22 ตุลาคม 2550 06:11 น.
Salukphin
สักวาสายฝนหล่นจากฟ้า
ดุจน้ำตาคนเศร้าที่เหงาหงอย
ไหลหลั่งรินดินชุ่มฉ่ำช้ำรอคอย
ใจดวงน้อยปวดร้าวหนาวเหน็บใจ
สายฝนซู่ซมซานทรมานเหลือ
เหมือนย้ำเยื่อยอกขวัญจนหวั่นไหว
ฝนลาจากฟากฟ้าเวลาใด
หยุดสายใยใจเจ็บเหน็บไหมเอย.
20 ตุลาคม 2550 14:16 น.
Salukphin
ดอกเอ๋ยดอกสวาท
ฤทธิ์ประหลาดแรงร้อนซ่อนเหน็บหนาว
ใครใคร่ชมดมดอมพิษติดขื่นคาว
ใจเจ็บร้าวรานระทมตรมเนิ่นนาน
กลิ่นหอมหวนยวนเย้าเคล้าห่วงหา
ชนไขว่คว้าครอบครองปองรสหวาน
หลงเพลิดเพลินเดินตกห้วงบ่วงซมซาน
ทรวงสะท้านทุกข์ทับถมจมร้าวเอย.
20 ตุลาคม 2550 13:54 น.
Salukphin
สักวาดอกโศกโยกรักร้าง
ใจอับปางคว้างขวัญฉันว้าเหว่
คลื่นช้ำชอกระลอกเศร้าเข้าถมเท
กล่อมห่มเห่ทะเลหนาวคาวน้ำตา
มากหล่มหลุมอกครากซากหนาวเหน็บ
มีรอยเจ็บแผลร้าวหนาวเสน่หา
คลื่นระกำซ้ำซ้อนห่อนร้างรา
น่าเวทนานะดอกโศกโรครักเอย.
19 ตุลาคม 2550 10:00 น.
Salukphin
สักวาหัวใจใฝ่หารัก
ต้องฟูมฟักถักใจใส่ความหวัง
เตรียมใจพร้อมยอมรับกับพ่ายพัง
เผื่อพลาดพลั้งใจมิเจ็บเหน็บเนิ่นนาน
พรวนดินใจใส่ปุ๋ยรักฟักรักษา
ทุกเวลาสานใจใยหวามหวาน
หยดน้ำผึ้งตรึงใจไล่ร้าวราน
ก็ซาบซ่านหัวใจในรักเอย.
19 ตุลาคม 2550 09:22 น.
Salukphin
รักอำพรางพรางไว้ไม่กล้าบอก
จึงช้ำชอกยอกใจให้ขื่นขม
เธอเก็บรักฟักไว้มิให้ชม
ใจจึงห่มชอกช้ำพร้อมน้ำตา
หากคิดครวญทวนคำย้ำตรองไตร่
ผิดข้อใหญ่คือใจที่ไม่กล้า
รักจึงเดินสวนทางดั่งร้างรา
เวทนานะใจโทษใครกัน
เพราะอำพรางพรางรักใจจักเจ็บ
ทั้งหนาวเหน็บเหนี่ยวเกาะเพาะตรมขวัญ
เจ็บเพราะใจไม่กล้าก้าวฝ่าฟัน
บอกรักฉันมันยากไปใช่ไหมเธอ
ก็จำต้องครองเศร้าเหงาเปล่าเปลึ่ยว
เหมือนคมเคียวเกี่ยวใจบาดขลาดพลั้งเผลอ
ด้วยดอกรักหักคาต้นยากค้นเจอ
ต้องก่นเพ้อเพราะเพลิงพิษฤทธิ์แรงรัก.