8 กันยายน 2550 07:29 น.
Salukphin
จันทร์แห่งใจไยลาลับดับจากฟ้า
หลบเร้นหน้าอยู่ไหนไร้สรรพเสียง
จันทร์น้อยใจใจน้อยจากพรากร่วมเรียง
จันทร์หลีกเลี่ยงและหม่นหมองคับข้องใด
หากจันทร์เฉยเลยเลือนเหมือนขึ้งโกรธ
จันทร์ลงโทษตัดรักแล้วผลักไส
ก็ยอมรับกับชะตามิว่าใคร
ยินยอมให้ใจเจ็บเหน็บร้าวราน.
7 กันยายน 2550 06:01 น.
Salukphin
อยากฉุดรั้งเธอไว้ใกล้ใจฉัน
แต่ก็หวั่นพรั่นกลัวตัวลุ่มหลง
เกรงไฟรักฟักตัวมั่วงันงง
ตอบตามตรงกลัวอับอายพ่ายไฟลวง
จึงต้องนิ่งดูดายคล้ายชาเฉย
ทำละเลยวางใจไม่แหนหวง
ทั้งที่ใจไหวอ่อนกร่อนกินทรวง
รักและห่วงล้นใจพูดไม่ออก.
7 กันยายน 2550 05:52 น.
Salukphin
ไม่มีสิทธิ์คิดถึงซึ้งสักเสี้ยว
อย่าลดเลี้ยวเกี้ยววาจามานำหนุน
เธอมากหญิงอิงแอบแนบละมุน
ยังว้าวุ่นวอกแวกตามแจกใจ
หยุดเสียเถอะท่าทีที่หลายรัก
จงหยุดพักสร้างสัมพันธ์ยื้อหวั่นไหว
เป็นคนดีที่ไร้เล่ห์เกเรใคร
ทำได้ไหมในชีวิตก่อนปลิดปลง.
6 กันยายน 2550 06:21 น.
Salukphin
ให้เธอมีใจสู้อยู่ต่อไป
อย่าหวั่นไหวในคำคนก่นติฉิน
อย่าอ่อนแอแพ้คารมคมปลายลิ้น
อย่าหยามหมิ่นรังเกียจเหยียดตนเอง
โปรดรับรู้ ณ ตรงนี้ยังมีฉัน
คอยปลอบขวัญและเข้าใจไงคนเก่ง
ให้อดีตกรีดสอนใจไยกริ่งเกรง
ร่วมบรรเลงเพลงความหวังทั้งฉันเธอ.
6 กันยายน 2550 06:13 น.
Salukphin
สลักรักสลักใจใช่สลัก
ถอดจงรักภักดิ์ซื่อถือยิ่งใหญ่
ใจถอดวางร้างรารอยอาลัย
ข่มจิตใจไม่เอ่ยลาแม้อาวรณ์
ซึ้งคุณค่าของใจให้ตระหนัก
จึงสลักจักวางเด่นเป็นอนุสรณ์
ร้อยเรียงรักถักใจมั่นมิสั่นคลอน
จารอักษรสลักคำย้ำรักเธอ.