8 มิถุนายน 2554 00:53 น.
Salukphin
จะเก่าใหม่ให้ตระหนักรักคุณค่า
อย่าก่นด่าบ้าใบ้ไร้สมอง
อย่าตำหนิติด่วนควรไตร่ตรอง
พินิจมองถ่องแท้แล้วแปลความ
ให้นับหนึ่งถึงร้อยคอยแก้ไข
ให้ทำใจเมตตาอย่าเหยียดหยาม
ให้เป็นเพื่อนเตือนแนะและคอยปราม
อย่าเมินข้ามตามสอพลอแสร้งยอเยิน
อย่าคิดว่าใช่ธุระหลบผละหนี
ทั้งหลีกลี้ห่างหายอายขวยเขิน
แล้วแอบยิ้มเยาะหยันขันจนเพลิน
ใจใครเดินอย่างนี้นี่ใจดำ.
7 มิถุนายน 2554 06:47 น.
Salukphin
ลืมหรือยัง
ลืมความหลังครั้งที่เราเข้ารู้จัก
ลืมสายใยไอละมุนกรุ่นความรัก
ลืมสลักพิณคนหน้าเศร้าเจ้าน้ำตา
ลืมนางฟ้าขี้อ้อนกลอนตัดพ้อ
ลืมคนรอด้วยความหวังทั้งที่ล้า
ลืมสาวใต้ใจแกร่งดื้อยื้อเวลา
หรือลืมว่าเคยรู้จักและทักทาย.
7 มิถุนายน 2554 06:27 น.
Salukphin
ยิ้มสักนิดนิดเดียวลบเหี่ยวห่อ
ลบรอยท้อทั้งหลายมลายสิ้น
ลบน้ำตาตกในที่ไหลริน
ลบเศษชิ้นชอกช้ำดำหมดไป
ยิ้มสักนิดนะจ๊ะนะยิ้มหน่อย
แล้วเพิ่มยิ้มบ่อยบ่อยปล่อยหวั่นไหว
เป็นคำปลอบจากคนป่วยช่วยด้วยใจ
อยากจะให้ทุกคนยิ้มใจอิ่มเอม
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มเถิดนะนะเพื่อนจ๋า
จะรู้ว่าใจสงบสบเกษม
ไอละมุนอุ่นลมรักถักปรีดิ์เปรม
มาเล่นเกมส่งรอยยิ้มพิมพ์มอบกัน.
31 มีนาคม 2554 03:33 น.
Salukphin
อยากกลับมาบนลานกลอนอ้อนอีกครั้ง
แต่ความหวังยังดูไกลไปไม่ถึง
สุขภาพพ่ายอ่อนแอแย่ฉุดดึง
ผ่านวันหนึ่งนั้นนั่งท้อทรมาน
ปลอบใจตนบนความเศร้าแฝงเหงาหงอย
ร้องเพลงคอยไม่น้อยใจให้สงสาร
คิดว่าคงมีโอกาสกลับไม่นาน
มาร้อยหวานหว่านวจีที่ลานกลอน.
28 มกราคม 2554 23:52 น.
Salukphin
จนกว่าจะถึงวันตายลบลายช้ำ
ที่ตอกย้ำซ้ำซ้ำเศร้าโศกเหงาหงอย
จนกว่าลมห่มใจยับดับรอคอย
พัดริ้วรอยร้อยหนาวเหน็บเจ็บเจือจาง
จนกว่าหนามอารมณ์ลบคมแหลม
ซอนซอกแนมเนื้อใจจนไกลห่าง
จนกว่าใยชีวิตปลิดเบาบาง
ถอดทุกอย่างวางจบแล้วลบลืม
เพราะใจจริงหญิงรักผลักลืมยาก
แข็งคือปากปิดใจช้ำร้อยด่ำดื่ม
หลอกลวงใจใช่เก่งนักรักให้ยืม
ยังแอบปลื้มแอบฝันจนวันตาย.