19 ธันวาคม 2550 06:33 น.

อย่า..........เชียวนะ

Salukphin

       เมื่อความเหงาเข้ามาอย่าร้องไห้

จงทำใจให้แข็งแกร่งเสมอ

อย่าเชียวนะน้ำตาอย่าได้เจอ

ห้ามพลั้งเผลอเอ่อนองท่วมห้องใจ





ยามหงอยเหงาเศร้าโศกอับโชคหรือ

ความใสซื่อไมตรีอยู่ที่ไหน

ความทะนงคงมั่นนั่นที่ใด

ขวัญจึงได้ไหวกร่อนเกือบอ่อนแอ





ทุกเรี่ยวแรงโรยราอ่อนล้ามาก

เหมือนลำบากเพราะไฟพิษฤทธิ์ร้อยแผล

ต้องซมซานซ่อนใจไว้ดูแล

เยียวยาแก้สมานผสานใจ




เก็บใจซื่อดื้อรั้นหยุดหวั่นหวาด

เลิกเขลาขลาดพรึงพรั่นเพราะหวั่นไหว

อย่าหลั่งรินน้ำตารดอาลัย

เก็บเอาไว้ตกผลึกลึกกลางทรวง




เมื่อลมเหงาเย้าเยี่ยมเยือนดุจเพื่อนเก่า

เจ้าความเศร้าโศกคลายหน่ายแหนหวง

ไม่มีความปวดร้าวหนาวหลอกลวง

มาถมถ่วงทำร้ายเสี้ยวสายใจ.



  				
19 ธันวาคม 2550 06:14 น.

หัวใจเศร้า

Salukphin

    หัวใจเศร้าไร้พลังนั่งเหงาหงอย

ใช่เหม่อลอยปล่อยใจให้ว้าเหว่

แต่ใจเจ็บเหน็บมิคลายยากถ่ายเท

ด้วยร้างเร่รักระทมตรมขื่นใจ  





ต้องเตือนตนก่นคำย้ำอย่าร้อง

แม้เศร้าหมองหม่นขวัญอย่าหวั่นไหว

เก็บรอยรักพักริมทางแล้วขว้างไป

อย่ายื้อไว้ให้ยืดเยื้อเบื่อระอา





เมื่อรักลาลบใยทิ้งให้หมด

เขียนเกณฑ์กฎบทรักใหม่ไร้เสน่หา

ทอใยรักฟักซ่อนไว้ใต้แววตา

ข่มคุณค่าขอเมินเดินสวนทาง





หนทางรักหนทางใจใครกำหนด 

ยากจารจดนิยามความเหินห่าง

อุปสรรคหนักเบาเข้าคั่นกลาง

ทุกทุกอย่างคือเงาเข้าลวงตา




ตั้งแต่นี้สอนใจให้ปล่อยวาง

หยุดเคว้งคว้างล้างเล่ห์เสน่หา

ละความเหงาเศร้าโศกฝังทั้งแรมรา

ยิ้มเต็มหน้าอีกครั้งนะอย่างทะนง.


  				
17 ธันวาคม 2550 18:23 น.

