18 พฤศจิกายน 2551 02:01 น.
Salukphin
เสียงริงโทนเธอโฟนหาว่าคิดถึง
หากแอบซึ้งสักนิดผิดบ้างไหม
หากแอบคิดเข้าข้างอย่างมั่นใจ
ว่าเธอไม่มีใครกันดั่งสัญญา
แต่ใจแย้งยื้อสับสนปนตรองตรึก
ด้วยส่วนลึกนึกหวั่นหวาดวาดผวา
ระยะทางห่างไกลในเวลา
อีกฟากฟ้าฝั่งไกลตาอย่าเชื่อคำ
ถ้อยคำคมห่มหวานหว่านเพื่อหลอก
แฝงย้อนยอกซอกซอนย้อนขบขำ
มากเล่ห์ร้ายร่ายลวงพรางสร้างกระทำ
หลงถลำซ้ำเจ็บเหน็บร้าวราน
ก็คงต้องเตือนตนหยุดค้นหา
ยอมรับว่าเสียงตามสายคล้ายลมผ่าน
ไร้ความจริงจากใจในวันวาน
ยากผสานสัมพันธ์ฉันและเธอ
แค่ลมเหงาเข้าพัดผ่านด่านลมหนาว
ใช่เรื่องราวร้อยเรียงใจไปเสนอ
หยุดงันงงหลงใหลใฝ่ละเมอ
กับคำเพ้อคนลดเลี้ยวปลายเสี้ยวใจ.
8 พฤศจิกายน 2551 11:52 น.
Salukphin
สายฝนพรมพร่างพราวพื้นชื่นชุ่มฉ่ำ
ทุกคืนค่ำดั่งบรรเลงเพลงสวรรค์
มีเส้นเสียงสังคีตดีดรำพัน
ใจของฉันนั้นปลาบปลื้มดื่มฝันดี
หนาวบ้างไหมใจคนไกลที่ปลายฟ้า
ยามหลับตา ณ แดนไกลใส่แสงสี
ฝันดีไหมในนิทรายามราตรี
ค่ำคืนนี้หนาวหรือไม่ใคร่รู้จัง.
8 พฤศจิกายน 2551 11:19 น.
Salukphin
ผิดบ้างไหมในความคิดฉันผิดไหม
ผิดหรือไม่ให้เธอตรองมองถ้วนถี่
ผิดจุดใดไขขานวานตอบที
ผิดเกินที่ทุกห้องใจไล่ตัดรอน
ผิดด้วยห่างร้างไกลในหน้าที่
ผิดไม่มีเวลามายั่วย้อน
ผิดมิยอมพร้อมเซ่นกายคล้ายละคร
ผิดมิอ่อนเอนใจไว้ค่าตน
ผิดนิยามความเป็นแฟนควงแขนคู่
ผิดเอ็นดูด้วยขวัญยุดจุดสับสน
ผิดเพราะใจใช่เริ่มหมดความอดทน
ผิดเกินค้นคำตอบใดใช่ไหมเธอ.
8 พฤศจิกายน 2551 11:06 น.
Salukphin
อย่าทำ..เป็นคนดีที่สู่รู้
อย่าทำ..เป็นนกมีหูหนูมีปีก
อย่าทำ..เป็นคนหลายลิ้นดิ้นสับหลีก
อย่าทำ..เป็นคนชอบปลีกฉีกสังคม
อย่าทำ..ตัวอวดอ้างอย่างข้าแน่
อย่าทำ..ตัวอย่างตุ๊กแกแท้ชอบข่ม
อย่าทำ..ตัวเหมือนจิ้งจอกหลอกชื่นชม
อย่าทำ..ตัวดั่งเหวหล่มจมหลุมโคลน
อย่าทำ..เหมือนโลกนี้มีแต่ทุกข์
อย่าทำ..เหมือนสุขทั้งชีวิตติดหัวโขน
อย่าทำ..เหมือนมอบจิตใจนิสัยโจร
อย่าทำ..เหมือนนักโล้นโยนแบ่งบุญ
อย่าทำ..ผิดซ้ำซากยากแปลงเปลี่ยน
อย่าทำ..ผิดหมุนเวียนว่ายกายสถุล
อย่าทำ..ผิดเพื่อเกลื่อนกลบลบเนรคุณ
อย่าทำ..ผิดนำหนุนเสริมทุนกรรม
อย่าทำ..นะ นะอย่าใช่ท้าแข่ง
อย่าทำ..นะ นะใจแย้งใช่แต่งขำ
อย่าทำ..นะ นะเปิดใจให้แสงธรรม
อย่าทำ..นะ นะจดจำคำเตือนตน.
8 พฤศจิกายน 2551 10:49 น.
Salukphin
ลมคิดถึงทำอย่างไรไม่เคยร้าง
หาย.หรือห่างใกล้ไกลให้ห่วงหา
ใจกำหนดจดไว้ไม่โรยรา
สุดท้าย...ค่าคำคิดถึงซึ้งกินใจ
ลม..แหนหวงไห้โหยหวนครวญวันจาก
หายยามพรากพรึงพรั่นขวัญอ่อนไหว
ใจ...หนาวเหน็บเจ็บร้าวหนาวลึกใน
สุดท้าย...ใช่ผ่ายผอมเพราะตรอมตรม
ลม...รำพึงพัดใจให้โหยหา
หาย.เวทนาหรือไม่ในขื่นขม
ใจอาวรณ์ซ่อนซุกทุกข์ระทม
สุดท้ายห่มห้องใจใส่เดียวดาย
ลมเสน่หาห้ามหักก็จักยาก
หาย..อกครากครวญครางห่างแพ้พ่าย
ใจ.กำสรวลโศกระกำช้ำมิวาย
สุดท้าย...หน่ายหนีไกลใช่สิ้นลม
ลมรักร้อยถ้อยคำคมห่มหวั่นไหว
หาย.หวั่นหวาดวาดระแวงแต่งสั่งสม
ใจแนบใจใช่สนิทชิดชื่นชม
สุดท้ายบ่มบ่วงใจใส่วังวน
ลมอาลัยล้อมรักถักผสาน
หาย.ฟุ้งซ่านซับซ้อนซ่อนสับสน
ใจสมานไมตรีงามความอดทน
สุดท้ายค้นพบสัจธรรมนำชีวิต.