29 มกราคม 2550 20:15 น.
White roses
วันที่เรา..พบกัน..ในวันนั้น
เธอพบฉัน..ฉันพบเธอ..จำได้ไหม
สองเราต่าง..พบกัน.." ไม่ตั้งใจ "
เราต่างใช้..ชีวิต..ตามธรรมดา
เธอไม่ได้..ตามหา..เพื่อพบฉัน
เราพบกัน..โดยบังเอิญ.." ใช่ตามหา "
ได้ซาบซึ้ง..ได้ประสบ..พบแววตา
รู้คุณค่า..แห่งไมตรี..มีให้กัน
ฉันเจอเธอ..เธอเจอฉัน..ในวันนี้
เราต่างมี..ความรู้สึก..อันสุขสันต์
เราสองต่าง..ตกหลุมรัก..กันและกัน
แสนตื้นตัน..เปี่ยมสุข..อยู่ทุกครา
ฉันรักเธอ..เธอรักฉัน..เรารักกัน
ดั่งสวรรค์..ลิขิตไว้..ใจเสน่หา
ไม่อยากขึ้น..จากหลุมรัก..เลยสักครา
เพียงเพราะว่า..ในหลุมนี้..มีเธอเคียง...
27 มกราคม 2550 19:52 น.
White roses
เธอจะรู้..บ้างไหม..ในวันนี้
สองมือที่..เคยวาดรูป..ระบายฝัน
ฉันกลับทำ..ไม่ได้..เหมือนก่อนนั้น
เพราะมือสั่น..ยากเกินกว่า..จับปากกา
แม้แค่เพียง..อ่านหนังสือ..สักบรรทัด
ไม่สามารถ..สะกดคำ..ได้เลยหนา
เพราะปวดแปลบ..หม่นหมอง..สองข้างตา
หยดน้ำใส..ไหลหลั่งมา..จนท่วมนอง
เรื่องบางเรื่อง..มิควรจำ..กลับย้ำคิด
ในดวงจิต..ยังเก็บจำ..จนช้ำหมอง
อยากลบเลือน..อดีตฝัน..เลิกหันมอง
กลับหม่นหมอง..ทำเช่นไร.." ใครบอกที "
ชีวิตฉัน..เปลี่ยนแปลงไป..ไม่เหมือนก่อน
ช่างซับซ้อน..ยามก้าวย่าง..หว่างวิถี
วันต่อไป..ฉันควรทำ..เยี่ยงไรดี
เป็นผลที่..กระทบฉัน..นั้นรุนแรง
ก็เพียงแค่..เธอเดินไป..จากใจฉัน
ชีวิตพลัน..ดั่งรอวัน..อันสิ้นแสง
ดุจเปลวเทียน..ระริกไหว..ใกล้อ่อนแรง
ริบหรี่แสง..จวนมอดดับ..ลับลงไป
เธอจากไป..ฉันเจ็บปวด..รวดร้าวยิ่ง
ฉันทำสิ่ง..ที่ฉันรัก..อีกไม่ได้
แม้เพียงแค่..หยุดน้ำตา..มิให้ไหล
ทำไม่ได้..ทำอย่างไร.." ใครช่วยที "
เมื่อไหร่หนา..สองมือฉัน..นั้นหยุดสั่น
แล้วจะกลั้น..หยุดน้ำตา..อย่างไรนี่
ฉันควรหยุด..สิ่งไหนก่อน..ล่ะคราวนี้
ขณะที่..หัวใจฉัน..สั่นไม่วาย...
26 มกราคม 2550 14:12 น.
