30 สิงหาคม 2549 15:28 น.
White roses
....ที่รักจ๋า....จำได้ไหม...
วันที่เธอจากไปในวันนั้น
กาลเวลาเคลื่อนไปเท่าไรกัน
ช่างแสนนานยิ่งนักยังจดจำ
ปล่อยฉันรออ้างว้างอย่างหมดหวัง
รักจืดจางแหนงหน่ายใจระส่ำ
มองเห็นภาพบนผนังยังจดจำ
ช่างตอกย้ำให้หนาวเหน็บเจ็บอุรา
ทุกวันคืนร้อนเร่าเฝ้าแต่ฝัน
แต่นับวันหมดความหมายไร้คุณค่า
เหมือนเศษดินเศษทรายในสายตา
เธอเมินหน้าจากไปไม่ใยดี
หนาวเหลือเกินเจ็บปวดรวดร้าวนัก
เหมือนเสาหลักปักเลนโอนเอนหนี
ดั่งลอยคอเวิ้งว้างกลางนที
รอคนที่ฉุดรั้งขึ้นฝั่งใจ
..ปล่อยฉันไป...ได้ไหมนะ...
ให้อิสระแกฉันในวันใหม่
อย่าทารุณกักขังแล้งน้ำใจ
อย่าถึงให้เคี่ยวเข็ญเข่นฆ่ากัน
ปล่อยฉันไปเถิดนะปล่อยไปเถอะ
ให้ฉันเจอะหนทางสร้างสู่ฝัน
มีอนาคตสุขสมใจในรายวัน
โปรดให้ทานฉันคนนี้เถิดที่รัก...
28 สิงหาคม 2549 21:26 น.
White roses
หัวใจฉันในวันนี้ไม่มีรัก
เพราะหยุดพักรักษาใจแผลใหญ่หลวง
โดนมีดรักปักกลางใจจากชายลวง
ใจแทบร่วงจากขั้วใจ..เจ็บใจจริง
จึงไม่ขอรักใครซ้ำช้ำมามาก
น้ำตาหลากท่วมใจเสียหายยิ่ง
พิษแห่งรักโถมกระหน่ำช้ำเสียจริง
ใจจึงดิ่งจมลงปลัก..ด้วยรักลวง..
***************************************
หัวใจ..แค่ก้อนเนื้อ..
หากหัวใจฉันเป็นเช่นกระดาษ
คงฉีกขาดยับยุ่ยเป็นผุยผง
ใจแสนบางอ่อนแอย่อมแย่ลง
ไม่นานคงดับสลายมลายไป
แต่หัวใจเป็นก้อนเนื้อเหลือให้เห็น
ยังคงเต้นหม่นหมองแอบร้องไห้
มีแผลลึกถึงก้นบึ้งของหัวใจ
ศัลยกรรมไม่หายใจยิ่งตรม..
28 สิงหาคม 2549 21:05 น.
White roses
ก็รู้นะว่าบทเรียนที่เวียนผ่าน
ก็เพราะฉันซมซานทุกคราวครั้ง
ก็เคยมุ่งหน้าไปแต่เซซัง
ก็ต้องยั้งก้าวค้างอย่างหนักใจ
ก็ฉันทุกข์เหน็บหนาวเศร้านานนัก
ก็จมปลักถูกหักหาญจึงโหยไห้
ก็ไม่เคยรู้เท่าทันจึงหวั่นใจ
ก็อ่อนไหวอ่อนแอแพ้ใจตัว
ก็เพราะฉันวันนี้หวั่นวิตก
ก็เพราะโลกที่ฝ่าฟันนั้นสลัว
ก็เพราะอยู่อย่างเดียวดายจึงหวาดกลัว
ก็เพราะเจอคนชั่วจึงกลัวเกรง
ก็เพราะฉันไม่มั่นใจในวันหน้า
ก็เพราะว่าหัวใจโดนข่มเหง
ก็เพราะฉันฝ่อใจในวังเวง
ก็จึงเคว้งฝันค้างเหมือนอย่างเดิม...
27 สิงหาคม 2549 17:50 น.
White roses
คำว่ารักนั้น
จำนรรออกมาจากปาก
พร่ำแต่คำว่า"รัก..รัก"
รู้จักหรือเปล่าความหมาย
ใครรู้จักบ้าง
คนเขาพูดกันมากมาย
เราเนี่ย..สิ..ขี้สงสัย
คล้ายคล้ายไม่มีสปิริตอย่างนั้น
หรือเหมือนยาขม
ช้ำตรมอยู่ทุกทุกวัน
เป็นไข้นอนหนาวสั่น
วันวันซึมเศร้าเดียวดาย
หรือเหมือนยาพิษ
ตายสนิทเมื่อดื่มเข้าไป
ด่าวดิ้นทุรนทุราย...
น้ำลายฟูมปากทรมาน
หรือเหมือนมีดรัก
ทิ่มปักกลางจิตใจฉัน
ตัดขั้วหัวใจฉับพลัน
เลือดนั้น..ตกค้างข้างใน
หรือเหมือนโจ๊กเกอร์
เพ้อเจ้อเล่นตลกเรื่อยไป
เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้
ขี้เล่นไปตามลีลา
แต่ข้างบ้านฉัน
เขารักกันหวานชื่นนี่นา
เห็นตอนเช้าตื่นขึ้นมา
หน้าตาบวมปูดทุกวัน
เฮ้อ..พอกันที
หยุดพูดเรื่องนี้ดีกว่าฉัน
ปวดเฮด..ขึ้นมาโดยทันควัน
ไม่เอาแล้วฉัน..เลิกพูดดีกว่า..เน๊อะ...
26 สิงหาคม 2549 23:36 น.
White roses
กับเส้นทางชีวิตที่ผิดพลาด
จึงต้องขาดความมั่นใจในวันนี้
กับเส้นทางที่เปลี่ยวเหงาเศร้าฤดี
กับวันที่เธอจากไปยังจดจำ
ภาพอดีตกรีดใจในวันนั้น
ตามรุกรานหัวใจจนบอบช้ำ
หลับตายังหวั่นไหวในน้ำคำ
เธอเอ่ยพร่ำฉ่ำหวานซ่านทรวงใน
ไม่มีใครอีกแล้วในวันนี้
น้ำตาปรี่เอ่อนองแอบร้องไห้
รักไม่สมกับความหวังเคยตั้งใจ
จึงหมองไหม้เจ็บช้ำสุดล้ำกลืน
ไม่กล้าตอบไม่กล้ารับกับคำถาม
ใครเอ่ยย้ำถึงความในได้แต่ฝืน
เพราะหัวใจหวั่นไหวไร้จุดยืน
รักไม่ชื่นแต่กลับช้ำทำอกตรม
หรือเวรกรรมทำไว้แต่ปางก่อน
กลับมาย้อนยอกใจให้ขื่นขม
ชาตินี้จึงช้ำฟกอกระทม
คงต้องก้มหน้ารับกับความจริง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1281
