9 กุมภาพันธ์ 2552 10:50 น.
Salukphin
ขออย่าลืมเลือนใจไร้คิดถึง
ในครั้งหนึ่งยังมีกันยามหวั่นไหว
อย่าลืมลบล้างพันผูกปลูกสายใย
อย่าผลักไสไม่จดจำคำสัญญา
อย่าลืมเลือนเพื่อนสนิทมิตรสหาย
อย่าแหนงหน่ายสายใจไร้เสน่หา
อย่าหมางเมินเดินหลบไม่พบพา
อย่าร้างราแรมไกลเหมือนใจดำ.
8 กุมภาพันธ์ 2552 23:55 น.
Salukphin
เจ้าช่อมะกอกดอกขจรซ้อนดอกรักเร่
ใจโลเลเร่จำหน่ายขายแจกแถม
ร้อยจำนรรจ์สรรรักหวานหว่านกลแซม
มากแต่งแต้มลายกะล่อนซ่อนผูกพัน
พ่อไก่แจ้ชอบขยับพยับปีก
บินเร้นหลีกกรีดกรายป้อโก่งคอขัน
ทางโน้นบ้างทางนี้บ้างอำพรางกัน
เหนื่อยไหมนั่นคนเจ้าชู้ดูไม่จืด.
8 กุมภาพันธ์ 2552 23:51 น.
Salukphin
ตะวันลาฟ้ากว้างไปในเย็นนี้
ก็ยังมีย้อนเยี่ยมกลับรับฟ้าใหม่
ไยก่นโศกเศร้าเหงาหงอยบ่อยร่ำไป
ลืมได้ไหมใยโศกโบกอำลา
ให้เสียงหรีดเรไรกล่อมไขขาน
ก้องกังวานหว่านล้อมใจไร้ห่วงหา
เติมรอยยิ้มอิ่มสุขทุกครั้งครา
ในแววตาอวลอายฉายไมตรี
ละคือจบสงบนิ่งทิ้งปล่อยวาง
เปิดช่องว่างกลางใจใส่แสงสี
ม่านสีดำคล้ำคาดพาดราตรี
ข้ามคืนนี้ผ่านพ้นเหงาลบเงาโศก.
8 กุมภาพันธ์ 2552 23:44 น.
Salukphin
หมู่นกกาส่งเสียงร้องก้องเซ็งแซ่
ฝูงกระแตไต่ไม้ใกล้พลบค่ำ
ลมระเรื่อยเฉื่อยพลิ้วผ่านม่านสีดำ
ริมฝั่งน้ำไม่วังเวงเพลงยามเย็น
แม้ใจเหงาเศร้าบ้างบางขณะ
ยังลาละลบเลือนทุกข์ซุกยากเข็ญ
ธรรมชาติวาดภาพงามทุกยามเย็น
ประดุจเป็นน้ำทิพย์หอมหลอมเลี้ยงใจ
ยลตะวันปันสีทองทาบท้องน้ำ
ยามใกล้ค่ำระยิบยับวะวับไหว
งามจับตาจดจ้องมองคราใด
อบอุ่นในไอละอองของตะวัน
ธรรมชาติงามยามเย็นนี้ที่บ้านป่า
หมู่นกกากล่อมบรรเลงเพลงสวรรค์
สายลมพลิ้วลิ่วระรื่นตื่นนวลจันทร์
ดุจภาพฝันจับใจใช่เกินบรรยาย.
8 กุมภาพันธ์ 2552 23:38 น.
Salukphin
เมื่อความรักเข้ามาทางหน้าต่าง
ความอ้างว้างว้าเหว่เร่จางหาย
อาบเอิบอิ่มพิมพ์สุขใจไม่รู้คลาย
รักสลายใจเจ็บเหน็บร้าวราน
เป็นสัจธรรมที่ทุกคนใฝ่ค้นหา
เรียนรู้ค่าของความรักฟักขมหวาน
ใจยินยอมพร้อมพลีรับกับต้องการ
เป็นตำนานในนิยามของความรัก.