31 กรกฎาคม 2550 16:28 น.
White roses
งามดวงเนตร..ดุจดารา..คราแสงส่อง
งามวงพักตร์..เรืองรองดั่ง..จันทร์ฉาย
งามดวงจิต..เลอค่า..กว่าสิ่งใด
งามจริยวัตร..ยิ่งไซร้..หาใดเปรย
คู่เอกองค์..บารมี..จักรีสวรรค์
ผ่องผิวพรรณ..พรรณราย..สุดเฉลย
น้ำพระทัย..หาใดเทียบ..มาเปรียบเปรย
มิทรงเฉย..ธ.เมตตา..แผ่บารมี
ศูนย์ศิลปาชีพ..บางไทร..ทรงก่อตั้ง
ผ้าไหมดัง..แดนอีสาน..ทั้งมัดหมี่
เครื่องถมเงิน..ถมทอง..ดื่นดาษมี
ธ.ทรงชี้..อาชีพไซร้..ให้ปวงชน
ทั้งปลูกป่า..อนุรักษ์..ธรรมชาติ
ทรงขจัด..ความทุกข์ยาก..ทุกแห่งหน
ชนชาวไทย..ปราศจาก..ความยากจน
ทรงเปี่ยมล้น..พระบารมี..จักรีวงค์
สิบสอง..สิงหาคม..เวียนบรรจบ
ไทยถ้วนครบ..น้อมรำลึก..ไม่ลืมหลง
ร้อยดวงใจ..ทูลถวาย..แด่พระองค์
ขอทรงจง.."พระเจริญ"..คู่ผองไทย
"ทรงเป็นแม่..ในดวงใจ..ไทยทั้งชาติ"
ข้าพระบาท..น้อมสักการะ..ด้วยใจหมาย
นำมะลิ..ร้อยมาลา..เป็นมาลัย
น้อมถวาย..ด้วยใจรัก..ใจภักดิ์ดี....
(ดว้ยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ)
ข้าพระพุทธเจ้า กุหลาบขาว แห่งกาญจนบุรี...
25 กรกฎาคม 2550 21:33 น.
White roses
ความรักได้สิ้นสุด
หัวใจหยุดอยู่กับที่
เจ็บช้ำนานนับปี
จึงหลบลี้หนีซมซาน
ดั่งนกถูกศรปัก
ปีกต้องหักเพราะมือพราน
เยียวยามาช้านาน
เดินงุ่นง่านกลางป่าไพร
หมดทางบินขึ้นฟ้า
ต้องก้มหน้าหลีกลี้ภัย
หนาวสั่นและเดียวดาย
ร้าวหัวใจแทบโรยรา
อยากเห็นม่านสายรุ้ง
ค่อยพยุงปีกขึ้นมา
กระพือจนอ่อนล้า
หมดปัญญาโผผินไป
วิมานในอากาศ
รอเธอวาดนะรู้ไหม
ช่วยฉุดดึงหัวใจ
อย่าปล่อยให้อยู่ดายเดียว
ชีวิตใกล้หมดหวัง
ขอพลังสักครึ่งเสี้ยว
หัวใจมีดวงเดียว
รักแน่นเหนียวมอบแด่เธอ...
23 กรกฎาคม 2550 08:41 น.
White roses
ดั่งเวลา..สิ้นสุด..หยุดแค่นั้น
ความสัมพันธ์..จึงสิ้นสุด..หยุดสงสัย
รักไม่เหลือ..ค่าพอ..ต่อสายใย
ด้วยหัวใจ..ดั้นด้น..คนละทิศ
จำตัดใจ..ให้สิ้นสุด..หยุดแค่นี้
ร้าวฤดี..เพราะหัวใจ..ไม่มีสิทธิ์
สิ้นสายใย..ถักทอ..ท้อชีวิต
ถูกหรือผิด..มีเธอฉัน..นั้นที่รู้...
19 กรกฎาคม 2550 16:58 น.
White roses
กุหลาบงาม..ดอกนี้..มีสีขาว
ผ่านเรื่องราว..คืนวัน..อันโหดร้าย
ทุกข์ถาโถม..กระหน่ำกลาง..หว่างหัวใจ
จึงสิ้นไร้..แรงเร่ง..เพื่อเบ่งบาน
ดินไร้ปุ๋ย..แตกระแหง..แสงแดดเผา
ไร้ร่มเงา..พิงพัก..โดนหักหาญ
ทั้งดอกใบ..เหี่ยวเฉา..เศร้าซมซาน
ยืนตระหง่าน..แห้งโรย..อยู่โดยเดียว
แมลงร้าย..หมายปอง..จ้องขบกัด
ไร้แรงปัด..ปกป้องตน..ทนเปล่าเปลี่ยว
ทั่วลำต้น..ปวดปร่า..ล้าจริงเชียว
สายตาเหลียว..มองหาใคร..ล้วนไม่มี
ได้แต่รอ..บางใคร..ใจสงสาร
รดกิ่งก้าน..ด้วยน้ำใส..ให้ผ่องศรี
หมั่นดูแล..ใส่ปุ๋ยใจ..ด้วยไมตรี
เอื้ออารีย์..บดบังแสง..แห่งตะวัน
จะมีบ้าง..ไหมหนอ..หรือรอหาย
หรือสุดท้าย..ต้องดับดิ้น..สิ้นความฝัน
โปรดเมตตา.." กุหลาบขาว "..ผู้ร้าวราน
ให้เบ่งบาน..ชูช่องาม..ทุกยามเทอญ..
17 กรกฎาคม 2550 16:20 น.
White roses
มาเถิดหนา..พักลง..ที่ตรงนี้
อย่ารอรี..เชื่องช้า..คราหวั่นไหว
มีเงาร่ม..ธรรมชาติ..แผ่กิ่งใบ
ธารน้ำใส..สะอาดล้ำ..ชื่นฉ่ำทรวง
สายลมเอื่อย..เฉื่อยฉิว..ผ่านผิวแผ่ว
อาจไม่แพร้ว..เพริศเด่น..เช่นแดนสรวง
แต่เปี่ยมล้น..ความจริงใจ..ไม่หลอกลวง
ทุกข์หนักหน่วง..จงปลดวาง..หว่างกลางทาง
ม้านั่งไม้..ข้างข้างฉัน..นั้นว่างเปล่า
ยังรอฟัง..เรื่องราว..คราวหนหลัง
ยินดีปลอบ..มอบขวัญ..ปันพลัง
ตราปชีพยัง..ต้องทนสู้..กู้ตัวตน
หัวใจเธอ..อ่อนแอ..ด้วยแพ้พ่าย
อาจหวั่นไหว..เคว้งคว้าง..ในบางหน
หากเหนื่อยหนัก..พักก่อน..เพื่อผ่อนปรน
ค่อยดั้นด้น..เดินหน้า..อีกคราคราว
แม้หนทาง..ฝ่าฟัน..นั้นมืดมิด
จงอย่าหยุด..ความคิด..จะย่างก้าว
ทางข้างหน้า..อาจดำมืด..และยืดยาว
คงไม่ไกล..เกินเท้า..ก้าวด้นไป..