ภักดิ์...เพียงเธอ

White roses

หวนคำนึง..ถึงความหลัง..ครั้งก่อนเก่า
ครั้งสองเรา..ใกล้ชิด..สนิทสนม
หวานน้ำคำ..หลายหลาก..มากคำคม
ยังรื่นรมณ์..แว่วอยู่..มิรู้คลาย

แววตาเธอ..ดุจคมมีด..กรีดใจฉัน
แม้นานวัน..มิอาจลบ..เลือนสลาย
ความพันผูก..ลึกซึ้ง..ตรึงทรวงใน
ยากเอ่ยคำ..บรรยาย..ให้ใครฟัง

แต่แล้วใย..สวรรค์..พลันกลั่นแกล้ง
ความรุนแรง..ภาคใต้.." ใครกันสั่ง "
วางระเบิด..ประกบยิง..ดั่งชิงชัง
เธอพลาดพลั้ง..ต้องดับดิ้น..สิ้นชีวี

หัวใจเจียน..จะขาด..พินาจสิ้น
น้ำตาริน..หลั่งไหล..ใจเต้นถี่
มัจจุราช..พรากเธอไป..ไร้ปราณี
ต่อแต่นี้..จะอยู่ไป..เพื่อใครกัน

คล้ายวิญญาณ..เลือนหาย..ไปจากร่าง
ความอ้างว้าง..เปลี่ยวเหงา..เข้ามาหยัน
จบแล้วหรือ..ความรัก..ความผูกพัน
ไม่มีวัน..ยื้อยุ๊ด..ฉุดเธอคืน

หากภพหน้า..มีจริง..ทุกสิ่งไซร้
สองเราได้..เคียงอยู่..เป็นคู่ชื่น
เปี่ยมด้วยรัก..สุขสันต์..ทุกวันคืน
สุขไหนอื่น..คงเทียบเท่า..เราไม่มี

ขอวิญญาณ..เธอสู่ห้วง..สรวงสวรรค์
บุญบันดาล..ให้ประสบ..พบสุขศรี
อย่าห่วงหน้า..พะวงหลัง..เลยคนดี
ชั่วชีวี..ขอมอบรัก.." ภักดิ์เพียงเธอ "