1 พฤษภาคม 2551 07:36 น.
Salukphin
ช่างน่าขำจำไม่ได้ใจจึงเจ็บ
พิษหนาวเหน็บเหนี่ยวใจไฟเสน่หา
มันแสบร้อนเร้ารุมสุมวิญญา
น่าเวทนานะใจไม่จดจำ
ช่างเผลอได้นะใจไม่เคยเชื่อ
ช่างร้ายเหลือเผลอใจใฝ่ถลำ
ทั้งดึงดื้อหลงใหลไปกระทำ
เจ็บชอกช้ำซ้ำซ้ำทำเป็นลืม
สมน้ำหน้านะใจที่ไหวอ่อน
ผุพังกร่อนกล้าแกร่งแสร้งด่ำดื่ม
เวทนาหน้าโง่ผูกโบยืม
เขียนใจปลื้มลืมคำเซ่อคือเผลอรัก
เผลอใจรักหักใจลืมไม่ได้
ช่างกระไรไม่จดจำคำอกหัก
ถูกเพลิงพิษฤทธิ์สวาทบาดคมนัก
จนเจ็บหนักเจียนตายก็หลายครา
ก็หน้าโง่งี่เง่าเขลานักนี่
ในวันนี้ก็มิคร้ามหนามเสน่หา
ยังเผลอรักปักเผลอใจไม่ร้างรา
สมน้ำหน้านะใจไม่รักดี.