31 มกราคม 2552 18:32 น.

ปิดวิถึช้ำ

Salukphin

   เป็นคนดีที่ใครใครไม่เห็นค่า

ยอมรับว่าเหน็บหนาวร้าวปวดปร่า

มาลัยทองของความช้ำคือน้ำตา

ฝืนสีหน้าเสแสร้งแกล้งไม่แคร์





เสี้ยวส่วนลึกของใจใช่ร้อยเจ็บ

มากตะเข็บขื่นขมซมพิษแผล

ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม อิ่มอุ่นกลบลบรอยแพ้

ถูกรังแกกี่ครั้งยังทระนง





เพราะวิสัยไม่งอนง้อหรือขอร้อง

จะหม่นหมองอย่างไรใจคือหงส์

ข่มสะอื้นกลืนกล้ำซ้ำยืนยง

เก็บมั่นคงลงลึกผลึกใน





เป็นสตรีที่ใจแกร่งแต่งรั้นดื้อ

วาดใสซื่อสยบขวัญที่หวั่นไหว

แซมบายศรีเสริมสู่สร้อยร้อยรัดใจ

ถักทอไถ้ถุงเขียนคำย้ำอดทน





ให้น้ำตาทุกหยาดหยดรดย้อนกลับ

ดูดดื่มซับรับเศร้าเคล้าหมองหม่น

เคี่ยวตะกอนซ่อนสนิทปิดร้อนรน

ซ้อนสับสนถนนใจไฟหลอกลวง





ปิดวิถีลีลาเจ็บเหน็บร้อนเร่า

ลบม่านเงาหัวใจไร้แหนหวง

ตอกสลักลงลิ่มใจให้สุดทรวง

ปล่อยวางห่วงบ่วงชีวิตปิดเวที.


 				
31 มกราคม 2552 18:24 น.

ครั้งหนึ่งในความทรงจำ

Salukphin

    นั่นซีนะจากกันมันก็จบ

แต่ต้องพบทุกวันเจ็บหวั่นไหว

อุปสรรคขวางกั้นนั่นใช่ใคร

เพราะผู้ใหญ่กีดกันบั่นรักเรา





ถ้ารู้รักจักผิดหวังทั้งขมขื่น

อยากขอคืนหัวใจรักภักดิ์จากเขา

ไม่ต้องแอบร้องไห้ใจซบเซา

จบเรื่องเศร้าของใจได้ลงตัว





ด้วยความจริงเจ้าปัญหาท้าโลกแตก

ใจต้องแบกภาระช้ำย้ำปวดหัว

อิทธิพลแผ่ขยาดเพิ่มหวาดกลัว

ยากข้ามรั้วกำแพงหนามของความรัก





เพราะเขาขลาดเกินไปใช่หรือเปล่า

ใจก่นเฝ้าสงสัยใคร่ถามนัก

แต่ใจติงหญิงดีงามห้ามทึกทัก

ต้องมีศักดิ์ศรีบ้างนะถึงจะดี





แม้ใจเจ็บจำยอมพร้อมหันหลัง

เพื่อหยุดยั้งรั้งใจใช่หน่ายหนี

ขอเก็บสายสัมพันธ์ใจเยื่อไมตรี

ฝากไว้ที่มุมหนึ่งของบึ้งใจ





เป็นอนุสรณ์สายใจในครั้งหนึ่ง

ต้องตราตรึงเตือนขวัญห้ามหวั่นไหว

อดีตนั้นผันผ่านอย่าต้านไว้

ปลดปล่อยไปเก็บงำจำสิ่งดี.

 				
31 มกราคม 2552 18:19 น.

รักที่ฝาก...หมดแล้ว

Salukphin

    รักที่ฝากไว้.............

โยงเยื่อใยใสบางขวัญคว้างหาย

รากรักเน่าเฉาทั้งต้นจนแห้งตาย

ฉากสุดท้ายไม่มีเหลือแม้เยื่อใจ


   





      ฉันหมดศรัทธา......

เธอไร้ค่าของคนทนไม่ได้

แม้ใจรู้แพ้ชนะและอภัย

ยังขาดใยยับยั้งขันติแตก.

 				
31 มกราคม 2552 07:18 น.

อารมณ์ของคน

Salukphin

      เกลียดโกรธชังฝังใจใช่อารมณ์

รักโง่งมคลุ้มคลั่งดั่งบ้าใบ้

ริษยาพาตัวมั่วร่ำไป

แปลกจริงใจเจอะคนบ้าช่างน่ากลัว


เพราะอารมณ์พาใจให้เตลิด

คิดว่าเกิดอารมณ์รักชักมึนหัว

คนอะไรมากตัณหาหูตามัว

ช่างโฉดชั่วนะอารมณ์ถมไม่เต็ม.


   

หมายเหตุ*****    กลอนบทนี้เปล่าว่าใคร...แต่สงสัยจังเลยทำไมคนโรคจิตร้อนวิชาจึงต้องเอาเมล์คนอื่นไปปล่อยไวรัสให้เจ้าของเมล์เดือดร้อน****คงทำมานานแล้ว..				
23 มกราคม 2552 23:58 น.

สงสัย

Salukphin

   สายสวาทสิ้นไปสิ้นสายรัก

สายใยจักถักสายใจได้ไหมหนอ

หรือสายฝนชะล้างไปไม่คอยรอ

รักแตกหน่อกอเก่าเน่าสิ้นซาก.
  				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงSalukphin