15 กันยายน 2550 06:33 น.
Salukphin
สายฝนพรำกระซิบรักถักใยสุข
ไล่ความทุกข์ปลุกปลอบใจให้คลายเหงา
เย็นหยดน้ำพร่ำพรมห่มไล่เงา
ใจคนเศร้าก็พลิกฟื้นตื่นยินดี
มองสายรุ้งสีทองทาบท้องฟ้า
ยิ้มเต็มหน้าโศกร้ายพาลพ่ายหนี
ฝนสั่งฟ้าลาไกลในวันนี้
คืนใจที่สดใสให้กลับมา
หมู่นกการ่าเริงร้องแซ่ซ้องเสียง
ดั่งร่ายเรียงร้อยสายใจใยห่วงหา
ผีเสื้อบินเว้าวอนอ้อนผกา
ทุกหย่อมหญ้าบรรเลงบทเพลงสุข.
14 กันยายน 2550 06:36 น.
Salukphin
ร้อยความรักถักความฝันปันความเศร้า
มาเยี่ยมเย้าคนไกลยามไผลเผลอ
เพียรอ้อนออดพรอดคำพร่ำปรนเปรอ
นำเสนอรอยหวานสานซึ้งใจ
ปูคิดถึงซึ่งอาวรณ์อ้อนห่วงหา
สื่อแววตาเว้าวอนอ้อนหวั่นไหว
ทอใจรักถักซึ้งซึ่งสายใย
ปลูกรักให้เกาะเกี่ยวดอกออกผลงาม.
14 กันยายน 2550 06:30 น.
Salukphin
ใจเผลอรักจักเจ็บเหน็บซ้ำซ้อน
ด้วยไหวกร่อนอ่อนแอแพ้แหนหวง
เจอรักซ้อนย้อนใจใช่แค่ควง
ถูกบาศบ่วงร้อยเล่ห์เห่น้ำตา
ช่างน่าขำจำไม่ได้ใจจึงเจ็บ
พิษหนามเหน็บเหนี่ยวใจไฟเสน่หา
มันแสบร้อนเร้ารุมสุมวิญญา
น่าเวทนานะใจไม่จดจำ.
14 กันยายน 2550 06:05 น.
Salukphin
ในคืนที่ฝนพรำย้ำห่วงหา
ยอมรับว่าใจเศร้าเหงาหม่นหมอง
ทั้งว้าเหว่ทะเลตาบ่าเนืองนอง
ด้วยจัดห้องหัวใจใส่จดจำ
เมื่อฝนลาสุดท้ายปลายฤดู
ใจคงสู้ก้าวเดินเมินชอกช้ำ
เก็บรอยรักสลักใจในถ้อยคำ
ทุกคืนค่ำคงเว้นว่างห่างอาลัย
ทำหน้าที่เพื่อทุกคนดลดาลสุข
ปัดเป่าทุกข์ลบขวัญที่หวั่นไหว
ร้อยสายจิตมิตรภาพอาบสายใจ
มามอบให้ทุกคนบนลานกลอน
มองสายฝนอำลาฟ้าคืนนี้
บอกคนดี ณ ปลายฟ้าขอลาก่อน
ใช่ลืมเลือนเหมือนหยุดยุดตัดตอน
ยังอาวรณ์จำสลัดตัดใจลา.
13 กันยายน 2550 17:42 น.
Salukphin
จันทร์เจ้าล้อทอแสงเว้าแหว่งบ้าง
เด่นลอยคว้างร้างเร่เห่กล่อมขวัญ
หรือจันทร์ลวงห่วงหาท้าตะวัน
แท้ก็สรรค์แสงหมายพรางสายตา
ให้นวลใยไขอายพรายสีแสง
แล้วเสแสร้งอวลไอใยเสน่หา
ช่างใจดำอำพรางการร้างรา
จันทร์เข่นฆ่าหัวใจทำได้ลง.