18 พฤศจิกายน 2551 03:07 น.
Salukphin
ความเอ๋ยความสุข
แสนสนุกเริงร่าท้าขบขัน
รื่นสำรวลสรวลเสเห่จำนรรจ์
คืนและวันสันต์เกษมอิ่มเปรมปรีดิ์
ยิ้มหัวเราะเพาะงามงดเติมสดใส
โลมลูบไล้ไอละมุนกรุ่นเสริมศรี
เกี่ยวสลักถักร้อยรอยไมตรี
สร้อยความดีส่งสงบสบสุขเอย.
18 พฤศจิกายน 2551 02:59 น.
Salukphin
ดวงเอ๋ยดวงใจ
จะใกล้ไกลไต่ตามเฝ้าถามหา
จะพันผูกปลูกข้ามผ่านม่านเวลา
ดินและฟ้าใช่สยบการพบกัน
ห้วงทะเลมหาสมุทรยากยุดยื้อ
กำแพงหรือเขาใหญ่ใช่ขวางกั้น
จะรุกโรมโถมทะยานต้านฝ่าฟัน
เพื่อตามขวัญมาร่วมเรียงเคียงคู่เอย.
18 พฤศจิกายน 2551 02:55 น.
Salukphin
ดอกเอ๋ยดอกจาก
เป็นของฝากของขวัญวันไกลห่าง
แม้สนิทเสน่หาคราราร้าง
โศกมิสร่างจางจากฝากอาลัย
เป็นร่องรอยร้อยใจในกำสรด
ด้วยจำจดจารคิดถึงซึ้งหวั่นไหว
พบเพื่อพรากจากเพื่อสบจบหรือไร
แปลกไฉนใช้ดอกจากฝากลาเอย.
18 พฤศจิกายน 2551 02:08 น.
Salukphin
เสียงแมกไม้ไล่ใบซู่ลู่ลมฝน
สายลมบนโบยกระหน่ำช้ำโหยหวน
เสียงฟ้าร้องก้องคำรามข้ามครืนครวญ
ดุจกำสรวลสลดเศร้าเหงาหรือไร
ไร้หรีดหริ่งเรไรขับขยับเสียง
ยินก็เพียงสายน้ำซู่กรูหลั่งไหล
ฟ้าสะอื้นยากกลืนกล้ำเพราะช้ำใจ
จึงโหยไห้เห่กล่อมหลอมลงดิน
ทุกท้องที่เจิ่งนองฟ้าร้องไห้
เซ็นซ่านไหลไร้จุดจบพบทั่วถิ่น
ผ่านข้ามวันผันสู่คืนตื่นยลยิน
ยังมิสิ้นน้ำตาฟ้าอาดูร
ฤๅฟ้าเจ็บเหน็บระทมร้อยขมขื่น
ฟ้าจึงคืนน้ำตากลับดับสิ้นสูญ
ฟ้าละลายพ่ายตรมถมทวีคูณ
ลบเพิ่มพูนเจ็บจำจากพรากร้างรา
แล้วจะตื่นคืนแรงกลับแกร่งใหม่
เติมสดใสสีงามครามเจิดจ้า
ไร้เมฆหมอกม่านบังใจไร้น้ำตา
เป็นผืนฟ้าดารดาษวาดสกาว.
18 พฤศจิกายน 2551 02:01 น.
Salukphin
เสียงริงโทนเธอโฟนหาว่าคิดถึง
หากแอบซึ้งสักนิดผิดบ้างไหม
หากแอบคิดเข้าข้างอย่างมั่นใจ
ว่าเธอไม่มีใครกันดั่งสัญญา
แต่ใจแย้งยื้อสับสนปนตรองตรึก
ด้วยส่วนลึกนึกหวั่นหวาดวาดผวา
ระยะทางห่างไกลในเวลา
อีกฟากฟ้าฝั่งไกลตาอย่าเชื่อคำ
ถ้อยคำคมห่มหวานหว่านเพื่อหลอก
แฝงย้อนยอกซอกซอนย้อนขบขำ
มากเล่ห์ร้ายร่ายลวงพรางสร้างกระทำ
หลงถลำซ้ำเจ็บเหน็บร้าวราน
ก็คงต้องเตือนตนหยุดค้นหา
ยอมรับว่าเสียงตามสายคล้ายลมผ่าน
ไร้ความจริงจากใจในวันวาน
ยากผสานสัมพันธ์ฉันและเธอ
แค่ลมเหงาเข้าพัดผ่านด่านลมหนาว
ใช่เรื่องราวร้อยเรียงใจไปเสนอ
หยุดงันงงหลงใหลใฝ่ละเมอ
กับคำเพ้อคนลดเลี้ยวปลายเสี้ยวใจ.