27 มกราคม 2551 11:15 น.
Salukphin
เก็บหัวใจให้กันหมั่นรักษา
คำสัญญาให้กันอย่าหวั่นไหว
คำคิดถึงซึ้งชอบตอบห่วงใย
คำอาลัยอย่าลืมปลื้มจดจำ
เก็บอดีตดีดีที่มีค่า
เป็นมาลาของขวัญอันค่าล้ำ
บรรจงจัดบรรจุกรอบขอบคุณธรรม
เหนี่ยวโน้มนำหัวใจใฝ่ความดี
เก็บหัวใจใยรักถักอ่อนหวาน
เก็บร้าวรานซานซมห่มห่อนหนี
เก็บใจรักถักร้อยรอยไมตรี
เก็บหวังดีมีไว้ในกลางใจ
เก็บซาบซึ้งสายใจใยห่วงหา
เก็บน้ำตาไหวอ่อนเพราะอ่อนไหว
เก็บเกลียดชังขังไว้ใต้บึ้งใจ
เก็บสายใยปรารถนามาต่อเติม
เก็บคิดถึงคนไกลที่ใจรัก
เก็บฟูมฟักอาทรอ้อนส่งเสริม
เก็บรักไว้มั่นคงตรงที่เดิม
เก็บพูนเพิ่มทุกอย่างใช่วางลืม
เก็บซึมซับกับมุ่งมาดปรารถนา
เก็บแววตาเอมอิ่มพิมพ์ปลาบปลื้ม
เก็บน้ำตาอย่าอาลัยให้หยิบยืม
เก็บด่ำดื่มเอาไว้ใต้จดจำ
เก็บหวังดีมีมอบตอบเธอฉัน
เก็บผูกพันผันเกี่ยวก้อยร้อยขบขำ
เก็บจารจดรสถ้อยร้อยคมคำ
เก็บหวานล้ำรักเราเนาเนิ่นนาน
เก็บสิ่งดีมีไว้ใช่สลัก
เก็บรอยรักถักร้อยรอยอ่อนหวาน
เก็บคิดถึงซึ้งใจไว้เนิ่นนาน
เก็บซาบซ่านผูกพันความมั่นคง
เก็บแหนหวงห่วงหาอย่ารู้คลาย
เก็บเรียงสายสัมพันธ์มั่นเสริมส่ง
เก็บสัตย์ซื่อถือครองคล้องซื่อตรง
เก็บลุ่มหลงข่มไว้ใช้สติ
เก็บหัวใจใยรักสลักหวาน
เก็บซาบซ่านหวานรักก่อแตกหน่อผลิ
เก็บใจซื่อสื่อสัมพันธ์มั่นไร้ติ
เก็บทิฐิถมไว้ใต้เรือนใจ
เก็บคิดถึงซึ้งใจใส่เกี่ยวก่อ
เก็บเศร้าห่อห่มขวัญลบหวั่นไหว
เก็บความดีที่ถักร้อยรอยอาลัย
เก็บหัวใจใยรักมั่นฉันแด่เธอ
เก็บมุ่งมาดปรารถนามาถักสาน
เก็บใยหวานผสานใจไปเสนอ
เก็บกลิ่นกรุ่นละมุนหอมย้อมปรนเปรอ
เก็บคิดถึงซึ้งเสมอเธอคนเดียว
เก็บภาพฝันวันนี้มีความหวัง
เก็บความหลังห่มห่อหน่อรักเกี่ยว
เก็บซาบซึ้งซึ่งสายใจใยกลมเกลียว
เก็บคมเคียวคารมรักสลักใจ
เก็บชอกช้ำจำจดกฎการเจ็บ
เก็บหนาวเหน็บรานร้าวหนาวหวั่นไหว
เก็บระทมตรมตรอมออมข่มไว้
เก็บหมองไหม้หม่นทุกข์ซุกซมซาน
เก็บแรงฤทธิ์พิษรักหนักห่อนหาย
เก็บแพ้พ่ายเพลงชีวิตปิดร้าวฉาน
เก็บรอยรักสลักไว้ใต้ตำนาน
เก็บภาพหวานซ่านซึมไว้ใต้ความจำ
เก็บเสียใจในวันนี้ที่เรียนรัก
เป็นบทหลักทฤษฎีใจในรักช้ำ
ขีดเขียนกฎบทนิยามความใจดำ
ไว้กระหน่ำใจคนโง่รักโลเล
วัฏจักรรักวนเวียนเขียนเส้นสาย
ต่างเวียนว่ายคลื่นระทมห่มกล่อมเห่
ก็ใจคนก่นคร่ำครวญป่วนถมเท
ด้วยบุพเพเพลงกรรมที่ทำมา
เก็บความรักถักทอมาห่อห่ม
ด้วยชื่นชมใยรักถักห่วงหา
ร้อยหวังดีมีมอบตอบให้มา
กอปรคุณค่าจารสลักความภักดี
ให้หัวใจใสซื่อถือคงมั่น
เป็นของขวัญค่าเลอล้ำคำศักดิ์ศรี
จุดประทีปเทียนทองคล้องไมตรี
ระบายสีเรือนรักถักชมพู.
