30 กันยายน 2554 23:14 น.
Salukphin
ฟ้าสีเศร้าเหงาบ้างไหมใจอยากรู้
ฟ้าหดหู่หัวใจอย่างไรบ้าง
ฟ้าเคยเจ็บเหน็บหนาวร้าวครวญคราง
แล้วขวัญคว้างบ้างไหมในกลางคืน
ฟ้าเดียวดายเดินลำพังสักครั้งไหม
ฟ้าร้องไห้กี่ครั้งหลังขมขื่น
ฟ้าทนทุกข์ซุกระทมล้มแล้วฟื้น
ต้องกล้ำกลืนกี่เพลากว่าเศร้าคลาย
หรือฟ้าไม่มีเจ็บเหน็บเหมือนฉัน
เนิ่นนานวันวาดรอยเจ็บเหน็บมิหน่าย
ร้อยรอยร้าวหนาวช้ำจำจนตาย
วันสุดท้ายที่สิ้นลมถมละวาง
รู้ปล่อยวางว่างเปล่าเข้าใจหมด
แต่กำหนดแนวปฏิบัติยากจัดสร้าง
ใจมันเบลอเซ่อซึมเซเป๋นอกทาง
ยึดสายกลางก็ลำบากยากทำใจ.
30 กันยายน 2554 07:49 น.
Salukphin
ฉันขวัญคว้างกลางทะเลเห่ความเศร้า
โศกรุมเร้าเผาใจให้หนักหน่วง
เสียงร่ำไห้โหยหาห่มถมทับทรวง
ในเหวห้วงทุกข์ระทมบ่มน้ำตา
หนึ่งภาพแม่ที่ใจแหลกแตกสลาย
เสียลูกชายคนดีไปยากไขว่คว้า
หนึ่งภาพน้องร้องไห้ไม่เลิกรา
ที่ตรงหน้าว้าวุ่นนักหนักในใจ
หนึ่งภาพหลานร้องอาลัยในตัวพ่อ
สายตาพ้อขอไถ่ถามความสงสัย
ทำไมพ่อต้องจากพรากลูกไป
ขอพ่อคืนได้ไหมไยต้องตาย
หนึ่งภาพหลานชายหญิงวิ่งสวมกอด
แล้วพร่ำพรอดรำพันเพราะขวัญหาย
ยากตัดรักหักอาลัยในน้าชาย
เหมือนฝันร้ายให้หวาดกลัวชั่วข้ามคืน
หนึ่งภาพพ่อเผลอกัดกรามข่มความเศร้า
สายตาเหงาเงาอาลัยไร้สะอื้น
บันทึกจำรำลึกไว้ให้ยั่งยืน
หลับหรือตื่นติดตาพ่อขอจำจด
หนึ่งภาพญาติผองเพื่อนร่ำร้องระงม
เสียงดังขรมห่มอาลัยไร้กำหนด
คุณความดีที่น้องทำย้ำงามงด
ยากหลีกกฎบทเพลงกรรมนำชะตา
เป็นทุกภาพที่ฉันนั้นยืนดู
ใจหดหู่อยากจะร้องให้ก้องฟ้า
มันเหน็บหนาวร้าวลึกขมตรมทรมา
ยากเกินกว่าบรรยายให้ใครฟัง
ต่อมน้ำตาตกในไหลย้อนลง
เดินทางส่งตรงกลางใจไปฝากขัง
ซ่อนโศกเศร้าเผาใจไร้พลัง
ลุกเดินนั่งทั้งปลอบใครให้ทุกข์คลาย
แท้ความจริงใจฉันเหงาเศร้าว้าเหว่
ฝ่าทะเลเห่ระทมห่มขวัญหาย
เคยมีน้องแนบชิดมิตรเคียงกาย
ไม่สบายป่วยไข้ได้ดูแล
ตั้งแต่นี้ต่อไปไร้คนเคียง
ไร้สำเนียงเสียงยั่วเย้ากระเซ้าแหย่
ยามทุกข์กายพ่ายซมตรมอ่อนแอ
คนร่วมแก้กำลังใจไร้ร่างเงา
คงต้องสู้อย่างเดียวดายอีกหลายฝน
ต้องอดทนเป็นหลักใหญ่ขับไล่เหงา
เป็นพี่เพื่อนผูกสานการกล่อมเกลา
เป็นผู้เฝ้าฟักถนอมออมน้ำใจ
แม้ร่างกายพ่ายโรคอับโชคเฉา
ก็จะเอาใจสู้มันมิหวั่นไหว
จะฝ่าลมตรมทุกข์บุกฝ่าไป
ถึงเส้นชัยให้ทุกคนบนความสุข.
