1 กุมภาพันธ์ 2552 23:46 น.
Salukphin
เมื่อดอกรักเบ่งบานทั่วลานถิ่น
อายอวลกลิ่นกำจายร่ายเสน่หา
มวลมนุษย์ครุฑยักษ์นาคเทวา
ภูตนางฟ้าหลงระเริงบันเทิงใจ
มีขันแข่งแต่งแต้มแซมสีสัน
มิคร้ามครั่นพรั่นระย่อท้อหวั่นไหว
ร่ายสังคีตดีดบรรเลงบทเพลงไป
ทำนองใหม่หวานหวิวพลิ้วกังวาน
ร้อนแรงฤทธิ์พิษซอกซอนเกสรรัก
รุ่มร้อนหนักในอารมณ์เกินข่มต้าน
กัดแทรกซึมเซาะใจไร้ทัดทาน
ซับซาบซ่านเกาะเกี่ยวกุมสุมห้องใจ
ลืมตัวตนก่นเพ้อชะเง้อหา
ต่างไขว่คว้าเก็บดอกรักไร้ผลักไส
มนต์ดอกรักสลักหอมย้อมยวนใจ
น่าแปลกไหมไอกลิ่นรักจักร้อนแรง
ถึงโลกดับลับลาขอบฟ้ากว้าง
รักใช่จางร้างกำจายอายแอบแฝง
กลิ่นกรุ่นหอมห้อมใจใช่จำแลง
มนตราแห่งดอกรักถักนิรันดร์.
1 กุมภาพันธ์ 2552 23:23 น.
Salukphin
ไม่อยากเป็นคนใจดีที่แออ่อน
ไม่อยากซ่อนเหน็บหนาวร้าวขื่นขม
ไม่อยากซ้อนย้อนช่องว่างหว่างอารมณ์
ไม่อยากถมถ่วงซับลับลวงพราง
ไม่อยากกอปรเก็บช้ำซ้ำซ้ำบ่อย
ไม่อยากคอยคนโลเลเร่รักร้าง
ไม่อยากเจอะใจเลอะเลือนเหมือนเลือนลาง
ไม่อยากสร้างพันธะใจกับใครเลย.
1 กุมภาพันธ์ 2552 07:00 น.
Salukphin
คำสัญญาของใจใครเผลอลืม
ละเลยปลื้มลืมหมดรสหวามหวาน
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชื่นบาน
จนร้าวรานเจ็บช้ำซ้ำโทษใคร
เสพเพลิดเพลินเดินหลงกลางหงส์ฟ้า
ลืมกลิ่นกาลาดินถิ่นอาศัย
ต้องเลอเลิศประเสริฐเด่นเน้นเกินใคร
คุ้มกันไหมไร้ศักดิ์รักเผ่าพงศ์
อย่าก่นโกรธโทษใครว่าไสผลัก
สิ้นคนรักร่อนเร่ซวนเซหลง
ใช่อ่อนหัดจัดเจนมากยากงันงง
ไม่มั่นคงคือใจใฝ่รวนเร
ด้วยสินทรัพย์นับคณาน่าหลงใหล
เติมฝันใฝ่ใจกระสันต์บวกหันเห
จิตที่อยากยากหยุดยั้งรั้งโลเล
ใช่ว้าเหว่ว่างเปล่าเหงาเพราะไกล
ลืม ลืม ลืม ลืมหมดใจไม่เหลือซาก
ร้อยลมปากฝากสัญญาอย่าหวั่นไหว
แท้ก็คำคมถ่วงลวงหัวใจ
ที่ฝากไว้วางบ่วงลับลวงพราง
แล้ววันนี้นี่กลับมาหาความหลัง
ช่างน่าชังเชอะกระไรไม่อางขนาง
ขอโทษเถอะถนนใจไร้หนทาง
มันอับปางว่างเปล่าไร้เงาเดิม.
1 กุมภาพันธ์ 2552 06:52 น.
Salukphin
คำสัญญาของใจใครเผลอลืม
บอกเคยปลื้มดื่มด่ำพร่ำคำหวาน
เพียงเวลาพ้นไปได้ไม่นาน
เกิดอาการลังเลหันเหใจ
ก็ไม่ว่าอะไรเชิญไปเถอะ
จะเลอะเทอะรายทางอ้างหวั่นไหว
ให้ต่างคนต่างจบพบทางไป
และอย่าได้มาทวงย้ำคำสัญญา
ฉันไม่มีอะไรไปร้องขอ
หรือตัดพ้อเพื่อยื้อยุดฉุดห่วงหา
ไม่มีแม้เยื่ออาลัยในแววตา
ลบคุณค่าของใจไร้จดจำ
จบ จบ จบ จากใจลบไม่ปลื้ม
เลิกด่ำดื่มดึงดูดใจไร้กลืนกล้ำ
มิต้องตื่นเตือนใจในถ้อยคำ
แค่ขบขำคำสัญญาที่ว่าวอน.
31 มกราคม 2552 18:36 น.
Salukphin
เราคบกันชอบกันมันไม่แปลก
เพราะต่างแยกรักและหลงไร้สงสัย
รักเราสองซาบซึ้งตรึงดวงใจ
เก็บซ่อนใส่โซ่ทองคล้องกุญแจ
หากใครถามถึงคุณค่าว่ามากน้อย
เข้มหรือกร่อยอย่างไรให้ตีแผ่
ฉันยอมรับกับความภักดิ์ร้อยรักแท้
พลีมอบแด่เธอหนึ่งนั้นนิรันดร
ไม่มีทรัพย์นับคณามาเรียงร้อย
ไม่มีสร้อยเงินตรามาหว่านหลอน
ไม่มีคมคำวาจามาเว้าวอน
ไม่มีซ่อนซ้อนเสน่หามายาใจ
ไม่มีชนเฉกชั้นสิ่งกั้นขวาง
ไม่มีร้างร่อนเร่เห่หวั่นไหว
ไม่มีกฎเกียรติศักดิ์รักเพื่อใคร
ไม่มีไถ้ถุงทองต้องแทนคุณ
เป็นสายใยในสัมพันธ์ของวันนี้
หลอมไมตรีต่อสายใจให้อบอุ่น
อวลไอรักถักร้อยหลอมหอมละมุน
อายกลิ่นกรุ่นกำจายสายใยรัก
ต่างของขวัญสันสีต่างมีมอบ
ต่างก่อกอปรเกื้อใจใส่แน่นหนัก
ต่างกระทำย้ำจริงใจใช่ทึกทัก
นี่คือหลักของสองใจในสัญญา.