27 มกราคม 2551 10:19 น.
Salukphin
ฝากรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาฟ้าสีโศก
คนอับโชคสิ้นไร้ใยสุขเกษม
ต้องสะอื้นกลืนกล้ำคำปรีดิ์เปรม
เหมือนเล่นเกมชีวิตปิดชะตา
ต้องซึมซับรับรู้ดูโชคเคราะห์
ความเหม็งเหมาะเจาะจงที่ตรงหน้า
กลิ่นคาวเลือดหลั่งรินไหลภัยบีฑา
เขาเข่นฆ่าฆาตกรรมทำรายวัน
คุณธรรมนำใจไม่มีแล้ว
ดุจเศษแก้วตำใจจนไหวหวั่น
คนทำดีดีดับลับลาพลัน
ชั่วกลับผันได้ดีไม่มีเลว
อนาถหนอน้ำใจในมนุษย์
บริสุทธิ์สลายลงตรงก้นเหว
มิเหลือซากกากเดนเซ่นไฟเปลว
ด้วยแหลกเหลวละลายหลบกลบเศษดิน
ณ ตรงนี้ที่ลานดินกลิ่นฝุ่นชอล์ก
เคยย้ำบอกแสงสว่างเลือนรางสิ้น
โรงเรียนวอดพระเพลิงเผาเถ้าโบยบิน
ครูดับดิ้นด้วยเพลงโฉดโหดควันปืน
เมื่อเทียนทองส่องทางสว่างดับ
มุมมืดกลับเจิดจ้าน่าขมขื่น
หมู่คนพาลมารร้ายรุกทุกค่ำคืน
ใครจักยื่นคาถามาปราบมาร
ต่างละเลี่ยงเกี่ยงกันไปไม่อยากยุ่ง
ด้วยมั่นมุ่งเมาอำนาจวาดฝันหวาน
ใครจักอยู่อย่างไรใช่กิจการ
ขอข้าผ่านสังเวียนใหญ่ใบเบิกทาง
เป็นนายคนเขานบไหว้ใช่สุดเฟื่อง
นักการเมืองมีระดับนับสรรค์สร้าง
เศรษฐกิจกระเป๋าตุงคับคุ้งบาง
คือตัวอย่างผู้แทนไทยในสภา
ฝากรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาฟ้าแดนใต้
ให้คนไกลไตร่ตรองมองปัญหา
ใช่สับสนปนเปเร่ร้างรา
แล้วบอกว่าจิ๊บจ๊อยกร่อยเหมือนเดิม
ใจอยากเห็นรอยยิ้มพิมพ์สดใส
โยงสายใจใยมิตรภาพอาบส่งเสริม
ใจส่งใจไทยให้ยิ้มอิ่มต่อเติม
ร้อยพูนเพิ่มพลังรักพิทักษ์ไทย.
26 มกราคม 2551 16:34 น.
Salukphin
ตุ๊กตาตัวนี้สีซีดหม่น
ด้วยไร้คนเข้าใจแต้มใยหวาน
แก้วจึงขุ่นข้นหมองครองร้าวราน
ยากผสานสีใสใส่ตุ๊กตา
เพราะตุ๊กตาตัวนี้ไร้ชีวิต
จึงถือสิทธิ์ทำร้ายหมายเข่นฆ่า
ช่างกระไรใจดำทำโกรธา
ใจคิดพร่าผลาญกันมันไม่ง่าย
เพราะตุ๊กตาตัวนี้ไร้ชีวิต
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องฟ้องแพ้พ่าย
ต้องกลืนกล้ำช้ำใจใช่เดียวดาย
ฉากสุดท้ายใจแตกร้าวหนาวระทม
ตุ๊กตาตัวนี้ไร้ชีวิต
พรหมลิขิตขีดเส้นเต้นขื่นขม
เจอะรักร้าวหนาวเหน็บเจ็บซานซม
ใจต้องตรมแตกร้าวหนาวโทษใคร
ตุ๊กตาตัวนี้ไร้สีสัน
มีรอยปั้นเว้าแหว่งมากยากสดใส
ด้วยเจ้าของมองข้ามความเป็นไป
หวังเพียงได้ประดับตู้คู่บารมี
ตุ๊กตาก็มีใยชีวิต
แม้ลิขิตขีดประหลาดวาดแต้มสี
รับรู้ทุกข์สุขโศกเศร้าเคล้าเลวดี
ต่างกันที่มิใช่คนจนถ้อยคำ
ตุ๊กตา....
