23 กันยายน 2550 14:34 น.
Salukphin
มิใช่นุชบุษบาอย่าใหลหลง
มิใช่หงส์ศักดินาสง่าศรี
เป็นนางฟ้าหลงวิมานผ่านเลวดี
ใช่กากีที่กายมั่วชั่วเพราะชาย
ใช่เบญจกายหมายจำแลงแปลงลวงล่อ
ใช่นกต่อมาบรรเลงร่ายเพลงร้าย
ใช่วันทองสองใจได้อับอาย
ใช่นางพรายยอมตรอมตรมซมเพราะรัก.
23 กันยายน 2550 14:18 น.
Salukphin
เมื่อความรักเดินทางไกลไปสุดสาย
ใจละลายพ่ายแพ้กร่อนตัวอ่อนไหว
มีน้ำตาบ่าซึมซับรับเรือนใจ
เจ็บแค่ไหนใจก็ทนจนอับปาง
เวทนาเศษเนื้อเยื่อความรัก
ถูกผันผลักยักย้ายถ่ายเทห่าง
คนของใจไฉเฉเร่เส้นทาง
รักจึงร้างแรมไกลไม่กลับคืน.
22 กันยายน 2550 07:34 น.
Salukphin
ฝนสุดท้ายพรายพร่างกลางผืนฟ้า
ฝนสั่งลาแรมไกลใช่ไหมฝน
หรือฝนพรมห่มร้ายร่ายใจคน
ยามสับสนเมื่อฝนปรายคล้ายสั่งลา
น้ำตาใจไหลรินสิ้นเกือบหมด
ตามฝนหยดสุดท้าย ณ ปลายฟ้า
ด้วยอาวรณ์อ่อนไหวไม่ร้างรา
อนาถหนาหัวใจไยอ่อนแรง
ฝนมิกลับลับลาขอบฟ้าแล้ว
ฟ้าผ่องแผ้วหม่นหมองครองใสแสง
ทุกถิ่นท้องคล้องสุขใจไม่เปลี่ยนแปลง
แต่รักแล้งลาลับมิกลับคืน.
20 กันยายน 2550 05:50 น.
Salukphin
เปล่าติดค้างซ่อนเร้นเล่นซ่อนหา
มิค้างคาหัวใจให้สับสน
เพียงวุ่นวายหน่ายเหนื่อยใจไงชอบกล
ด้วยถูกปล้นค้นใจให้อ่อนแอ
เมื่อผ่อนพักตักเติมใจใส่แข็งแกร่ง
มีเรี่ยวแรงพลิกฟื้นตื่นไขแก้
จ่ายบัญชีหนี้ใจไปดูแล
ลบรอยแผลดอกรักใจใส่บัญชี.
20 กันยายน 2550 05:31 น.
Salukphin
ฝนสั่งลาฟากฟ้าหน้าลมหนาว
บอกหมู่ดาวจะกลับมาเยือนคราใหม่
พาก้อนเมฆเคลื่อนย้ายหลายถิ่นไป
คงเหลือไว้ไอชุ่มชื่นคืนผืนดิน
ลมหนาวพร่างพรมกายพรายพลิกพลิ้ว
ลมละลิ่วปลอบขวัญวันพลัดถิ่น
ลมซึมซับรับรองช้ำน้ำตาริน
ลูบไล้สิ้นกลิ่นคาวหนาวร้างรา
ลมอบอุ่นหรือไม่ในลมหนาว
ลมร้อนผ่าวแอบแฝงแสร้งห่วงหา
ลมปลายฝนปนลมหนาวพราวพัดพา
ลมตอบข้าได้ไหมน้ำใจลม.