2 กุมภาพันธ์ 2552 06:17 น.
Salukphin
ความคิดถึงกำลังเดินทาง.........
อย่าอ้างว้างคว้างขวัญหรือหวั่นไหว
อย่าตัดพ้อรอคอยอย่างน้อยใจ
อย่าร่ำไห้โหยหาเพราะอาดูร
ขอเวลาให้ลมพรมพลิ้วผ่าน
ลบร้าวรานจากใจให้สิ้นสูญ
ส่งคิดถึงซึ้งซับกลับเพิ่มพูน
ทวีคูณมีมอบตอบคนดี.
2 กุมภาพันธ์ 2552 06:07 น.
Salukphin
เป็นลายดินกลิ่นป่าไม่น่ารัก
ไร้สลักลงยาทาทองถม
มีสีฝุ่นธรรมชาติคาดโคลนตม
กองสะสมสีดำด่างกลางผืนดิน
มีสีเขียวของใบไม้ไว้ประดับ
มีทรายซับแสงทองทุกท้องถิ่น
มีดอกหญ้ามารายล้อมหอมระริน
อบอายกลิ่นกรุ่นกำจายเคียงลายดิน.
2 กุมภาพันธ์ 2552 05:51 น.
Salukphin
เดินโดดเดี่ยวเดียวดายปลายทางฝัน
คนเช่นฉันใช่ระย่อท้อถอยหนี
ก็ยอมรับกลับปลอบใจให้ขวัญดี
ทำวันนี้ให้ดีกว่าวันวาน
ไม่มีหยาดหยดน้ำตามารินไหล
ไม่อยากให้ใครใครใคร่สงสาร
ไม่อยากเป็นคนไร้ค่าน่ารำคาญ
ขอก้าวผ่านบนถนนคนทระนง.
1 กุมภาพันธ์ 2552 23:55 น.
Salukphin
ลืมเด็กดื้อถือดีคนนี้เถอะ
ลบเปื้อนเปรอะคาวใจไร้สงสาร
ลบหวังวาดปรารถนาอย่าต้องการ
เมินมองผ่านผละไปไม่ต้องแคร์.
1 กุมภาพันธ์ 2552 23:46 น.
Salukphin
เมื่อดอกรักเบ่งบานทั่วลานถิ่น
อายอวลกลิ่นกำจายร่ายเสน่หา
มวลมนุษย์ครุฑยักษ์นาคเทวา
ภูตนางฟ้าหลงระเริงบันเทิงใจ
มีขันแข่งแต่งแต้มแซมสีสัน
มิคร้ามครั่นพรั่นระย่อท้อหวั่นไหว
ร่ายสังคีตดีดบรรเลงบทเพลงไป
ทำนองใหม่หวานหวิวพลิ้วกังวาน
ร้อนแรงฤทธิ์พิษซอกซอนเกสรรัก
รุ่มร้อนหนักในอารมณ์เกินข่มต้าน
กัดแทรกซึมเซาะใจไร้ทัดทาน
ซับซาบซ่านเกาะเกี่ยวกุมสุมห้องใจ
ลืมตัวตนก่นเพ้อชะเง้อหา
ต่างไขว่คว้าเก็บดอกรักไร้ผลักไส
มนต์ดอกรักสลักหอมย้อมยวนใจ
น่าแปลกไหมไอกลิ่นรักจักร้อนแรง
ถึงโลกดับลับลาขอบฟ้ากว้าง
รักใช่จางร้างกำจายอายแอบแฝง
กลิ่นกรุ่นหอมห้อมใจใช่จำแลง
มนตราแห่งดอกรักถักนิรันดร์.