19 มิถุนายน 2552 05:57 น.
White roses
ท่ามวังวน..กับรักร้าว..แต่คราวก่อน
เจอรักซ้อน..ซ่อนกล..จนหม่นไหม้
เขาคนนั้น..มิเห็นค่า..น้ำตาชาย
จะร่ำร้อง..ไปใย..ให้ป่วยการ
อดีตกาล..ผ่านแล้ว..ให้ผ่านลับ
อย่าซึมซับ..กับเรื่องราว..อันร้าวฉาน
เห็นเธอเจ็บ..ทุกข์ท้อ..ทรมาน
รู้ไหมฉัน..ยิ่งปวดร้าว..เศร้าเพียงใด
สงสารเธอ..ยิ่งนัก..รักเป็นพิษ
คนสนิท..หักหาญใจ..ให้สลาย
จมกับความ..หนาวเหน็บ..เจ็บกายใจ
ต้องเดียวดาย..หม่นหมอง..นองน้ำตา
ขอเธอยืน..หยัดสู้..ดูอีกครั้ง
สิ่งมุ่งหวัง..คงมีชัย..ในภายหน้า
ขอส่งความ..คิดถึง..กึ่งศรัทธา
ฝากลมมา..ปลอบขวัญ..ในวันนี้
ยิ้มเถิดหนา..ยิ้มเถิด..เปิดรอยยิ้ม
ให้พักตร์พริ้ม..พราวเพริศ..ประเสริฐศรี
ดุจดาวฤกษ์..เกริกฟ้า..ยามราตรี
สวยสดสี..สว่างไสว..ไปเนิ่นนาน...