9 ตุลาคม 2549 20:57 น.
White roses
เมื่อดวงใจ..หนึ่งดวง..เฝ้าห่วงหา
หยาดน้ำตา..พลันหลั่งไหล..ไร้เหตุผล
อาวรณ์ถึง..ใจอีกดวง..อย่างทุกข์ทน
ปวดร้าวจน..หวั่นไหว..ใจคะนึง
เมื่อดวงใจ..สองดวง..เฝ้าห่วงหา
แรงศรัทธา..ใจอีกดวง..ล่วงรู้ถึง
ส่งดวงใจ..รักมั่นมา..ตราติดตรึง
เริ่มลึกซึ้ง..ผูกพัน..อย่างมั่นคง
เมื่อดวงใจ..มีดวงใจ..ไว้เป็นเพื่อน
ประดุจเหมือน..ได้เพชรงาม..อันสูงส่ง
รู้คุณค่า..กันและกัน.หมั่นดำรง
เพราะดวงใจ..ซื่อตรง..ต่อดวงใจ
เมื่อดวงใจ..พร้อมเคียงคู่..อยู่เสมอ
พร้อมเจอะเจอ..อุปสรรค..ทั้งน้อยใหญ่
สุขหรือทุกข์..ผจญท้า..ฝ่าฟันไป
จึงเติมไฟ..เติมความฝัน..ปันพลัง
เมื่อดวงใจ..สองดวง..ยังห่วงหา
จึงเผยนัย..แห่งแววตา..มาฝากฝัง
ใจสองดวง..อารมณ์ดี..ไม่จืดจาง
ต่างวาดหวัง..เคียงคู่กัน..นิรันดร์กาล
เมื่อดวงใจ..สองดวง..รวมเป็นหนึ่ง
ดวงใจจึง..วาดหวัง..สร้างหลักฐาน
ใจแอบอิง..อุ่นดวงใจ..ไปเท่านาน
ความฉ่ำหวาน..จึงมั่นคง..ตรงกลางใจ..
5 เมษายน 2558 05:11 น.
White roses
หลับเถิดหนา..คนดี..สุดที่รัก
น้องนั้นจัก..บรรเลง..เพลงสดใส
ถ้อยทำนอง..หวานซึ้ง..ติดตรึงใจ
เห่กล่อมให้..พี่ชาย..หลับฝันดี
เปล่งสำเนียง..เพรียกพร่ำ..คำว่ารัก
จงประจักษ์..สุรเสียง..เพียงน้องนี้
นอนหนุนตัก..พักกายใจ..นะคนดี
เอ่ยวลี..เป็นทำนอง..คล้องดวงมาลย์
หลับตาให้..สบาย..คลายทุกข์โศก
จะพัดโบก..ให้เย็นกาย..ใจสุขสันต์
มิให้มี..สิ่งใด..มาโรมรัน
ขอพี่นั้น..จงผ่อนคลาย..สบายใจ
สายลมพัด..เย็นฉ่ำ..ในยามนี้
อยากให้พี่..พักผ่อน..นอนหลับใหล
เครียดจากงาน..เหนื่อยยาก..ลำบากกาย
เห็นพี่ได้..หลับสบาย..ก็ยินดี
หลับเถิดหนา..พี่จ๋า..หลับตาเถิด
รักบรรเจิด..เพริศพราย..ใจสุขศรี
หลับเถิดหนา..พักผ่อน..นอนฝันดี
ตักน้องนี้..พร้อมให้พี่..นี้หนุนนอน..
8 ตุลาคม 2549 17:03 น.
White roses
ช่างงดงาม..ยวนเย้า..เจ้ากุหลาบ
รสกลิ่นซาบ..ซึ้งใจ..ให้ใหลหลง
ตำนานว่า..เทพอัปสร..บังอรองค์
ถูกสาปลง..จากวิมาน..อันศิวิไล
จุติเป็น..กุหลาบงาม..นามปรากฏ
จึงสวยสด..งามละออ..ชูช่อไหว
ทั้งสีสัน..กลิ่นละมุน..กรุ่นละไม
เลิศกว่าใคร..ในบุปผา..นานาพันธุ์
กลีบเจ้างาม..แดงแต้ม..ดั่งแย้มยิ้ม
ช่างเอิบอิ่ม..ยั่วยวนใจ..ให้ใฝ่ฝัน
เด่นสง่า..โสภา..ผุดผ่องพรรณ
หลากสีสัน..เน้นคุณค่า..ของมาลี
ยามเจ้าพลิ้ว..ลู่ล้อลม..น่าชมนัก
ประดุจนัก..ลีลาศ..วาดวิถี
ร่ายระบำ..ท่ามกลาง..หว่างเวที
เคล้าดนตรี..แห่งสายลม..โหมบรรเลง
ช่างอ่อนหวาน..สวยงาม..ดั่งความฝัน
แสนโสภา..ลาวัณย์..ยามบานเบ่ง
แต่ซุกซ่อน..ความแข็งกล้า..น่ายำเกรง
ใครข่มเหง..เรียวหนามเจ้า..เข้าโรมรัน...
