8 พฤศจิกายน 2550 10:02 น.
Salukphin
ให้รู้รสจดเจ็บไว้ใจเจ้าเอ๋ย
ได้คุ้นเคยความชอกช้ำซ้ำเหน็บหนาว
ได้ด่ำดื่มปลื้มขมขื่นดื่นลิ้มคาว
ได้ปวดร้าวร้อยน้ำตาต่างมาลัย
ได้นิยามความเหงาเศร้าเพราะรัก
ได้ประจักษ์รักแจ้งใช่แสงใส
ได้รู้รสขมขื่นตื้นตันใจ
ได้ร่ำไห้ไหวหวั่นวันร้างรา
ได้ซึมซับกับแผลพิษฤทธิ์หลอนหลอก
ได้เจ็บยอกเยื่อใจในเสน่หา
ได้รับรู้เล่ห์รักร้ายร่ายมนตรา
ได้เรียนค่านิยามรักถักหลอกลวง
ได้เดินทางอ้างว้างพรางขื่นขม
ได้เพาะบ่มถมใจไร้แหนหวง
ได้คำตอบปลอบใจใช่คู่ควง
ได้คำห่วงที่แท้แค่ลวงตา
ได้อะไรในวันนี้ที่เรียนรัก
ได้รู้จักสัจธรรมล้ำเลอค่า
ได้เรียนรู้รักโกรธหลงวงมายา
ปรารถนาแค่สนองครองใจตน.
7 พฤศจิกายน 2550 10:11 น.
Salukphin
ทนเซ้าซี้ทำไมให้ใจเจ็บ
เพียงเสี้ยวเล็บรู้สึกลึกเหน็บหนาว
น่าสมเพชเศษใจใช่มีคาว
เจอะรวดร้าวระบมตรมเนิ่นนาน
หากย้อนวันเวลามาคืนกลับ
ฉันขอพับพักรักก่อต่อผสาน
เก็บหัวใจไกลรักล้อทรมาน
ขอก้าวผ่านด่านหลอกลวงล้วงสายใจ
ด้วยขลาดเขลาเยาว์นักถักซ่าเซ่อ
พานพบเธอเผลอรักปักหลงใหล
ใจพ่ายแพ้แออ่อนซ้อนกลนัย
ขวัญหวั่นไหวใจมิแกร่งแฝงโรยรา
เมื่อความรักถักปีกร้ายร่ายบาศบ่วง
รุมเร้าลวงช่วงชิงชัยในเสน่หา
คนเขลาซื่อถือโล่ช้ำคือน้ำตา
ที่ไหลบ่าเนืองนองท่วมห้องใจ
ขอตั้งหลักรักปล่อยวางตรงว่างเปล่า
ลบรอยเศร้าพิษเพ้อยามเผลอไผล
ถมบาดแผลแออ่อนกร่อนทิ้งไป
เป็นคนใหม่ใสสดใจหมดคาว.
5 พฤศจิกายน 2550 15:59 น.
Salukphin
มี........รอยซึ้งสายใจในอดีต
แค่............คมกรีดเสี้ยวใจไว้เหน็บหนาว
เงา............รักหวานสานสะอื้นขมขื่นคาว
เขา............ไร้ร้าวร่างหมดลมห่มสัญญา
อยู่.............คือฉันวันนี้ที่บาดเจ็บ
เคียง.........หนาวเหน็บเนื้อใจใยเสน่หา
ข้าง............ขอบคมคิดถึงตรึงเวลา
กาย...........ใจล้าล้อความหมายพ่ายอ่อนแอ
ฝาก...........ความรักถักอาลัยไว้ขอบฟ้า
ดาว...........ช่วยพาพราวพร่างพรางรอยแผล
รับ.............ถักทอห่อใจไปดูแล
ความ.........รักแท้ที่ทรมานร้าวรานใจ
คิด............พระพรหมห่มลิขิตชีวิตช้ำ
ถึง............ใจดำทำร้ายขวัญจนหวั่นไหว
ได้............น้ำตาบ่านองคล้องมาลัย
ไหม..........สีใดใยทอถักรักสีดำ.
30 ตุลาคม 2550 09:08 น.
