28 กรกฎาคม 2550 09:23 น.
Salukphin
หากจะเผลอเซ่อซ่าหาความรัก
ใจต้องจักหวาดหวั่นพรั่นถมถ่วง
ต้องไตร่ตรองมองซึ้งถึงแก่นทรวง
ติดบาศบ่วงห้วงเหวรักจักถึงตาย
เผลอริรักสักครั้งต้องยั้งคิด
พลั้งพลาดติดกับดักรักสลาย
ใจคงยอกชอกช้ำซ้ำเจียนตาย
บทสุดท้ายที่กำนัลขวัญน้ำตา.
27 กรกฎาคม 2550 13:59 น.
Salukphin
อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้ใจมิกล้า
จึงก้มหน้าด้วยละอายพ่ายหวั่นไหว
เพราะสังวรกิริยามารยาทไทย
สตรีไซร้ต้องระวังยั้งใจตน
หากผลีผลามหยามศักดิ์สิ้นรักนวล
ลืมใคร่ครวญก็จักต้องช้ำหมองหม่น
ดั่งไม้งามหนามถูกลิดปิดผิวบน
ทั้งลำต้นหมดคุณค่าน่าชื่นชม.
27 กรกฎาคม 2550 11:54 น.
Salukphin
หากใจเจ็บเหน็บช้ำซ้ำซ้ำบ้าง
เป็นตัวอย่างเรียนเล่ห์รักถักถมถ่วง
ด้วยถนนหนทางรักจักกร่อนกลวง
มากบาศบ่วงบ่มหล่มร้ายรายทางใจ
มีเหวหินดินโคลนตมปมปุ่มลึก
มากผลึกเหลี่ยมร้ายร่ายเหลวไหล
หากก้าวพลาดอนาถนักรักเปลี่ยนไป
คลื่นลูกใหญ่ไล่จู่โจมโหมน้ำตา
เมฆสีดำคล้ำคาดบาดแผลช้ำ
ฝนกระหน่ำซ้ำถมเทเล่ห์ซ่อนหา
ใจดวงน้อยกร่อยกร่อนแรงแฝงโรยรา
ทั้งสีหน้าซีดเซียวเศร้าเดียวดาย
เพราะพิษรักหล่มรอล้อหลอกลวง
มันหนักหน่วงเหนี่ยวใจใช่ห่างหาย
พิศวาสบาดเยื่อใจไม่ผ่อนคลาย
บทสุดท้ายฝากใจช้ำซ้ำมีรอย.
26 กรกฎาคม 2550 10:25 น.
Salukphin
เจ็บเพราะคำย้ำรักรอพ้อหลอกลวง
เจ็บถมถ่วงบ่วงปลายลิ้นสิ้นสงสาร
เจ็บเหน็บหนาวร้าวช้ำซ้ำทรมาน
เจ็บซึมซ่านม่านน้ำตาไหลบ่านอง
เจ็บน้ำคำพร่ำวอนแฝงหลอนหลอก
เจ็บกลับกลอกหัวใจใส่เกินสอง
เจ็บเจอะรักถักสีดำแค่สำรอง
เจ็บจนต้องร้องไห้ปลอบใจตน
เจ็บเพราะรักไร้ค่าน่าเหยียดหยาม
เจ็บคนทรามเฆี่ยนใจใส่หมองหม่น
เจ็บเพราะซื่อคือโง่โถหลงกล
เจ็บโดนปล้นหัวใจไม่ระวัง
เจ็บครั้งนี้นี่จารจดเป็นบทเรียน
แล้วขีดเขียนบรรทัดจัดความหวัง
จะรักใหม่ให้ตรองตรึกนึกทุกครั้ง
อย่าพลาดพลั้งบาดเจ็บเหน็บนะใจ.
26 กรกฎาคม 2550 10:22 น.
Salukphin
ใจจะเจ็บเหน็บช้ำซ้ำกี่หน
เจ็บเกินทนจนขวัญเจ้าหวั่นไหว
เจ็บน้ำตาบ่านองคลอห้องใจ
เจ็บเพราะไฟสวาทเผาเร้าลุกลาม
ตั้งแต่นี้ต้องเตือนตนก่นยั้งคิด
ก่อนถูกฤทธิ์พิษซึมซาบรักหวาบหวาม
ต้องถึ่ถ้วนครวญใคร่ไตร่ตรองตาม
อย่าผลีผลามจักต้องเจ็บเหน็บเนิ่นนาน
หากจะรักรักใครเผื่อใจบ้าง
เรื่องหม่นหมางคว้างขวัญก็ผันผ่าน
ด้วยบทเรียนเขียนใจในก่อนกาล
เป็นพื้นฐานตัวชี้วัดจัดเป็นครู
อย่าเชื่อคำรักรอพ้อเพื่อลวง
ผลักทิ้งถ่วงถ้อยคารมถมเลิศหรู
สติตรองสมองคิดพินิจดู
แล้วจักรู้ผลลัพธ์แท้แน่หรือลวง.