ภาพหญิงชรา

Salukphin

    ภาพของหญิงชราผู้อาภัพ 

ก้มหน้าซับน้ำตาฝ่าสายฝน

หลังคู้ค่อมโก่งงอก็จำทน

ข้ามถนนเดินเลาะลัดผ่านวัดวา 




แรกเริ่มสาวสุดสวยด้วยแรกรุ่น

ดั่งมีบุญและอำนาจวาสนา

แต่งงานกับคนดีมีหน้าตา

ธิดาสามบุตรสองครองโชคดี




เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงโตใหญ่

หวังจักได้ไข้เจ็บช่วยป่วยฝากผี

แบ่งสมบัติพัสถานบรรดามี

ให้บุตรีบุตราพาครอบครอง




เวลาผ่านผันไปได้สิบปี

ท่านเศรษฐีละสังขารถิ่นฐานห้อง

หยุดสงบจบนิยามตามครรลอง

ญาติพี่น้องต่างจองจับทรัพย์เงินตรา




ภรรยาหม้ายไร้ซึ่งที่พึ่งพิง

บุตรชายหญิงชิงชังทั้งส่ายหน้า

บอกแม่เราโง่เง่าเขลาปัญญา

มีเพียงผ้าพันกายน่าอายจริง




ทั้งเงินทองของมีค่าที่หาไว้

กลับยกให้คนอื่นไปได้ทุกสิ่ง

มาเกาะลูกขอทานบ้านพักพิง

หวังเสพสิงสบายอย่าหมายเลย




ต่างรังเกียจเหยียดหยามน่าทรามนัก

ค่าความรักของแม่แท้ยากเอ่ย

ไม่ตำหนิติเตียนเขียนเปรียบเปรย

กลับนิ่งเฉยเหมือนหมางเมินเดินจากไป




แม่รักลูกเลือดในอกยากยกอ้าง

ทำทุกอย่างยอมลำบากฝากหวังไว้

เพื่อลูกน้อยสุขเกษมอิ่มเอมใจ

แม่ยิ้มได้ด้วยใจสู้รู้อดทน




ในวันนี้รอบกายแม่หนาวสั่น

จำทนกลั้นน้ำตานองด้วยหมองหม่น

ณ ตรงนี้ไม่มีแม้ลูกสักคน

แม่กรำฝนเจ็บร้าวหนาวขาดใจ




หยิบเสื้อผ้าอาหารทั้งหวานคาว

ป้อนน้ำข้าวหยูกยารักษาไข้

ด้วยเรี่ยวแรงที่ถอยถดหมดโรยไป

ร่างสั่นไหวกระตุกดิ้นบอกสิ้นลม




อนาถหนอชะตาหญิงอาภัพ

โชคดีกลับกลายร้ายพ่ายรักห่ม

ความรักแม่แท้สมควรชวนชื่นชม

กลับตรอมตรมซมซานประหารใจ




ใจของลูกนิยมทรัพย์ห่มห่อ

อนาถหนอมิประจักษ์รักยิ่งใหญ่

กลับบูชาค่าทรัพย์สินเกาะกินใจ

ลืมผู้ให้กำเนิดเกิดก่อตน




เป็นเรื่องเศร้าเล่าขานสานสั่งสอน

อุทาหรณ์สอนใจใช่พร่ำบ่น

เป็นลูกดีมีกตัญญูรู้คุณคน

คือกุศลของคนดีมีคุณธรรม.


  				
16 ธันวาคม 2550 17:01 น.

เพลงไฟใต้

Salukphin

      ร่ายบรรเลงเพลงไฟใต้ใจเหน็บหนาว

ทั้งรานร้าวระทมร้อยขมขื่น

ตัวโน้ตไล่ดนตรีคีย์เพลงปืน

เลือดนองพื้นดาษดาคือมาลัย




เสียงบอมบ์ก้องแทนกลองใหญ่ใช่สนั่น

อัศจรรย์โกลาหลชนหลั่งไหล

เสียงครวญคร่ำกำสรวลเศร้าเข้าบาดใจ

เลือดเนื้อไทยทั้งนั้นหนาทาแผ่นดิน




สองมือครูชายหญิงสิ่งสร้างสม

ฝึกอบรมบ่มความรู้คู่ฐานถิ่น

ต้องสังเวยเซ่นความบ้าน้ำตาริน

ลงด่าวดิ้นดับตัณหาอารมณ์ใคร




ทั้งชาวบ้านเด็กผู้ใหญ่ไม่ละเว้น

ถูกฆ่าเข่นรายวันกันยกใหญ่

ชาวไทยพุทธมุสลิมลุกลามไป

ต่างหวั่นไหวหวาดคลางแคลงระแวงกัน





ทุกหมู่บ้านมุมเมืองเหมือนเรื่องแต่ง

สวรรค์แสร้งนรกสาปบาปมหันต์

สายเลือดไทยไม่รักพ้องเผ่าพงศ์พันธุ์

อ้างโน่นนั่นที่แท้เห็นแก่ตัว




อยากได้โน่นได้นี่มีอำนาจ

แต่ขี้ขลาดเป็นไอ้โม่งคลุมโปงหัว

หว่านเงินล่อเลี้ยงไว้ให้พันพัว

มอมเมาชั่วล้างสมองร้องเพลงตาย




ใครขัดขวางทางข้าเอ็งอย่าอยู่

ล้มกลุ่มหมู่ทุกบางมิห่างหาย

ข้าราชการทุกหย่อมหญ้าอย่าเว้นวาย

คำสั่งหมายคือฆ่าอย่าเมตตา




เพลงไฟใต้ไม่สงบจบสรรพเสียง

ยังร่ายเรียงตัวโน้ตโหดไล่ล่า

ขับบรรเลงเพลงสิ้นหวังทั้งโรยรา

ยิ้มในหน้าที่หม่นหมองครองระทม.
  				
16 ธันวาคม 2550 08:23 น.

เก็บ....ให้ทุกคนในบ้านกลอน

Salukphin

      เก็บหัวใจใส่สีหวานสานความฝัน

ร่วมแบ่งปันความหวังดีมีมอบให้

มิตรภาพซาบซึ้งซึ่งสายใจ

แด่คนไกลไม่จืดจางหรือร้างรา




เอื้ออาทรอ่อนหวานสานถนอม

หมั่นเก็บออมอ้อมใจใส่เสน่หา

ร้อยจงรักภักดิ์มั่นคงตรงศรัทธา

ตราบดินฟ้ามลายมิคลายคลอน





ดุจฟ้ารักภักดิ์ตะวันมั่นเสมอ

ดาวมิเผลอลืมจันทร์ฉายพรายแสงหลอน

เมฆคล้อยเคลื่อนเลื่อนลมบนฝนเว้าวอน

ทะเลอ้อนคลื่นห่มเห่ไม่เรรวน




เก็บด้วยรักอักษราภาษาฝัน

มอบกำนัลด้วยใจไม่กำสรวล

ทาแสงสีชมพูใจให้อบอวล

ลมรักหวนทวนสู่ใจให้ติดตรึง.



  				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงSalukphin