7 เมษายน 2554 13:51 น.
White roses
เคยสวดมนต์..อ้อนวอน..ขอพรพระ
มุมานะ..ภาวนา..คราหมองหม่น
รอความหวัง..รอหัวใจ..ใครบางคน
พาข้ามพ้น..อุปสรรค..รักอัปปาง
อยากพบเจอ..ชายใด..ใจมุ่งมั่น
ใช่เพียงฝัน..แต่เป็นจริง..ทุกสิ่งอย่าง
มอบรักแท้..ยาวยืด..ไม่จืดจาง
ลบอ้างว้าง..เปลี่ยวเหงา..ทุกคราวเคย
จะมีสัก..กี่คน..วังวนโลก
ใจมิโยก..สั่นไหว..ใคร่เฉลย
พบแต่ความ..ปรวนแปร..และละเลย
รักลงเอย..ด้วยเจ็บช้ำ..น้ำตานอง
หลายต่อหลาย..คู่ครอง..ต้องพลัดพราก
เพราะมักมาก..รักเหลือ..เพื่อสนอง
เมินข้ามคน..เคียงใกล้..ไม่หันมอง
เฝ้าร่ำร้อง..หารักใหม่..ร้ายเหลือดี
กี่คนแล้ว..หญิงต้องช้ำ..จำฝืนข่ม
ทุกข์ระทม..แทบกระอัก..รักหน่ายหนี
เพราะหลงเชื่อ..คำหวาน..ซ่านฤดี
จึงต้องมี..น้ำตา..ทุกคราไป
อธิษฐาน..อ้อนวอน..ขอพรพระ
ให้ชนะ..บ่วงกรรม..เคยทำไว้
หากมีรัก..ขอประจักษ์..รักจริงใจ
อย่าต้องพ่าย..ต่อชะตา..ข้าขอวอน...
2 เมษายน 2554 20:47 น.
White roses
แปลบหัวใจ..เป็นไฉน..ใยฟุ้งซ่าน
รอรักแท้..มาแสนนาน..จึงสั่นไหว
ใครกันนะ..หวังเคียงคู่..ดูแลใจ
ก้าวเดินไป..พร้อมกัน..ถึงวันงาม
ช่วยลบรอย..ความเหงา..แต่คราวก่อน
บางบทตอน..สะท้อนใจ..จนไหวหวาม
หวนคำนึง..คราใด..ดั่งไฟลาม
แทบสิ้นความ..เป็นคน..เมื่อพ้นวัน
ถึงเราต่าง..ความฝัน..อันบรรเจิด
แต่เอาเถิด...จะเป็นไร..หากใจฝัน
ขอเพียงเธอ..มอบหัวใจ..หมายผูกพัน
มีเพียงฉัน..เพียงหนึ่งเดียว..ไม่เกี่ยวใคร
หากรักแท้..ปรากฏฉาย..ใจเราสอง
แสงเรืองรอง..แห่งศรัทธา..พาชิดใกล้
จะขอเคียง..คู่ขวัญ..จวบวันตาย
ฟ้าถล่ม..ดินทลาย..ไม่คลายรัก....
กุหลาบขาว