22 กรกฎาคม 2554 22:20 น.
Salukphin
เธอมีเขาเคียงใจฉันไม่โกรธ
กลับยกโทษยิ้มให้ไม่ถือสา
หวานฉอเลาะเยาะด้วยปากถากด้วยตา
ก็คิดว่าช่างเขาเราไม่แคร์
เป็นผู้ให้ใจสุขไร้ทุกข์โศก
นับเป็นโชคยิ่งใหญ่ใจไร้แผล
รู้ว่าเธอใจดำซ้ำรังแก
เธอยอดแย่แค่ไหนใช่รู้ดี
เธอถูกเขาตีจากฝากรอยเจ็บ
ร้อยหนาวเหน็บหนามตรมซานซมหนี
ยังปลอบใจให้เอื้อเนื้อไมตรี
หวังเธอมีแรงใจสู้อยู่อย่างคน
ไม่คิดหวังเคียงข้างอย่างคนรัก
เพียงเป็นหลักหลอมใจให้หายหม่น
เป็นนักสู้หัวใจใส่อดทน
แล้วค้นหารักใหม่ตามใจเธอ
ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ ณ ที่เก่า
คอยเยี่ยมเย้ายิ้มเยือนเพื่อนเสมอ
มิพลั้งพลาดเผลอใจใส่เผอเรอ
เรื่องเพ้อเพ้อฝันฝันฉันไม่มี.
21 กรกฎาคม 2554 21:11 น.
Salukphin
ความหลังคืออดีตกรีดเจ็บปวด
ร้อยร้าวรวดระทมตรมหวั่นไหว
แสบซานซมตรมตรอมล้อมจิตใจ
ยากบอกใครไขแก้รอยแผลเป็น
ความทุกข์คือไฟร้อนซอกซอนลึก
ตกผลึกตะกอนใจใครห่อนเห็น
ทั้งถ่านเถ้าเคล้าคลุกรุกลำเค็ญ
ภายนอกเย็นยอกย้อนซ่อนสุมไฟ
ความเจ็บคือเหน็บยอกตอกปวดปร่า
พิษซ่านซ่าซึมกระจายคล้ายหลั่งไหล
มีวกวนวนเวียนเปลี่ยนแปรไป
เก่าและใหม่ไซ้ซุกทุกวี่วัน
ความเศร้าคือโศกเสียใจใช่หรือเปล่า
คอยยั่วเย้าเยี่ยมใจเติมไหวหวั่น
ก่นกำสรวลครวญกำสรดจดรำพัน
สะกดกลั้นอาดูรคูณเดียวดาย
ความเหงาคือว้าเหว่เร่ขวัญคว้าง
ด้วยอ้างว้างเดินเดี่ยวเปลี่ยวใจหาย
ไหวหวั่นหวาดวาดระแวงไม่แคลงคลาย
และสุดท้ายที่ซบเซาเหงาทรมาน
ความหวังคืออนาคตงามสดใส
ปรารถนาไว้สร้างสรรค์ส่งสืบสาน
มั่นในธรรมนำใจให้เบิกบาน
กอปรกิจการยึดหลักอยู่อย่างเพียงพอ
ความรักคือการให้ไม่หวังผล
เอื้อทุกคนบนแผ่นดินถิ่นเกิดก่อ
ถอดเมตตาถักทอไถ้ไม่แท้ท้อ
ตามรอยพ่อพระผู้ให้ของแผ่นดิน
ความสุขคือใจเอิบอิ่มยิ้มระรื่น
ทุกค่ำคืนร้อยขับขานหอมหวานกลิ่น
ดุจของทิพย์เทพประทานซาบซ่านลิ้น
ระรวยรินรสสุขล้ำชุ่มฉ่ำใจ.
21 กรกฎาคม 2554 20:51 น.
Salukphin
เพื่อนหรือแฟน..................
เดินคล้องแขนควงผ่านขานจ๊ะจ๋า
ทั้งขวยเขินเมินหลบมิสบตา
แถมซ่อนหน้าเหมือนจงใจใคร่ปิดบัง
พาทักทายกรายใกล้ให้รู้จัก
บอกคนรักของใจใช่หันหลัง
หยุดกระซิบแล้วบอกใหม่ให้ดังดัง
อยากจะฟังชัดชัดจัดเป็นเพื่อนหรือแฟน.
20 กรกฎาคม 2554 12:52 น.
Salukphin
หน้าของฉันวันนี้สีหมองหม่น
ที่ต้องทนกล้ำกลืนฝืนสีหน้า
เสียคนรักให้เขาไปใช่ร้างรา
ใจเหว่ว้าอาดูรคูณเดียวดาย
ก้มหน้าเดินเมินผ่านด่านปวดร้าว
หน้า.ใจหนาวหนามเหน็บเจ็บมิหาย
ทำเสแสร้งแต่งเติมสุขสนุกสบาย
ไปเขียนป้ายสีดำติดปิดแผ่นใจ
จนวันนี้ยังมีโซ่โบสีโศก
ตายจากโลกมิละลบกลบหวั่นไหว
จากปีเดือนเลื่อนผ่านนานเท่าใด
เธอรู้ไหมใจยังช้ำจำไม่ลืม.
20 กรกฎาคม 2554 12:47 น.
Salukphin
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
คอยเยี่ยมเย้ายั่วขวัญยามหวั่นไหว
เลาะม่านเมฆมาอิงแอบแนบเรือนใจ
โลมลูบไล้ละมุนอบอุ่นกาย
อายแสงนวลอวลระรื่นชื่นชุ่มฉ่ำ
สุขยิ่งล้ำลบขวัญคว้างจนจางหาย
ใจเอิบอิ่มยิ้มรับดับทุกข์คลาย
เพราะเฉิดฉายโฉมงามนามจันทร์เอย.
หน้าส่วนตัว
1726
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
