11 ธันวาคม 2551 23:55 น.
Salukphin
ใจร้องไห้..........
ทำฉันใดได้เล่าใจเจ้าเอ๋ย
ก็ก่นโศกโยกใจไว้คุ้นเคย
ยากเชือนเฉยชินชาน่าเจ็บใจ
ต้องบรรเลงเพลงเศร้าเคล้าสังคีต
บรรจงกรีดโน้ตช้ำซ้ำซ้ำใหม่
เหมือนแมลงเม่าบินเคล้าคลอก่อกองไฟ
อนาถไหมไม่ยอมแพ้แม้ตัวตาย
ก็คงเป็นกงกรรมนำชีวิต
เขียนลิขิตมาลัยช้ำซ้ำแพ้พ่าย
ใจหยุดโศกโยกช้ำซ้ำผ่อนคลาย
วันสุดท้ายที่สิ้นลมหยุดตรมตรอม..
2 ธันวาคม 2551 23:36 น.
Salukphin
พระจันทร์ยิ้มอิ่มเอมเปรมสุขสันต์
แต่ใจฉันนั้นเศร้าเปลี่ยวเหงาหงอย
ด้วยชอกช้ำซ้ำเจ็บเหน็บรอคอย
ผิดหวังบ่อยน้อยใจใช่ชาชิน
อยากแย้มยิ้มอิ่มใจไร้โศกเศร้า
อยากให้เหงาหงอยไกลใช่สูญสิ้น
อยากกอบเก็บทุกข์ไว้ไร้ยลยิน
อยากเติมถิ่นแผ่นดินใจให้เบิกบาน.
2 ธันวาคม 2551 23:32 น.
Salukphin
ล้อมเอ๋ยล้อมห่วง
ช่างหนักหน่วงเหนี่ยวใจให้ว้าวุ่น
สร้างสับสนปนเปเห่ชุลมุน
มิเคยคุ้นกับบาศบ่วงห่วงคล้องใจ
เหมือนโซ่ตรวนตีตราทั้งขาแข้ง
ก่อกำแพงทึบหนากล้าแข็งใหญ่
มวลหมอกเมฆม่านห่วงถ่วงถมไป
ยากผลักไสผันหยิบยกหนักอกเอย.
2 ธันวาคม 2551 06:24 น.
Salukphin
ล้อมเอ๋ยล้อมใจ
ล้อมเอาไว้ด้วยรักถักนำหนุน
ทอสายใยไอรักถักละมุน
ห้อมอายอุ่นอวลหอมย้อมยวนใจ
มีแพรใจไหวพลิ้วลิ่วไล้ลูบ
มีรอยจูบจากใจซับรับหวั่นไหว
มีใจร้อยสร้อยสวาทวาดห่วงใย
ถักทอไขว้นิรันดร์รักถักล้อมเอย.
2 ธันวาคม 2551 06:10 น.
Salukphin
ล้อมเอ๋ยล้อมรัก
อกจะหักจักคิดห้อมล้อมกันหาย
สื่อสายใจใยรักคลอนกร่อนเกือบคลาย
เจียนจะพ่ายผุพังถูกรังแก
เพราะวางใจใสซื่อถือเชื่อมั่น
เขากระหน่ำย่ำใจให้มีแผล
เธอกระไรไม่อดสูช่วยดูแล
เกือบจะแย่แก้ไขซ่อมล้อมทันเอย.