14 กุมภาพันธ์ 2552 17:52 น.
Salukphin
เอาหัวใจรักปักไว้ในพฤกษา
ให้นกกากล่อมบรรเลงเพลงขับขาน
หมู่แมกไม้ไกวกิ่งช่อล้อรัตติกาล
ลมพลิ้วผ่านเส้นเสียงใจไล้บางเบา
:ให้หรีดหริ่งเรไรกล่อมอ้อมโอบขวัญ
นวลแสงจันทร์ฉายละมุนกรุ่นคลายเหงา
สายลมพลิ้วลิ่วล่องผ่านม่านบางเบา
กระซิกเซ้าเย้ายั่วยิ้มพิมพ์กลางใจ
ในคืนเงียบหงอยเหงานี้มีช่องว่าง
ให้น้ำค้างพร่างพราวลบร้าวไหว
ร้อยเกล็ดดาววะวาววับรับเรือนใจ
แต้มสดใสให้ทุกคนบนลานกลอน.
13 กุมภาพันธ์ 2552 23:25 น.
Salukphin
บอมบ์สนั่นกึกก้องของยามเช้า
คือม่านเงาของพระหัตถ์มัจจุราช
ปลิดวิญญาณขานชีวิตผูกสิทธิ์ขาด
ห่มธงชาติอีกสามนายตายเคียงกัน
อีกเมื่อไรเรื่องเลวร้ายจักถ่ายถอน
ใช่ยอกย้อนวิถีเจ็บเหน็บไหวหวั่น
ทั้งไทยพุทธมุสลิมยิ้มกำนัล
ต่างปลอบขวัญและพึ่งพาเอื้ออาทร
ได้แต่คอยคอยหวังทั้งริบหรี่
จะอีกกี่กันเล่าเงาหลอกหลอน
จะสงบจบวางหมดทุกบทตอน
เป่าเดือดร้อนร้างร้าวหนาวห่างไกล.
13 กุมภาพันธ์ 2552 23:19 น.
Salukphin
ไม่อยากมีรักมั่นคงเหมือนหลงใหล
ไม่อยากให้ใจเจ็บเหน็บเสน่หา
ไม่อยากพบพานหนามความร้างรา
ไม่อยากพาความโศกเศร้าเหงาร้าวราน
ไม่อยากรู้ว่าเธอเอื้อเผื่อใจเขา
ไม่อยากเอาเถ้าสายใจใส่สีหวาน
ไม่อยากเพ้อเพราะพิษขมร้อยซมซาน
ไม่อยากผ่านแผลพุพองหนองฝีใจ
ไม่อยากบ่นก่นร้องช้ำซ้ำโหยหา
ไม่อยากท้าทะเลตรมห่มหวั่นไหว
ไม่อยากเช็ดน้ำตาหลั่งอาลัย
ไม่อยากใส่ไถ้รักถักศรัทธา
ไม่อยากลืมลงยาคาถาซื่อ
ไม่อยากถือความสัตย์รัดเสน่หา
ไม่อยากลบลายใจให้ทรมา
ไม่อยากคว้าความกลิ้งกลอกกลบหลอกลวง.
13 กุมภาพันธ์ 2552 23:15 น.
Salukphin
ดอกกุหลาบขาวเหลืองแดงแฝงความหมาย
ที่หลากหลายสาวหนุ่มใช้ไขสื่อสาร
วัฒนธรรมตะวันตกที่เนิ่นนาน
นักบวชท่านทำดีไว้ได้รางวัล
แต่ยุคใหม่ในสังคมอุดมกิเลส
ใช้เสพเศษกามารมณ์ถมไหวหวั่น
วาเลนไทน์ให้ความสาวคาวกำนัล
อนาถนั่นความสวยสดหมดกุลสตรี
ยังไม่สายหากทบทวนหวนกลับหลัง
มาหยุดยั้งชั่งใจใส่ศักดิ์ศรี
งามสมศักดิ์สืบสงวนนวลนารี
ประพฤติดีสมนิยามงามอย่างไทย.
13 กุมภาพันธ์ 2552 23:07 น.
Salukphin
มองดาวเดือนเลื่อนลับกับขอบฟ้า
ยิ้มขมปร่าน้ำตานองใจหมองหม่น
สลดใจในครอบครัวของสามคน
ทุกข์ท่วมท้นเพราะคนรักจักลับลา
หยาดหยดน้ำที่หลั่งไหลให้กับศพ
ด้วยเคารพรักอาลัยไห้โหยหา
มิตรภาพความดีที่ตรึงตรา
จารจดค่าแนบสนิทติดแก่นใจ
จำรอยยิ้มอิ่มทักทายหลายวันก่อน
ดั่งภาพซ้อนกรอกลับรับหวั่นไหว
ไม่คาดคิดคนเห็นหน้ามาร้างไกล
เป็นอะไรที่เจ็บร้าวหนาวลึกนาน
ภาพพ่อที่ชราน้ำตาไหล
หวังฝากไข้บุญปลูกกับลูกหลาน
ต้องเผาศพลูกน้อยลอยอังคาร
ใจสะท้านระทมตรมอาดูร
หนึ่งพ่อปลื้มลูกกอปรการงานหน้าที่
สองความดีลูกทำไว้ไม่สิ้นสูญ
สามเป็นเกียรติแก่เผ่าพงศ์วงศ์ตระกูล
สี่เพิ่มพูนพลังรักถักอาลัย
พ่อส่งรักแรงใจไปโอบขวัญ
ขอลูกสู่สวรรค์ชั้นภพใหม่
จงแรมร้างห่างทุกขเภทภัย
ละห่วงใยไร้ห่วงหาและอาวรณ์
จากชีวิตสู่ชีวิตยากปิดฉาก
อีกกี่มากต้องมาตายคลายปมซ่อน
นักการเมืองเฟื่องอำนาจวาดบทตอน
ดุจละครย้อนยุคเก่าเจ้าอิทธิพล
เป็นวังวนคนแสวงแย่งอำนาจ
เล่นบทบาทนักบุญแสร้งแต่งหวังผล
ผู้ทุกข์ยากเดือดร้อนใจใช่ประชาชน
ต้องอดทนเหมือนกงกำซ้ำรอยเดิม.