( ดอกไม้ฟรีเวอร์ค่ะ..ขอสัก หนึ่งดอก ก็แล้วกัน )..อิ..อิ...
7 ตุลาคม 2549 21:23 น.
White roses
หยาดน้ำใส..ไหลหลั่งมา..จากฟ้ากว้าง
ครวญคร่ำคราง..โหยหวน..ชวนหวั่นไหว
เสียงครืนครืน..ดังสอื้น..แทบขาดใจ
โอ้.ฟ้าใย..ครวญคร่ำ..ร่ำน้ำตา
สายลมพัด..พลิ้วมา..พาใจหวั่น
มิอาจกลั้น..ความอาลัย..โหยไห้หา
เหม่อมองหยาด..ฝนใส..ไกลสุดตา
ร้าววิญญา..หวาดหวั่น..ทำฉันใด
โอ้.หัวใจ..ใยเล่า..เจ้าเจ็บนัก
สุดห้ามหัก..ความโศกตรม..ขื่นขมได้
ดวงเนตรงาม..พลอยหมองหม่น..จนคล้ำไป
หยดใสใส..เริ่มรินหลั่ง..ดั่งสายธาร
อันความรัก..ความห่วงหา..คราพลัดพราก
ทิ้งเศษซาก..ความอาวรณ์..ตอนอวสาน
ความทรงจำ..ย้ำทรวงใน..ให้ร้าวราน
ดุจไฟผลาญ..มอดมลาย..กลายเป็นจุลย์
หยดใสใส..เจ้าเอย..จงหยุดไหล
ฟังหัวใจ..กล่อมเถิดหนา..อย่าเคืองขุ่น
ร่ายบรรเลง..เพลงหวานฉ่ำ..อันละมุน
ให้เคยคุ้น..ลืมความเศร้า..ที่เร้าทรวง..
6 ตุลาคม 2549 17:15 น.
White roses
หนึ่งขวบปี..ที่เทียนน้อย..ค่อยจุดขึ้น
จากทะมึน..เริ่มคลี่คลาย..ได้ดังฝัน
แสงสว่าง..เริ่มเจิดจ้า..เพิ่มทุกวัน
มิช้าพลัน..เป็นไฟกล้า..เผาซาตาน
สนธิลิ้ม..ทองกุล..เทียนเล่มแรก
ได้จุดแจก..ปํญญาชน..ผู้กล้าหาญ
สโรชา..พรอุดมศักดิ์..คู่คิดการ
ร่วมสร้างงาน..พฤติกรรม..ย้ำการเมือง
เทียนเล่มน้อย..หวังกำราบ..เพื่อปราบมาร
ฝ่ายซาตาน..มองผ่านมา..ว่าสติเฟื่อง
ไม่มีเงิน..และอำนาจ..พวกกวนเมือง
ไม่ได้เรื่อง..ไม่มีค่า..อย่าสนใจ
เทียนเล่มน้อย..มีอะไร..ในแสงเทียน
คือจุดเปลี่ยน..จากมืดมน..จนสว่างไสว
จากข่าวแท้..ถูกเบือนบิด..มืดมิดไป
ไม่เข้าใจ..ว่าคนไหน..ใครเป็นโจร
เมื่อเข้าใจ..รู้เท่าทัน..ว่ามันชั่ว
จึงรวมตัว..รวมพลัง..อย่างโลดโผน
เป็นพันธมิตร..พร้อมกู่ก้อง..ร้องตะโกน
ไล่จอมโจร..สามานย์ก้อง..ต้องออกไป
นับล้านครั้ง..ฟังชัดไกล..ไปทั่วโลก
ถูกมันโขก..เตรียมเชือด..เลือดหลั่งไหล
พวกห้อยโหน..สมุนมาร..พาลจัญไร
มันย่ามใจ..ทุบตีซ้ำ..ย่ำปวงชน
เริ่มเลวร้าย..จนถึงขั้น..ฆ่ากันแน่
ใครเข้าแก้..อย่างไร..ใจสับสน
เกินกำลัง..ของสนธิ..สามัญชน
ต้องนายพล..สนธิ..บุญยรัตกลิน
คือจอมยุทธ์..มุสลิม..นิ่มลุ่มลึก
ยอดขุนศึก..องค์ราชัน..นั้นตัดสิน
สั่งนักรบ..ของชาติสู้..เพื่อภูมินทร์
ขจัดสิ้น..ทรราช..ประกาศชัย...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1545
