26 มีนาคม 2550 17:35 น.
Salukphin
โอ้ละหนอดึกดื่นสะอื้นอ้อน
เจ้าขวัญอ่อนนอนไหนในคืนเหงา
น้ำค้างพรมห่มไพรพฤกษ์ดึกนานเนา
ขวัญของเจ้าจะซานซมตรมอย่างไร
จันทร์ก็ร้างห่างหายฉายแสงส่อง
ดวงดาวล่องลอยลับดับแสงใส
แว่วหริ่งหรีดกรีดเสียงเคียงเรไร
ดั่งโหยไห้ใจครวญจากนวลนาง
ลมโบกโบยโรยรื่นชื่นผะแผ่ว
เคล้ากลิ่นแก้วแกมพิกุลกรุ่นเหินห่าง
ราตรีล้อพ้อใจไหวบอบบาง
รักแรมร้างร้อยห่วงหาและอาวรณ์
ดั่งนกน้อยคอยคู่ดูโดดเดี่ยว
ไร้คอนเกี่ยวเกลียวใจสั่นหวั่นภาพหลอน
ใครจะปลอบปลุกขวัญเจ้ายามเข้านอน
อกสะท้อนขื่นขมตรมเดียวดาย
ชะนีโหยไห้ครวญกำสรวลเศร้า
เหมือนหยอกเย้ายั่วเยื่อใจให้ขวัญหาย
ยิ่งยามดึกพฤกษ์พร่างพรมลมพลิ้วกาย
ดุจภูตพรายหมายข่มขวัญจนสั่นคลอน
เพราะหน้าที่ทหารไทยใจแกร่งกล้า
จำร้างลาใช่ปลิ้นปลอกลวงหลอกหลอน
ใจคะนึงซึ้งห่วงหาเอื้ออาทร
อยากจะย้อนคืนกลับรับขวัญนาง.
26 มีนาคม 2550 17:25 น.
Salukphin
ให้สายลมห่มพัดพาความคิดถึง
หอบความซึ้งแสนหวานผ่านถึงเขา
กระซิบคำย้ำรักมากฝากเบาเบา
ร้อยยิ้มเย้ายั่วใจซับไอรัก
ให้ลมพัดพาอายอวลทวนความหลัง
คิดถึงครั้งรักแรกปลูกผูกสลัก
เทเสาหินดินทรายกายลืมพัก
เพื่อวางหลักก่อสร้างร่างเสาใจ
ให้สายลมห่มเอื้อเจือไออุ่น
พรมละมุนล้างลบกลบหวั่นไหว
ลมโชยชายพรายแผ่วพลิ้วละลิ่วไป
โลมลูบไล้ใยรักหวานสานสื่อกัน
ลมพัดผ่านด่านเหนือเพื่อล่องใต้
ลมแกว่งไกวใคร่โอบอุ้มคุ้มครองขวัญ
ลมรำเพยเชยชิดชื่นรื่นจำนรรจ์
ลมเสกสรรเวทมนตร์ดลบันดาล
ลมละลายคลายเหนื่อยยามเมื่อยล้า
ลมเมตตาบรรเลงบทเพลงหวาน
ลมปรานีปัดเป่าเศร้าร้าวราน
ลมขับขานเพลงบทใหม่ให้คนรอ
ลมจะหนาวหนีร้อนด้วยอ่อนไหว
ลมยังให้ไอชุ่มชื่นครึกครื้นหนอ
ลมพิมพ์ภาพแพรวพราวขาวลออ
ลมกอปรก่อคุณธรรมนำสิ่งดี.
26 มีนาคม 2550 07:48 น.
Salukphin
ใจอยากเจอ..
ใช่แอบเพ้อพบได้เพียงในฝัน
อยากอิงแอบแนบคู่อยู่เคียงกัน
สานสัมพันธ์ผูกใจร้อยไมตรี
รักเพราะรักเข้าใจในความรัก
ต่างตระหนักคุณค่าสง่าศรี
รักเพราะรักเข้าใจในความดี
รักพร้อมพลีพัฒนาภาษาใจ
รักเพื่อให้อิงแอบแนบไออุ่น
รักละมุนอ่อนหวานผ่านหวั่นไหว
รักถนอมอ้อมโอบเอื้อถักเยื่อใย
รักฝากไว้ใสซื่อสื่อสายตา
รักหวังดีจริงใจให้ด้วยรัก
ร้อยสลักหวานซึ้งซึ่งห่วงหา
มอบเมตตาปรานีมีศรัทธา
รักเลอค่าเลิศล้ำดั่งคำพร
รักสนิทชิดใกล้ใช่เหินห่าง
มิแรมร้างกลับกลอกหรือหลอกหลอน
มิซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหมือนละคร
ผลิใบอ่อนออกผลงามนิยามรัก.
26 มีนาคม 2550 07:35 น.
Salukphin
ฉันเคยคิด
จะลิขิตดวงชะตาอย่างบ้าบิ่น
จะกรีดเนื้อเยื่อใจให้เลือดริน
จะเคล้ากลิ่นหมักหมมสังคมเลว
จะหลอกลวงช่วงชิงแล้วทิ้งขว้าง
จะสรรค์สร้างพรางกับดักผลักลงเหว
จะล้อเล่นเต้นเริงร่าฝ่าไฟเปลว
รักจะเหลวฟอนเฟะเละช่างมัน
จะเดินทวนสวนกระแสแปรสังคม
จะสะสมนิยามความไหวหวั่น
จะเฆี่ยนใจให้ละลายพ่ายผูกพัน
จะบีบคั้นคาวใจสอดใส่ซอง
จะเก็บเกี่ยวเรียวฝีปากฝากรอยยิ้ม
เก็บรอยพิมพ์ภาพหวานผ่านสมอง
เก็บน้ำตาอาลัยไหลเจิ่งนอง
เก็บหม่นหมองหมกแมกไม้ฝังใต้ดิน
จะซ่อนซุกทุกข์โศกเศร้ารุมเร้าอก
หุ้มห่อปกป้องอวลไอจนไร้กลิ่น
จะปัดเป่าเผาหนาวคลายพ่ายชาชิน
ขับลมลิ้นไล่ภูตร้ายที่หมายลวง
ก็เป็นเพียงภาพซ้อนยามอ่อนไหว
แต่มิได้เชื่อมใจไกลบาศบ่วง
เพราะความจริงเจอะเรื่องช้ำซ้ำสุมทรวง
น้ำตาร่วงหลั่งรินจนสิ้นแรง.
26 มีนาคม 2550 06:54 น.
Salukphin
ไม่เสียใจสักนิดเมื่อคิดรัก
คำอกหักหนีไกลเมินไม่สน
จะเจ็บหนาวร้าวช้ำใจจำทน
ยอมเพราะคนของใจใช่สำคัญ
รัก รัก รัก รักมากอยากให้รู้
อยากเคียงคู่อยู่ใกล้ใช่ในฝัน
แต่ความจริงโหดร้ายคล้ายลวงกัน
ชะตากั้นหรือพรหมแสร้งแกล้งล้อใจ
พรากคนที่รักกันนั้นสุดหล้า
แม้ร่วมฟ้าก็ต่างดินถิ่นอาศัย
ผืนทะเลเห่กั้นขวางหนทางไกล
รักแค่ไหนก็จำยอมน้อมชะตา
น่าสงสารบ้างไหมใจหนึ่งคู่
รักกันอยู่จำจากไกลใจห่วงหา
เป็นบุพเพเพลงกรรมร่วมทำมา
วาสนาแค่คู่รักถักเงาฝัน.