26 สิงหาคม 2547 11:24 น.
=_+ VeNuS +_=
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
ว่าด้วยความรักทำให้คนเราเปลี่ยนแปลง..
ไม่ใช่เสแสร้งแกล้งทำ..ดูออกได้..
รักทำให้เราดูอิ่มเอิบ..ดูสดใส
รักทำให้เรามีกำลังสู้ไป..ไม่หวั่นไม่กลัว
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
เดินไปตามเวลาที่ยาวนาน
เงาดำที่คืบคลาน..น้ำตาไม่หยดไหล..
เป็นเกราะกำบังขังตัวเองไว้ภายใน..
เก็บหัวใจแช่แข็งไว้..ด้วยความเย็นชา..
เบื่อกับทุกสิ่งรอบกาย..
อยากให้หายสูญสลายไปตรงหน้า..
ความเหลวแหลกหลอกลวงและมารยา
เป็นเพียงภาพลวงตาที่น่าชัง..
และเหมือนแสงสว่างที่ทำให้ตาพร่า..
ความสดใสที่เคยไขว่คว้า..เมื่อครั้งหลัง..
แทรกผ่านรอยยิ้มบาง..ช่วยเพิ่มกำลัง..
ทำให้ใจที่ผุพัง..มีร่มเงากำบัง..อบอุ่นเหลือเกิน..
เหมือนหน้าหนาวผ่านไปอย่างแช่มช้า..
ความอบอุ่นเริ่มก้าวเข้ามา..ให้ขวยเขิน..
เขาคนนั้น..ที่ฉันไม่ได้ จะคิดเชิญ..
แต่เขาก็เดิน เข้ามา .. เพื่อบอกว่ารักกัน..
หัวใจไหวปลิวไปตามกระแส..
นิสัยที่เชือนแช..เริ่มหายไปจากฉัน
กลับเป็นเอาใจใส่..ให้เขาที่คอยแบ่งปัน..
อาทรณ์อาวรณ์ฝัน..ตื้นตันในหัวใจ..
ขอบคุณทุกวันที่ผ่านมา..
ขอบคุณความเย็นชา..ที่ทำให้ไม่หวั่นไหว
ขอบคุณเวลา..ที่พาใจ ให้ก้าวไป
ขอบคุณทุกสิ่ง ที่บันดาลให้ เราได้พบกัน..
~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~
20 สิงหาคม 2547 23:01 น.
=_+ VeNuS +_=
เป็นเพียงคนขี้เหงาคนหนึ่ง..
ที่ไม่เคยจะซึ้งถึงคำว่าเพื่อน..
ความทรงจำในสมัยเก่าแสนลางเลือน..
ถูกบิดเบือน..ด้วยความเหงาและน้ำตา..
เพราะอะไรที่ทำให้เหงามากขนาดนี้
เธอคนดี..คงอยากรู้และค้นหา..
เพราะฉันที่เธอรู้จัก..ถึงแม้จะยิ้มเริงร่า...
แต่ในใจนั้นว่า..เสแสร้งและแกล้งทำ..
กลัวจังเลย กับความเงียบเหงา..
ที่ต้องนั่งจับเจ่า..เหมือนเก่า..ดูน่าขำ..
ดั่งนรก..ที่ฉันนั้น ต้องชดใช้กรรม..
ฉันจึงจำ ต้องร่าเริง เพื่อร้องหาใครสักคน..
ใครสักคนที่คอยมาเคียงชิดใกล้..
ใครสักคนที่ไม่หวั่นไหว..ไม่สับสน..
ใครสักคนที่เช็ดน้ำตายามฉันทุกข์ทน..
ใครสักคนที่ร้อนรน..เพื่อฉันคนเดียว..
...........เหงาๆ............
คนเหงา..คนเดิมคนนี้..
ก็มีเพียงความอ่อนไหว..
และความอบอุ่นน้อยๆจากดวงใจ
มอบให้เมื่อยามได้พบเธอ..
19 สิงหาคม 2547 21:11 น.
=_+ VeNuS +_=
วันนี้ตั้งใจที่จะเริ่มทำหลายสิ่งหลายอย่าง..