เธอขานค่าของฉันหยันขบขำ
ไร้ซึ่งสิทธิ์เสรีใจใฝ่กระทำ
พฤติกรรมชั่วโฉดโหดกว่าใคร
ไม่เคยคิดเมตตาและปรานี
ชอบย่ำยีหาญหักแล้วผลักไส
ตุ๊กตาอย่าเผยอเผลอบ่นไป
รู้ตัวไว้ไร้ค่าอย่าลืมตัว
ตุ๊กตา......
เจ้าไร้ค่าหรือไรไม่ยิ้มหัว
ยืนทะนงองอาจมิขลาดกลัว
ดั่งเย้ยยั่วชะตาไร้ปรานี.
26 มกราคม 2551 07:05 น.
Salukphin
ยิ้มขมปร่าน้ำตานองห้องใจหนาว
เจ็บปวดร้าวระทมทั้งขมขื่น
ชีพลอยล่วงลาลับกับเพลงปืน
ลูกเมียยืนร่ำไห้ใต้น้ำตา
มีสองมือถือชอล์กเขียนเวียนสอนสั่ง
เปี่ยมความหวังด้วยงานการศึกษา
เพื่อบ้านเกิดเมืองนอนก่อนกาลมา
พัฒนาสร้างยุวชนเป็นคนดี
มิได้หวังลาภยศบทสรรเสริญ
ทุกก้าวเดินเพราะใจรักในศักดิ์ศรี
มากน้ำใจให้กรุณาเอื้ออารี
มอบไมตรีตอบแทนคุณแผ่นดิน
หลับเถิดนะเพื่อนครูผู้สร้างสรรค์
เปลวไฟฝันนั้นมิดับและลับสิ้น
เพื่อนครูไทยในปัตตานีที่ยลยิน
มิทิ้งถิ่นยังสืบสานงานสร้างคน
แม้มาลัยน้ำตาหอมย้อมสีเลือด
ใช่แห้งเหือดความศรัทธาฝ่าหมองหม่น
พร้อมพลีกายให้ความรู้สู่มวลชน
อุทิศตนตามปณิธานงานของครู
สานสายใจใยความคิดชี้ผิดถูก
สร้างก่อปลูกวิญญาณงานนักสู้
เป็นเทียนทองส่องคุณธรรมนำเชิดชู
ตามเพื่อนผู้จากไปให้สัญญา.
25 มกราคม 2551 05:44 น.
Salukphin
ฝากลมพาพัดพลิ้วลอยลิ่วสู่
ถึงเธอผู้ผูกใจใยเสน่หา
ฝากบอกย้ำจำมั่นคำสัญญา
อย่าลืมว่าหญิงคนไกลตั้งใจรอ
อย่าลืมความสัตย์ซื่อที่ถือมั่น
อย่าแบ่งปันหัวใจเผื่อใครหนอ
อย่าปากหวานหว่านคารมถมชีกอ
อย่าเติมต่อแต่งใจไว้รายทาง
อย่าลืมรักถักทอที่ก่อปลูก
ลืมพันผูกเรือนขวัญที่สรรค์สร้าง
ลืมแววตาเอมอิ่มยิ้มเบาบาง
ด้วยอำพรางเพราะใจไหวโอนเอน
ให้สายลมพรมจูบลูบไล้ขวัญ
ร้อยผูกพันสายใจให้โดดเด่น
เกาะเกี่ยวรักถักใจไม่ว่างเว้น
หยุดล้อเล่นกับความรักที่ภักดี
ฝากลมบนฝนพรำร้อยฉ่ำชื่น
ผ่านค่ำคืนข้างแรมเศร้าเหงาแสงสี
ช่วยลบหมองหม่นใจในค่ำนี้
เปลี่ยนราตรีเจิดแจ่มแอร่มใจ
ให้คนดีที่ฉันมั่นคงรัก
ร้อยรวมภักดิ์เพื่อฉันหยุดหวั่นไหว
สลักซื่อถือมั่นนิรันดร์ไซร้
ตลอดไปยากเขียนเปลี่ยนผันแปร
ฝากลมซับรับขวัญมั่นเสมอ
ล้อมรักเธอด้วยใจไร้รอยแผล
ฝากถนอมอ้อมใจให้ดูแล
กับรักแท้ที่ซื่อตรงจงรักเดียว.
หน้าส่วนตัว
1266
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
