28 ตุลาคม 2553 14:24 น.
White roses
ประกายเพชร..เกล็ดดาว..พราวกระจ่าง
สายลมพลาง..พัดพลิ้ว..ผิวกายสาว
ละอองหมอก..ล้อมราย..อยู่พรายพราว
สะท้านหนาว..จรดขั้ว..ของหัวใจ
ยะเยือกเย็น..สั่นหนาว..อีกคราวแล้ว
ยังไร้แวว..คู่ชิด..พิสมัย
พ้นทิวา..ผ่านราตรี..ที่ยาวไกล
สงสารใจ..คงปวดร้าว..อีกคราวเคย
อ้อมกอดดาว..อุ่นไหม..ใคร่อยากถาม
เจ้างดงาม..ประกายจ้า..ดูผ่าเผย
ขอซบอุ่น..แนบอกดาว..ได้ไหมเอย
อย่าร่วงเลย...หล่นจากฟ้า..ข้าจักตรม
โค้งขอบฟ้า..กว้างไกล..เพียงไหนหนอ
นับวันรอ..คืนวัน..อันสุขสม
หัวใจรัก..ฝากลอยไป..กับสายลม
หวังพร่างพรม.." หัวใจใคร "..ณ.ปลายฟ้า...
25 ตุลาคม 2553 14:15 น.
White roses
ไม่อาจถาม..ความรู้สึก..ที่ลึกซึ้ง
ห้วงคำนึง..ของหัวใจ..เธอใหญ่หลวง
เกินก้าวย่าง..เข้าถึง..ก้นบึ้งทรวง
ดุจหลงบ่วง..เสน่หา..คราพบเจอ
รักยังคง..รักเธอ..เสมอจิต
ตราปชีวิต..ของฉัน..คงมั่นเสมอ
หลับตาลง..ครั้งใด..ใจละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อ..เพรียกหา..ทุกราตรี
หลายปีผ่าน..นานวัน..ยังมั่นรัก
เคยห้ามหัก..ตัดใจ..คิดหน่ายหนี
มิอาจห้าม..หัวใจรัก..เลยสักที
ยิ่งหลีกลี้..ยิ่งเจ็บหนัก..ยามรักลา
เธออยู่ดี..มีสุข..ทุกข์ไฉน
รู้หรือไม่..ใจหนึ่งดวง..ยังห่วงหา
บินลดเลี้ยว..ข้ามสมุทร..สุดสายตา
ตลอดเวลา..เคียงอยู่..คู่ใจเธอ
ไม่อาจถาม..ความรู้สึก..ที่ลึกซึ้ง
รักตราตรึง..เพียงใด..ใฝ่เสนอ
มอบให้แล้ว..หมดทั้งใจ..หมายเพียงเธอ
อย่าให้เพ้อ..รอรักร้าง..เพียงข้างเดียว.....