30 กันยายน 2554 07:36 น.
Salukphin
เพราะเธอเหงาเขาใกล้ชิดไม่ผิดหรอก
แต่ขอบอกใบ้ว่าอย่าทำบ่อย
ฉันมิใช่คนใจดีขี้ใจน้อย
แล้วยอมปล่อยให้เธอทำย้ำไม่ชิน
หากเธอเผลอมอบใจให้ใครอื่น
ฉันขอคืนความรักผลักผายผิน
ไม่มีเยื่อเหลือใยให้ยลยิน
ถอนทิ้งสิ้นสัมพันธ์บั่นร้างรา
เรื่องงอนง้อขอคืนดีเร้นหนีห่าง
มันกร่อยจางจืดชืดฝืดเสน่หา
จบคือจบจากไปไร้น้ำตา
ด้วยด้อยค่าอาลัยให้จดจำ.
29 กันยายน 2554 19:50 น.
Salukphin
เดือนที่ร้าวร้างลาลับกับข้างแรม
ส่งดาวแจ่มเจิดจรัสเปล่งรัศมี
เหมือนอดีตกรีดรอยร้าวคาวราคี
เจ็บแต้มสีโศกซมขมขื่นใจ
เป็นกงเกวียนเวียนว่ายหลายชีวิต
กรรมลิขิตขีดร่ายพายหวั่นไหว
ต้องดิ้นรนด้นดั้นฝ่าฟันไป
สุดแต่ใครไขว่คว้าเกาะพ้นเคราะห์กรรม
เมื่อมีทุกข์รุกจับดับต้นเหตุ
ปลงสังเวชวางลงได้ใช่น่าขำ
อยู่ที่ใจไร้ดึงดื้อถือละทำ
หยุดตอกย้ำยอมอภัยใจเลิกรา
แล้วจะเหมือนดาวแจ่มแต้มอ่อนหวาน
ทอแสงผ่านม่านเมฆใหญ่ใสสง่า
ระยิบระยับวับวาวพราวเด่นตา
เปล่งคุณค่ารัศมีความดีตน.
29 กันยายน 2554 19:39 น.
Salukphin
ถ้าเธอบอกออกปากฝากรักฉัน
รักต้องมั่นสัญญาอย่าเหลวไหล
ฉันแน่นหนักรักสัตย์ซื่อถือจริงใจ
แล้วลบไหวหวาดระแวงแต่งหลอกลวง
ใจถักไถ้ใส่ภักดีมิมีเปลี่ยน
ของหมุนเวียนว่ายวนซ้ำย้ำอย่าห่วง
เธอต้องหยุดจุดใจบอดที่คอดกลวง
หยุดถมถ่วงห้วงคาวอ่าวอารมณ์
ความดีเป็นอาภรณ์พรมห่มศักดิ์ศรี
เลวเร้นหนีหน่ายร้างสร้างสะสม
ได้คู่แท้ที่จริงใจไร้โศกซม
ไหมก้อนกลมเกลียวรักซื่อคือหนึ่งเดียว.
หน้าส่วนตัว
2473
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
