22 ตุลาคม 2551 17:06 น.
Salukphin
เดือนอะคร้าววาววามงามนวลแสง
จรัสแจ้งเจิดจ้าฟากฟ้ากว้าง
ดาวกะพริบระยิบยับวับเลือนลาง
ล้อน้ำค้างพร่างพราววาววับแวม
ลองไนหรีดกรีดเสียงหวานซ้องขานขับ
หิ่งห้อยรับขยับปีกกรายฉายแสงแจ่ม
สายลมพลิ้วชื่นฉ่ำค่ำคืนแรม
ไล้ผิวแก้มละมุนกรุ่นบางเบา
เสียงวิเวกวังเวงบทเพลงป่า
เจื้อยแจ้วมาจากโขดเขินเนินผาเขา
ชะนีค่างบ่างโหยหวนครวญซึมเซา
ผสมเคล้าเสียงนกป่าท่องราตรี
เป็นความงามในคืนเหงาเคล้าโหยหา
ก่อนหลับตาข้ามผ่านด่านคืนนี้
ใจสงบจบลงตรงฝันดี
ค่ำคืนที่ม่านฟ้างามยามนิทรา.
22 ตุลาคม 2551 16:09 น.
Salukphin
เธอฝากกลอนอ้อนใจใครกันเล่า
ส่งถึงเขาบ้างไหมใคร่จักรู้
ผ่านลำเนาเขาไพรไกลน่าดู
สายลมกู่ก้องกังวานสะท้านใจ
ขอวอนเทพเทวาบนฟ้ากว้าง
ช่วยสมสร้างสานรักภักดิ์ยิ่งใหญ่
นำนาวาร้อยรักถักห่วงใย
มามอบให้เธอเขาเข้าใจกัน
รักร้อยรักถักใจไขว้ผสาน
ใจสมานเป็นหนึ่งซึ้งผูกขวัญ
ต่างถนอมอ้อมใจใยสัมพันธ์
หลอมคงมั่นด้วยตระหนักรักหนึ่งเดียว
หยุดระแวงไหวหวาดขาดสติ
ตั้งตรองตริอย่าละเมอเผลอเปล่าเปลี่ยว
ใจเธอเขาเคล้าผสมโซ่กลมเกลียว
กอปรก่อเกี่ยวเรือนรักถักสีทอง
ขอสายลมห่มใจในคืนเหงา
พลิ้วเธอเขาอบอวลสุขไร้ทุกข์หมอง
เดือนระยับวับวาวนวลอวลละออง
เด่นดาวซ้องบรรเลงบทเพลงรัก.
19 ตุลาคม 2551 23:48 น.
Salukphin
อีกกี่ร้าวหนาวน้ำตามารอเก้อ
อีกกี่เพ้อเพราะพิษเจ็บเหน็บมิสร่าง
อีกกี่ตรมคมเจ็บจำช้ำมิจาง
อีกกี่ร้างร้อยบาดแผลรังแกใจ
เจ็บเพราะรอพ้อรันทดหมดรักหรือ
เจ็บเพราะดื้อดึงดันรั้นใช่ไหม
เจ็บเพราะเกลียดเหยียดหยามทรามหรือไร
เจ็บเพราะไร้ใยสวาทวาดจืดจาง
ริ้วรอยเจ็บจดบันทึกหมึกสีเลือด
ริ้วรอยเชือดเฉือนใจใครหนอสร้าง
ริ้วรอยปวดรวดร้าวมากยากเบาบาง
ริ้วรอยด่างดั่งใจหม่นหมองมลทิน
เหลืออะไรในความจริงทิ้งไว้บ้าง
เหลือตัวอย่างเยื่อใจเน่าที่เว้าวิ่น
เหลือเพียงซากกากน้ำตามาหลั่งริน
เหลือเศษชิ้นชอกช้ำแทนคำลา
พอหรือยังขังใจให้ขามเข็ด
พอเหนื่อยเหน็ดหนามรักผลักเสน่หา
พอพับพักรักเฉาเคล้าน้ำตา
พอคุ้มค่ากันไหมถามใจดู.
19 ตุลาคม 2551 07:27 น.
Salukphin
เก็บน้ำตาอาลัยใจเจียนขาด
คมรักบาดหนาวเหน็บเจ็บขมขื่น
ร่างเธอห่มเลือดท่วมกายจากปลายปืน
ฉันสะอื้นกลืนเจ็บเหน็บเดียวดาย
จะร่ำร้องฟ้องใครในลิขิต
ชี้ถูกผิดพิพากษาหน้ากฎหมาย
ขอชีวิตที่ถูกแบ่งแต่งต้องตาย
เสี้ยวสุดท้ายลมหายใจใช่ขอคืน
หากสวรรค์มีตาฟ้ามีช่อง
เปิดใจมองเมตตาธรรมนำหยิบยื่น
ใช่หมางเมินเหมือนใจดำทนกล้ำกลืน
แจกยิ้มขื่นแสร้งกรุณามากปรานี
อีกกี่ฝนทนร้าวแบกหนาวเหน็บ
อีกกี่เจ็บใจปวดจางร้างขมปรี่
อีกกี่คืนคมของรักพักโดยดี
อีกกี่หนีนะน้ำตาหยุดอาวรณ์
คงร้อยรวดปวดร้าวหนาวร่ำไห้
คล้องมาลัยลายช้ำย้ำหลอกหลอน
บูชาใจไห้โหยโรยอาทร
ตามยอกย้อนเยื่อรักเศร้าเร้ารุมใจ.
18 ตุลาคม 2551 16:17 น.
Salukphin
ดุจพระพรหมอุดมหนุนคือคุณแม่
บริสุทธิ์แท้รักใดใครจักเหมือน
จะกินนอนวอนว่าเมตตาเตือน
เป็นพี่เพื่อนปลอบใจให้แนวทาง
คือคุณครูคนแรกเริ่มเสริมสอนสั่ง
ผู้ปลูกฝังคุณธรรมนำสรรค์สร้าง
ทอใยรักร้อยสายใจไหวบอบบาง
ส่องสว่างดั่งเทียนทองคล้องสัมพันธ์
ด้วยรำลึกและอาลัยในวันนี้
ขอความดีนำแม่สู่สรวงสวรรค์
มาลัยสุขสวมสถิตย์นิจนิรันดร์
พระโพธิ์ขวัญจงนิทราสุขาวดี.
หน้าส่วนตัว
1440
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