Salukphin
ใจคงโกรธเกลียดมากยากยกโทษ
แต่จงโปรดเปิดใจใช่หันหลัง
ให้โอกาสสักนิดคิดรับฟัง
รู้ความหวังครั้งนี้ริบหรี่ไกล
ฉันรักเธอที่ใจใช่ใบหน้า
หรือเงินตราสินทรัพย์นับเนื่องใหญ่
รักความดีที่กำเนิดเกิดกลางใจ
มากแค่ไหนใจกำหนดถึงหมดลม
ใช่เราต่างกันมากยากสุดเอื้อม
ความล้ำเหลื่อมคือลิขิตติดขื่นขม
เธอทะนงเกินใครใจตรอมตรม
ร้าวสุดข่มทำใจให้ลืมเธอ
ก็ยอมรับว่าฉันนั้นคนผิด
ที่ปกปิดความจริงนิ่งเสมอ
จนสุดท้ายพ่ายใจใช่เผอเรอ
น้ำตาเอ่อตัดใจไขเรื่องราว
ยอมรับในชะตาที่มาถึง
เก็บซาบซึ้งซ่อนใจใต้เหน็บหนาว
คงหมดทางร้างไกลใจขื่นคาว
เธอปิดข่าวตัดใจตัดไมตรี
คงไม่ขออะไรใครอีกแล้ว
ขอเก็บแววอดีตใจในครั้งนี้
ลงผลึกตะกอนใจมิไยดี
รักที่มีสีดำฉันทำเอง
เก็บเงารักเงาใจใต้เสแสร้ง
ยิ้มแต้มแต่งเล่นกลเป็นคนเก่ง
แม้เหน็บหนาวร้าวแค่ไหนใจร้องเพลง
กล่อมบรรเลงสุขสันต์ปันทุกคน
ขอมอบรักถักใจไล่ทุกข์โศก
คนทั้งโลกไกลร้างห่างหมองหม่น
ขอความดีที่กอปรกรรมนำดาลดล
เป็นกุศลสื่อสารขานถึงเธอ
เจอคนดีที่เขารักภักดิ์คงมั่น
เคียงคู่ขวัญในยามทุกข์สุขเสมอ
ห่างพิบัติพาลภัยไม่เจอะเจอ
มิต้องเก้อรักร้าวหนาวนิรันดร์
ขอยินดีจากใจใช่มุสา
ยิ้มขมปร่าก็ยินดีนี่แหละฉัน
ยอมกรีดเลือดเชือดใจไปกำนัล
เพื่อรับขวัญไถ่โทษความโกรธเคือง
เรียบเรียงถ้อยร้อยคำนำเสนอ
จะถึงเธอหรือไม่ใช่ฝันเฟื่อง
อาจไร้ค่าเสียเวลามาหมดเปลือง
รับฟังเรื่องคนยอกย้อนซ่อนความรัก.
29 ตุลาคม 2550 11:16 น.
Salukphin
เก็บน้ำตาบ่านองอาบสองแก้ม
แจกยิ้มแย้มซึมซับรับหวั่นไหว
เพื่อนคนดีหนีหน้าร้างราไกล
เจ็บที่ใจเจ้าจำยอมพร้อมเฉยชา
ขอเอ่ยปากฝากอวยพรเป็นกลอนหวาน
วานลมผ่านพัดพาใจไห้โหยหา
ให้เธอสุขสดชื่นรื่นวิญญา
ไร้โรคาโพยภัยอย่าใกล้กราย
เพื่อนคนดีลี้กายหลบหายหน้า
ฉันอ่อนล้าสับสนจนแหนงหน่าย
อยากไต่ถามความทุกข์สุขสบาย
แต่สุดท้ายต้องตัดใจมิไยดี
เพื่อนคือคนเข้าใจใช่หรือเปล่า
เพื่อนคือเงาเคียงข้างใจไม่หน่ายหนี
เพื่อนคือคนคอยตักเตือนเหมือนหวังดี
เพื่อนคือพี่ที่ห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
เพื่อนคนดีที่ใจใฝ่จดจำ
ทุกคืนค่ำเข้าใจไม่เสแสร้ง
คือคนดีที่ใจไร้ระแวง
คือสีแสงสายศรัทธาค่าของใจ
เพื่อนคือมิตรสนิทใจในทุกที่
เป็นเพื่อนพี่ฝ่าอุปสรรคหนักน้อยใหญ่
ร่วมแก้ไขปัญหาฝ่าฟันไป
จะใกล้ไกลไม่ทิ้งกันดั่งสัญญา
เพื่อนคือคนจู้จี้แถมขี้บ่น
เพื่อนคือคนเข้าใจให้ห่วงหา
เพื่อนคือคนรู้ทันทุกเวลา
แปลกนักหนาน้ำใจเพื่อนเหมือนฉันเธอ.
หน้าส่วนตัว
1072
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
