1 พฤศจิกายน 2549 15:56 น.
White roses
มองเห็นดาว..วาววับ..จับขอบฟ้า
ลอยสูงเด่น..เป็นสง่า..คู่จันทร์ฉาย
ช่างดูเท่..สมเป็นดาว..เปล่งประกาย
ส่องแสงฉาย..คู่จันทรา..มาช้านาน
แต่วันนี้..ดาวน้อย..กลับหงอยเหงา
เห็นแววเศร้า..เคล้าน้ำตา..พาโศกศัลย์
แสงค่อยค่อย..ริบหรี่..ลงทุกวัน
ปล่อยให้จันทร์..หมองหม่น..ทนเดียวดาย
ไร้แสงดาว..จันทร์คงลับ..ดับจากฟ้า
อยู่เอกา..หม่นหมอง..แอบร้องไห้
มองเห็นดาว..ปวดร้าว..ยิ่งเศร้าใจ
ดาวรู้ไหม..จันทร์หนาวเหน็บ..เจ็บอุรา
โปรดเถิดหนา..ดาวจ๋า..อย่าลาร่วง
ส่องโชติช่วง..อยู่ระหว่าง..กลางเวหา
เป็นดาวฤกษ์..ลอยสูงเด่น..อย่างเป็นมา
คู่จันทรา..ส่องแสงงาม..ยามค่ำคืน...