31 มีนาคม 2550 11:19 น.
Salukphin
รู้ด้วยใจ.........
ก็มิใช่พี่ชายที่ปลายฟ้า
เป็นแค่เงาเหงาบิดเบือนเลือนลวงตา
คนแปลกหน้าเจอกันเท่านั้นเอง
เขามิใช่พี่ชายอย่าหมายมั่น
แม้ในฝันก็มิใช่ไยรีบเร่ง
ใจอย่าดื้อค้านทักอวดนักเลง
อย่าเขียนเพลงรักครั้งใหม่ให้เจ็บเลย.
31 มีนาคม 2550 11:02 น.
Salukphin
รักคือใยชุ่มฉ่ำดื่มด่ำหวาน
คือเบิกบานพร่ำพรอดและออดอ้อน
คือสุขเศร้าเคล้าสมหวังดั่งละคร
คือใบอ่อนของพฤกษาคราฝนเยือน
คืออายอวลยวนใจของไม้หอม
ที่โน้มน้อมกลิ่นกายมิคลายเคลื่อน
คือแสงดาวพราวพร่างหว่างดวงเดือน
คือพี่เพื่อนของใจในความรัก.
31 มีนาคม 2550 10:17 น.
Salukphin
ด้วยมิยอมขายเนื้อตัวมั่วกลิ่นคาว
ใช้ความสาวแลกตำแหน่งเข้าแข่งขัน
เขากลับด่าว่าอีโง่เป็นรางวัล
ผิดที่ฉันรักศักดิ์ศรีสตรีไทย
ก็น่าแปลกที่สังคมถมฟอนเฟะ
เน่าเลวเละลุกลามทรามเหลวไหล
เพื่อสนองกิเลสเศษตัณหาใจ
อีกเมื่อไหร่สังคมฟื้นคืนความดี.
31 มีนาคม 2550 10:10 น.
Salukphin
พี่คือเงาความดีที่หนูรัก
ผูกสมัครสัมพันธ์มิหวั่นไหว
เป็นตัวอย่างสร้างความดีที่จารไว้
จดใส่ใจจำจดเป็นบทเรียน.
31 มีนาคม 2550 10:03 น.
Salukphin
เจ็บคือความรู้สึกใช่ไหมในความคิด
สัมผัสจิตด้วยใจไขสื่อสาร
รับรู้ร้อนห่อนหนาวเจ็บร้าวราน
ด้วยวิญญาณเลือดเนื้อเยื่อหัวใจ
หากปล่อยวางลงได้ก็ไม่เจ็บ
หยุดกักเก็บเสียขวัญยามหวั่นไหว
คงสนิทนิ่งมิร้อนรุมดั่งสุมไฟ
น่าขันไหมใจมนุษย์มิหยุดเจ็บ.