พร้อมปล่อยวางกับสิ่งรอบข้าง ที่ทำแล้วไม่เกิดผล..
เป็นคนดีเกินไป บางทีมันก็เกินจะทน..
ลำบากลำบน..กับผู้คนที่ไม่เคยสนใจใคร..
กลับมานั่งมองตัวเอง..ฉันทำไปเพื่อ?..
เขาก็ยังไม่เผื่อแผ่ น้ำใจให้..
แล้วฉันจะช่วยเขาต่อไปทำไม..
ในเมื่อฉันก็ไม่ใช่คนดี..ที่ไม่หวังได้คืน..
น้ำใจเป็นสิ่งที่มีค่า...
แต่ตีราคาเป็นเงิน..คงน่าขมขื่น..
ทั้งที่ให้กันได้ ไม่จำเป็นต้องหวังคืน..
แต่คนให้ต้องกล้ำกลืน เมื่อไม่เคยได้รับคืนกลับมา..
วันนี้ก็ถึงขีดสุดที่จะรับได้...
ทนไม่ไหว กับความใจดำ ของเพื่อนที่คบหา..
เวลาเธอลำบาก ฉันคือคนที่เธอพึ่งพา..
แต่ตอนนี้ฉันก็เป็นเพียงแค่หมา...ในสายตาเธอ..
15 สิงหาคม 2547 19:21 น.
=_+ VeNuS +_=
แสนเหนื่อยใจที่เป็นไปตามโชคชะตา..
ชีวิตที่ไขว่คว้าเพื่อให้ได้มาซึ่งความหวัง..
อ่อนล้าลง ไร้เรี่ยวแรง ไร้กำลัง..
ทุกสิ่งกำลังพัง...เพราะท้อแท้ในหัวใจ...
วิ่งตามเท่าไหร่..ก็ยังไปไม่ถึง..
พยายามแล้วซึ่งแต่อดกลั้นน้ำตาไม่ไหว...
ฉันก็คนหนึ่งนะ ที่อยากจะได้ในสิ่งที่ฝันใฝ่
แต่ทำไม..ฟ้าถึงแกล้งไม่ให้ฉันได้ในสิ่งที่เฝ้ารอ
กอดหมอน ร้องไห้ ไม่ไหวแล้วกับชีวิต..
ที่ถูกลิขิตจากคนใจร้าย ไม่อยากอยู่ต่อ..
เหมือนคนไม่มีค่า ไม่มีใครเห็น ไม่สำคัญพอ..
อยากจะขอ ให้ท่านพญายม...รับฉันไปที..
เพราะฉันคงเดินคนเดียวในทางเปลี่ยวปล่าวไม่ได้
เพราะฉันโดนผลักไสจึงต้องหลีกหนี..
แม้ชีวิตที่เคยมีแต่ความสุขในวัยเยาว์นี้..
กลับทุกข์ตรมชีวี..เพราะหักใจลืม..ไม่ลง
นะเจ้า...
เหงาเหลือกำลัง ได้แต่คิดถึงความหลัง เมื่อวัยเยาว์..มีแต่สุขในหัวใจ..
12 สิงหาคม 2547 11:34 น.
=_+ VeNuS +_=
~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~
เธอจองจำ หัวใจไว้ ด้วยความรัก
และเธอกัก ลมหายใจ ด้วยห่วงหา
เธอขังฉัน ด้วยอุ่นไอ และวาจา..
เธอหยุดเวลา ด้วยสายตา รักที่ร้อนแรง
เหมือนกรงทอง กับนกน้อย ตัวจิ๊ดริด
โอบอุ้มไว้ อย่างมิดชิด ในมือแกร่ง
บีบก็ตาย คลายก็รอด มิคลางแคลง
นี้แสดง เช่นฉันนั้น ทาสรักเธอ
เพราะคงไม่ อยากจะจาก ไปที่ใด
จะคอยดูแล เอาใจใส่ เธอเสมอ
รักเหมือนคลั่ง คลั่งรัก ในตัวเธอ
รักละเม้อ เพ้อเจ้อ มิเคยน้อยลง..
~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~ ~*~
หน้าส่วนตัว
1146
