15 กรกฎาคม 2554 16:10 น.

ดอกไม้น้ำใจ

Salukphin

      เจ้าดอกรักร่วงโรยพับกับซากเศร้า

เจ้าคัดเค้าเข้าปลอบขวัญลบหวั่นไหว

เจ้าลั่นทมห่มขวัญเศร้าไล่เหงาไกล
		
เจ้ากล้วยไม้ไกวเปลเห่กล่อมนอน




เจ้าดอกอ้อช่อการะเกดริมเขตรั้ว	
		
ขยับตัวเต้นระบำทำหลอกหลอน

เจ้าพิกุลบุนนาคฝากอาทร	
			
เจ้าพุดซ้อนซ่อนกลิ่นไม่ยินยล




เจ้าเฟื่องฟ้าชบาแก้วนมแมวปีบ	
		
เจ้าพุดจีบบอกทำใจไม่สับสน

เจ้ากาหลงชงโคย้ำคำอดทน	
		
เจ้าโมกค้นคำหวานขานตอบมา




เจ้านางแย้มยั่วเย้าเจ้าประดู่	
		
พวงชมพูกู่ก้องเมียงมองหา

เจ้าพุดงามสามสีจำปีจำปา	
			
ยืนส่ายหน้าบอกระทมตรมทิ้งไป




เจ้าดอกบัวเบ่งบานขานบริสุทธิ์
			
เจ้าสายหยุดร้อยโอบขวัญไล่หวั่นไหว

เจ้ากุหลาบซาบซึ้งถึงแก่นใจ	
		
มวลดอกไม้มิตรน้ำใจมอบให้กัน.


				
15 กรกฎาคม 2554 15:28 น.

แสงจันทร์

Salukphin

      แสงจันทร์นวลอวลระรื่นค่ำคืนนี้	

ส่งรัชนีคลี่ม่านฟ้าท้าสดใส

หมู่ดาวน้อยถอยขยับลับร้างไกล
			
มิอาจไขให้แสงสู้คู่นวลจันทร์




เมฆใหญ่น้อยลอยละลิ่วดุจริ้วคลื่น
		
ไร้แรงฝืนฝ่าเคลื่อนเหมือนกีดกั้น

ลมบนโบกโบยบางเบาเย้ายั่วกัน
			
ดั่งภาพฝันเนรมิตจิตรกร




น้ำค้างหยดรดใบหญ้าเวลาดึก
			
ใจระทึกโหยหาห่วงทรวงไหวอ่อน

เรไรกรีดหรีดหริ่งเย้าเหมือนเว้าวอน
		
อกสะท้อนเหว่ว้าเหงาเศร้าเดียวดาย




อยากให้แสงจันทร์ซับดับหม่นหมอง	
	
ไขขุ่นข้องทุกห้องใจให้ทุกข์หาย

มีรอยยิ้มพิมพ์ใจไม่เว้นวาย	
			
และสุดท้ายของความฝันนั่นคือจริง

				
15 กรกฎาคม 2554 14:08 น.

วันอาสาฬหบูชา

Salukphin

     ค่ำคืนนี้มีจันทร์ฉายอายอวลแสง

เจิดแจ่มแจ้งนวลระรื่นชื่นสดใส

ชาวพุทธพร้อมสักการะรัตนตรัย
			
ธูปเทียนไขระยิบระยับวะวับวาว






ณ ลานธรรมนำน้อมใจใส่บริสุทธิ์	
		
งามผ่องผุดกายใจในชุดขาว

ประนมมืออธิษฐานใต้ลานดาว
			
และสวดกล่าวขอพรชัยให้ทุกคน






เพ็ญเดือนแปดสิบห้าค่ำจำให้มั่น
			
เรียกวันอาสาฬหบูชาอย่าสับสน

มาเข้าวัดขจัดเขลามอมเมาตน

เป็นเยาวชนรุ่นใหม่ใจมีธรรม.

				
11 กรกฎาคม 2554 21:06 น.

แด่…ผู้ที่…ใจกำลังหิวโหย..และโหยหา

Salukphin

     
	ขอเติมเต็มใจอยากปากโหยหิว
		
ขอหอบหิ้วกิเลสใจไฟตัณหา

ขอท่านแม่โปรดช่วยด้วยเมตตา
			
ขอเสื้อผ้าอาหารจานกองโต




ขอเงินทองคล่องมือถือจับจ่าย
			
ขอซื้อง่ายขายดีมีเงินโก้

ขอค่าแรงรายได้เด่นไม่เต้นโชว์
			
ขออุดโหว่วาดหวานวิมานลอย




ขอ..ขอ..ขอ..พอใจอยากปากร้องขอ
		
ไม่เคยพอโทษชะตาเทวดาปล่อย

มือไม่ทำซ้ำปากบ่นก่นรอคอย
			
บอกบุญน้อยในชาตินี้มีแต่จน




การศึกษาสอนคนโง่ให้ฉลาด
			
สอนนักปราชญ์ใจคดงอให้ฉ้อฉล

สอนคนดีให้อ่อนน้อมพร้อมอดทน
		
สอนใจคนซียากนักจักหยุดพอ

				
11 กรกฎาคม 2554 21:00 น.

รอยร้าว

Salukphin

     เมื่อแรกเริ่มรู้จักกันสัมพันธ์รัก

สมานสมัครไมตรีที่แหววหวาน

หยดน้ำผึ้งซึ้งระรื่นอิ่มชื่นบาน
			
ใจสะท้านขานเขินรับซับไมตรี




รักผลิหน่อกอสวยด้วยสีสัน	
		
เนิ่นนานวันไว้ใจมากยากเร้นหนี

เชื่อใจกันมั่นต่อรักร้อยภักดี	
		
จากวันนี้จนสิ้นใจให้สัญญา




แล้ววันหนึ่งถึงกาลดับรักอับแสง
			
ถูกเขาแย่งความสำคัญกันซึ่งหน้า

เธอบอกเขาแค่เพื่อนเก่าเย้าเยี่ยมมา
		
และโปรดอย่าระแวงแคลงใจกัน




วันละนิดวันละหน่อยบ่อยบ่อยเข้า
		
คนที่เศร้าเสียใจใช่ตัวฉัน

ระหว่างเราเงามืดปลูกปิดผูกพัน
			
เข้าขวางกั้นบั่นทอนกัดกร่อนใจ




จากคู่สองครองสามตามทุกที่	
		
แล้วอย่างนี้มีหรือฉันมิหวั่นไหว

ความสำคัญคือสำรองก่นฟ้องใคร
			
โง่ใช่ไหมไม่อยากยื้อโบกมือลา




แก้วที่ร้าวรานลึกง่ายสึกกร่อน
			
รักที่ซ่อนอำพรางสร้างปัญหา

จบเสียทีดีกว่าตรมห่มน้ำตา	
		
ลบคำว่าคนของใจไม่ใช่เธอ.





				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟSalukphin
Lovings  Salukphin เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงSalukphin