12 กันยายน 2550 06:41 น.
Salukphin
เมื่อใจจากพรากไกลไม่คืนกลับ
ขวัญเจ้าอับลับล้าพร่าสดใส
มีน้ำตาบ่าครองเนืองนองไป
อกหม่นไหม้ใจระกำช้ำชอกนาน
ต้องสะอื้นโหยไห้ไม่สร่างโศก
เหมือนแบกโลกซมซุกทุกข์เซ็นซ่าน
ลืมตาตื่นไหวหวาดขลาดร้าวราน
แท้ภาพผ่านเพียงความฝันเท่านั้นเอง.
12 กันยายน 2550 06:24 น.
Salukphin
จันทร์จะดับลับลาขอบฟ้าหรือ
จึงไม่ยื้อยอมตรมพร้อมขมขื่น
ใจจันทร์เจ็บเหน็บร้าวหนาวยั่งยืน
จนมิตื่นฟื้นสดใสหรือใจจันทร์
หากจันทร์ร้างห่างลาขอบฟ้ากว้าง
คนอ้างว้างคว้างเคว้งเร่เห่คือฉัน
คงซมซุกทุกข์เหงาเศร้านานวัน
ยากยื้อขวัญครองร่วมเรียงเคียงคู่ใจ.
11 กันยายน 2550 06:07 น.
Salukphin
จันทร์แห่งใจในคืนนี้ยังมีหมอง
ด้วยเมฆครองพร่างพรายหลายกลุ่มหนอ
จันทร์จึงฉายสายแรงมิแรงพอ
ไยลมล้อพัดใจจันทร์วันข้างแรม
ยามดึกดื่นคลื่นเมฆหมอกระลอกใหม่
รุกโรมไล่ไถโถมโจมจู่แถม
เหมือนลงโทษโกรธเคืองหาเรื่องแจม
แล้วแต่งแต้มหม่นหมองครองใจจันทร์.
11 กันยายน 2550 05:39 น.
Salukphin
ขอศักดิ์ศรีของใจใช้คืนบ้าง
ขอเหินห่างไมตรีที่หลอกหลอน
ขอหยุดพักพับสัมพันธ์ที่สั่นคลอน
ขอรื้อถอนสายใยไฟหลอกลวง
ขอตั้งต้นเตือนตนพ้นปวดร้าว
ทาสีขาวทุกห้องใจใส่แหนหวง
ไม่มีรักถักอาลัยคนใจกลวง
ขอถมถ่วงถอนศักดิ์ศรีคืนหนี้ใจ.
9 กันยายน 2550 12:55 น.
Salukphin
ไม่มีสิทธิ์สักเสี้ยวใจให้คิดถึง
เธอซาบซึ้งบ้างไหมใช่ใหลหลง
อย่าทำเบลอเผลอใจใส่งันงง
พูดตามตรงดีกว่าอย่าโยเย
คนที่เจ็บสามเส้าเขาเธอฉัน
เจ็บนะนั่นหากใจเธอเผลอหันเห
หยุดใคร่ครวญทวนก่อนซ่อนเกเร
หยุดเจ้าเล่ห์เห่รักพักนะเธอ.