White roses
เราต่างคน..ต่างยืน..คนละฟาก
รถหลายหลาก..วิ่งไปมา..พาสับสน
คล้ายหัวใจ..ของเรา..ทั้งสองคน
ซึ่งดั้นด้น..คนละทิศ..ผิดใจกัน
รถคันที่..ฉันรอนั้น..ผ่านไปแล้ว
หัวใจแป้ว..ไร้พลัง..สิ้นทางฝัน
ขาสองข้าง..ก้าวไม่ออก.." ทำไมกัน "
รถกี่คัน..ปล่อยผ่านไป..ไม่ใยดี
ได้เพียงส่ง..สายตา..อันเจ็บช้ำ
สุดระกำ..ส่งข้ามไป..ให้เธอนี้
อาจส่งไป..ไม่ถึง..เธอสักที
เพราะรถที่..ผ่านไปมา..ปะทะกระจาย
ดุจดั่งความ..ไว้ใจ..ฉันเคยมอบ
ผลคำตอบ..คือย่อยยับ..ดับสลาย
คนที่ฉัน..เคยรัก..สุดหักใจ
วันนี้กลาย..กลับเปลี่ยนไป.." ไม่คุ้นตา "
รถที่วิ่ง..ไปมา..ต่อหน้านั้น
ตัดสายตา..ที่ฉัน..ส่งไปหา
เป็นเฉกเช่น..ความสัมพัน..ก่อนเก่ามา
ต้องสิ้นสุด..ลงต่อหน้า..ในวันนี้
จะเลิกรา..กับเธอ..อย่างไรนะ
ฉันจะละ..สายตา..อย่างไรนี่
เธอคงเจ็บ..ไม่เท่าฉัน..ในวันนี้
เพราะคนที่..ถูกทำร้าย..ไม่ใช่เธอ
คนละฝั่ง..คล้ายเหมือนดั่ง..คนละโลก
รับบทโศก..คือตัวฉัน..พลันยืนเซ่อ
เธอจากไป..ปล่อยทิ้งฉัน..นั้นละเมอ
ได้แต่เพ้อ..กับเรื่องราว.." ไม่เข้าใจ "
เธอปล่อยฉัน..ให้ยืนงง..ที่ตรงนี้
ดวงฤดี..เจียนจะแยก..แตกสลาย
ทิ้งฉันไว้..ณ.ที่ซึ่ง..อันตราย
ปล่อยฉันให้..เปลี่ยวเหงา..เศร้าลำพัง....
24 มกราคม 2550 16:56 น.
White roses
จะวันนี้..หรือวันไหน..ใจยังมั่น
แต่เธอนั้น..มั่นใจ..แค่ไหนหนอ
ในดวงจิต..ของฉัน..ผูกพันรอ
ไม่เคยท้อ..หวั่นไหว..ใจเรรวน
โปรดอย่าคิด..เปลี่ยนใจ..ไปจากฉัน
อย่าแปรผัน..ดวงจิต..คิดทั่วถ้วน
อย่าเหินห่าง..ให้เจ็บช้ำ..จิตคร่ำครวญ
โปรดจงหวน..คืนมาหา..อย่าลาไกล
ขอเธออยู่..เคียงคู่ฉัน..ทุกวันนะ
ไม่ว่าจะ..วันนี้..หรือวันไหน
รักสองเรา..สลักมั่น..ทุกวันไป
ไม่เหงาใจ..มีเธออยู่..คู่นิรันดร์..
23 มกราคม 2550 14:38 น.
White roses
ฟ้าหลังฝน..ใยทนหนาว..ให้ร้าวรวด
จะทนปวด..แผลใจ..ทำไมเล่า
ชีวิตคน..เกิดมา..ใช่เพียงเรา
มีทั้งเศร้า..ทั้งสุข..ทุกคนไป
อยากพบทาง..เข้มแข็ง..แกร่งไว้เถิด
สมาธิ..ดีเลิศ..กว่าสิ่งไหน
ตั้งสติ..ดูแล..แคร์หัวใจ
บาดแผลใด..ก็สมาน..ผสานรอย
สมาธิ..คือยา..มหาวิเศษ
ดับกิเลส..ความทุกข์ใจ..หายเหงาหงอย
มารทั้งหลาย..จะพ่ายแพ้..ไม่มาคอย
มาซ้ำรอย..รังแกเรา..ให้เหงาใจ
หากความทุกข์..ในใจ..หายหมดสิ้น
จะได้กลิ่น..ฟ้าหลังฝน..ในวันใหม่
แสนสดชื่น..สุกสกาว..ทุกคราวไป
มองเห็นสาย..สีรุ้ง..พุ่งออกมา..
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1515
