18 มกราคม 2552 17:22 น.
Salukphin
น้องมิใช่จำเลยใจไยกล่าวอ้าง
น้องมิสร้างปัญหาอย่าผลักไส
พี่ปลูกรักถักทอก่อกับใคร
แล้วไฉนกล่าวหากันมันไม่แฟร์
น้องคนนอกสายตามาดุกล่าว
ใจมีคาวร้าวรอยมากร้อยแผล
พอเจอะกันวันนี้พี่บอกรังแก
ใจย่ำแย่เพราะน้องต้องซมซาน
ช่างลดเลี้ยวเกี้ยวคำมาอำพราง
คนแรมร้างห่างไกลไม่ผสาน
มีคนใหม่ใช่กล่าวอ้างมิว่างงาน
ดูแหววหวานเคลียเคล้าเฝ้าพะนอ
เจอตำตาหน้าห้างฯใช่สร้างเรื่อง
แสร้งขุ่นเคืองต้องอดกลั้นขันจริงหนอ
ทนทำใจใช่ต้องเหน็บเจ็บเพราะรอ
คนชีกอตัดพ้อได้ไม่อายใจ
น้องบ้านนอกคอกนาคนซ่าเซ่อ
ใช่พลั้งเผลอเสียขวัญเพราะหวั่นไหว
พี่ใจดำทำลายหมดสายใย
เถอะถอยไปใจน้องมิต้องการ
ขอสิ้นสุดหวังวาดปรารถนา
ลบเมตตาจากใจไม่ผสาน
ปัจจุบันคือเงาใจในวันวาน
เหมือนลมผ่านพัดไปไม่สะเทือน.
18 มกราคม 2552 16:34 น.
Salukphin
พันคำรักถักอาลัยไม่ต้องยื่น
ฉันขอคืนมิรับเอาให้เศร้าหรอก
ด้วยมากมายถ่ายเล่ห์กลมนต์ย้อนยอก
เพียงคำบอกมักง่ายของชายโฉด
พันความรักถักลวงล้วงใจฉัน
หยุดสร้างสรรค์เสแสร้งแต่งขอโทษ
อย่าคิดว่าใจฉันนั้นไม่โกรธ
คำว่าโปรดยอมอภัยฉันไม่มี
18 มกราคม 2552 16:26 น.
Salukphin
ในความฝันฉันวาดวิมานหวัง
เติมพลังแรงใจผู้ไม่แพ้
ลบหวาดหวั่นไหวอ่อนเพราะอ่อนแอ
ยืนหยัดแก้นิยามความหลอกลวง
โลกความจริงทิ้งโหดร้ายทำลายฝัน
ขาดสะบั้นสายใจไร้แหนหวง
ต้องว่ายวนวังวนกรรมช้ำชอกทรวง
อยู่ในบ่วงโคลนตมสังคมเลว.
18 มกราคม 2552 16:17 น.
Salukphin
เป็นรอยรักถักอาลัยใจดวงน้อย
เศร้าเหงาหงอยมีบ้างบนทางฝัน
รู้ทั้งรู้ว่ารักร้างห่างสัมพันธ์
ก็มิกั้นหัวใจโทษใครดี
เพราะหัวใจเจ้ากรรมซ้ำรั้นดื้อ
ผลก็คือใจเจ็บเหน็บเหลือที่
สมน้ำหน้านักนะใจเจ้าอวดดี
เจ็บครั้งนี้คงจำจดเป็นบทเรียน.
18 มกราคม 2552 14:57 น.
Salukphin
เมื่อเธออยากจากไปใครจะห้าม
ฉันมิปรามตามใจใฝ่ปรารถนา
เมื่อซวนเซเร่ล้มห่มร้าวมา
คงพูดว่าวงเวียนกรรมมันซ้ำรอย
จะให้ฉันโอบประคองตระกองขวัญ
เช่นก่อนนั้นนะยากนักจักสุดสอย
เพราะช่องว่างกลางใจในการคอย
ฉันปลดปล่อยพันธะคืนอิสระใจ
เหมือนว่าวน้อยเหลิงลมชมท้องฟ้า
ท่องเวหาจนสายป่านยากต้านไหว
จนเจ้าของต้องยอมปล่อยล่องลอยไป
ลมบนใหญ่ซัดกระหน่ำช้ำหมดแรง
สายป่านขาดกระดาษฉีกปลีกปลิวว่อน
เรียงสลอนลดสีสันพลันอับแสง
จะโทษใครในกำหนดบทบาทแพง
รอยเว้าแหว่งครั้งนี้ที่ร้าวราน
ในความเจ็บเหน็บหนาวร้าวปวดปร่า
คลื่นน้ำตาตรอมตรมห่มผสาน
ลบรอยช้ำทำเองได้ไม่ต้องนาน
เธอก็ผ่านพ้นได้ทำใจเถอะ.