22 กันยายน 2551 18:04 น.
Salukphin
นั่นซีนะจากกันมันก็จบ
แต่ต้องพบทุกวันเจ็บหวั่นไหว
อุปสรรคขวางกั้นนั่นใช่ใคร
เพราะผู้ใหญ่กีดกันบั่นรักเรา
ถ้ารู้รักจักผิดหวังทั้งขมขื่น
อยากขอคืนหัวใจรักภักดิ์จากเขา
ไม่ต้องแอบร้องไห้ใจซบเซา
จบเรื่องเศร้าของใจได้ลงตัว
ในความจริงยิ่งปวดร้าวและหนาวเหน็บ
เหมือนกรีดเล็บลึกลงเนื้อเถือถึงขั้ว
พิษสวาทบาดเป็นรอยร้อยพันพัว
ริ้วระรัวระริกสั่นบั่นทอนใจ
ทุกเวลานาทีที่รู้สึก
ปวดร้าวลึกระทมซมโหยไห้
ต้องตรอมตรมข่มรักหักอาลัย
นานแค่ไหนจักบรรเทาและเบาบาง.
20 กันยายน 2551 14:15 น.
Salukphin
อย่าลืมกันสัญญาอย่าลืมฉัน
อย่าลืมวันร่วมร้อยเกี่ยวก้อยหวาน
อย่าลืมวันที่ร่วมสรรค์สร้างวิมาน
อย่าลืมจารหัวใจใส่สัญญา
อย่าลืมคำพร่ำพรอดที่ออดอ้อน
อย่าไหวอ่อนกับสาวใหม่ใกล้ชิดกว่า
อย่าเกาะเกี้ยวเกี่ยวหญิงใดยามไกลตา
อย่าลืมค่าของหัวใจใยผูกพัน
อย่า อย่า อย่า..ใช่ข้อห้ามปรามตำหนิ
หรือเตียนติโปรดเข้าใจความนัยฉัน
คือคำเอ่ยอ้อนวอนก่อนจากกัน
ก็แค่นั้นนะเธอจ๋าย้ำอย่าลืม.
20 กันยายน 2551 13:53 น.
Salukphin
รักและคิดถึง.........
ขอแค่ซึ้งวันละนิดผิดบ้างไหม
ขอเวลาสักเศษส่วนเสี้ยวของใจ
เจียดแบ่งให้คิดถึงซึ้งซึ่งกัน
ขอแค่นี้มากไปใช่หรือเปล่า
คนใจเหงาขี้แยแพ้ไหวหวั่น
ยามเธอร้างห่างหายสายสัมพันธ์
ว้าเหว่ขวัญเคว้งคว้างช่างเดียวดาย.
20 กันยายน 2551 13:30 น.
Salukphin
โปรดทราบคิดถึงมาก......
จึงใคร่ฝากใส่ซองหรือกล่องส่ง
แต่หนทางขวางกั้นช่างมั่นคง
ฉันจึงหลงคิดถึงซึ้งผู้เดียว
เหมือนเมฆน้อยลอยละล่องท่องผืนฟ้า
ลมบนพาพัดไกลไร้หลักเกี่ยว
มีจันทร์เจ้าเว้าแหว่งชมคู่คมเคียว
เพียงเศษเสี้ยวแสงสลัวมัวมืดมน
เธออยู่ไหนใจฉันร้าวหนาวคิดถึง
โศกซาบซึ้งซึ่งอาลัยเยื่อใจหม่น
ทั้งทดท้อทรมานนานก็ทน
ใจยังก่นคิดถึงซึ้งมิจาง
ณ ขอบเหวห้วงคิดถึงซึ่งจุดเจ็บ
มันหนาวเหน็บเหนียวแน่นใจไม่เหินห่าง
วันจะเคลื่อนเดือนจะผันปีกั้นกลาง
ใช่แรมร้างรอยคิดถึงซึ้งพันใจ
20 กันยายน 2551 12:43 น.
Salukphin
รักงานเขียนเพียรสร้างฝันวรรณศิลป์
ดั่งสายพิณดีดสายร่ายมนต์เสียง
จัดคมคำลำนำถ้อยมาร้อยเรียง
และหล่อเลี้ยงลำธารใจให้มีแรง
มีทั้งทุกข์สุขเศร้าคละเคล้าบ้าง
มีอ้างว้างว้าเหว่ใจใช่อับแสง
มีท้อทดหมดกำลังดั่งไร้แรง
ด้วยล้าแล้งพลังบ้างบางเวลา
ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ไต่ตามฝัน
ร้อยรังสรรค์สุนทรคำล้ำภาษา
มิได้หวังซึ่งเงินทองก่ายกองมา
ปรารถนาเพียงเท่านี้นี่สุขใจ.