7 มีนาคม 2558 10:00 น.

เหมือนกัน...ใช่ไหม..( ผู้ชาย )

เรานั้นต่าง..ห่างกัน..ในวันนี้
ต่างวิถี..ต่างเส้นทาง..ต่างความฝัน
มีชีวิต..เรียบง่าย..แตกต่างกัน
นับคืนวัน..ล่วงผ่าน..นานเหลือดี

ใจส่งใจ..ถึงกัน..วันละนิด
ร้อยลิขิต..เรียงบทกลอน..อักษรศรี
ฉันเขียนไป..เธอเขียนมา..ถ้อยพาที
ไม่ห่างหนี..หน้าจอ..เฝ้ารอเธอ

มีความสุข..ซึ้งใจ..คราได้อ่าน
เธอส่งสานต์..ถ้อยคำ..นำเสนอ
เห็นอักษร..ยังหวิวหวั่น..พรั่นละเมอ
เธอจ๋าเธอ..เป็นใคร..ที่ไหนกัน
จะผิดไหม..ถ้าใจ..คร่ำครวญคิด
จะมีสิทธิ์..บ้างไหม..หากใฝ่ฝัน
ฝากสายตา..ผ่านเว็ปไซท์..มาจอยกัน
กลัวเธอนั้น..บั่นทอน..ริดรอนใจ

เธอเป็นใคร..มาจากไหน..ไม่บอกกล่าว
มีเพียงเรา..เขียนเล่า..กล่าวขานไว้
อ้ำอ้ำอึ้ง..ปิดบัง..แล้งน้ำใจ
ไม่จริงใจ..เหมือนดั่งคำ..เธอพร่ำวอน

เกือบลุ่มหลง..ในคารม..ภิรมย์รัก
เธอสลัก..อักษรา..มาออดอ้อน
ครวญบรรเลง..เพลงรัก..เป็นบทกลอน
ว่านั่งนอน..ลึกซึ้ง..ถึงทุกวัน

ใจหนอใจ..ผู้ชาย..โหดร้ายนัก
พูดจากปาก..ว่าจริงใจ..ให้เพ้อฝัน
อำพรางตัว..ปิดบังตน..พัลวัน
คงเหมือนกัน..ผู้ชาย..ใช่ไหมเธอ...