5 กุมภาพันธ์ 2550 22:53 น.
Salukphin
เป็นดอกไม้ปลายหนาวอีกคราวแล้ว
กลีบดอกแก้วร่วงโรยโปรยกลาดเกลื่อน
ดั่งจะย้ำคำก่อนจากฝากติดเตือน
บอกลาเพื่อนทุกคนบนสวนไพร
ลาแล้วหนาชวนชมพรมกลิ่นหอม
ลาพะยอมดอกขาวพราวสดใส
ลากาหลงชงโคแต้วแก้วลาไกล
ลาต้นไทรไผ่งามพวงครามลา
เมื่อลมหนาวพัดผ่านพลิ้วลิ่วละล่อง
แหงนหน้ามองหมู่แมกไม้มิไร้ค่า
แอบยิ้มรับกับใจเหงาเคล้าน้ำตา
ลมหนาวมาเยือนกี่ครั้งยังเหมือนเดิม.
5 กุมภาพันธ์ 2550 22:43 น.
Salukphin
ก็แววตาเธอหวั่นไหวไม่เคยซื่อ
แล้วจะสื่อความจริงใจที่ไหนได้
คงเจืออาบฉาบพิษร้ายทำลายใจ
ขุดล่อไว้วกวนให้คนงง
ฉันก้าวเดินจากไปใช่ไม่ผิด
เพราะตัดสิทธิ์พันธะใจเลิกใหลหลง
เมื่อหมดเยื่อเอื้อไมตรีที่มั่นคง
จะซื่อตรงต่อใจทำไมกัน.
4 กุมภาพันธ์ 2550 08:48 น.
Salukphin
ถ้าเธอเป็นตะวันฉันเป็นฟ้า
เธอเป็นหญ้าฉันเป็นดินถิ่นอาศัย
เธอเป็นปลาฉันเป็นน้ำชุ่มฉ่ำใจ
เธอเป็นไพรพุ่มพฤกษ์ฉันมฤคี
เธอเป็นนกฉันเป็นไม้ให้เกี่ยวเกาะ
ฉันเป็นเมาะเธอเป็นนุ่นหนุนเสริมศรี
เธอเป็นจันทร์ฉันเคียงข้างอย่างราตรี
เธอเป็นพี่ฉันเป็นน้องประคองใจ
ฉันเป็นภูตเธอเป็นพรายกรายห้อมล้อม
เธอไต่ตอมดอมดมชมฉันดอกไม้
เป็นภู่ผึ้งคลึงเคล้าเย้ายั่วใจ
เคียงชิดใกล้คู่ฉันนิรันดร.
4 กุมภาพันธ์ 2550 08:25 น.
Salukphin
หนาวน้ำค้างคืนแรมแต้มใจเหงา
ขาดคนเย้ายั่วเยือนเหมือนครั้งก่อน
ลมหวิวหวีดกรีดใจช้ำย้ำเว้าวอน
คนไหวอ่อนอ่อนไหวใจโรยแรง
เหม่อมองดาวพราวระยิบพริบระยับ
วะวาววับจับตาจ้าเจิดแสง
ใจเคยขลาดหวาดไหวไร้ระแวง
กลับกล้าแกร่งขึ้นอีกครั้งยังแปลกใจ
อุ่นไอดาวพราวแสงแต่งใจเหงา
แอบยิ้มเศร้าขมขื่นฝืนหวั่นไหว
ค่ำคืนแรมวันนี้นี่เปลี่ยนไป
เป็นคนใหม่ใจแข็งแกร่งกว่าเดิม.
4 กุมภาพันธ์ 2550 07:34 น.
Salukphin
ใจดวงนี้มีรอยร้อยอ่อนไหว
ถักทอใยไหวอ่อนอ้อนอ่อนหวาน
ร้อยรวมรักสลักช้ำจำเนิ่นนาน
เรียงผสานเส้นเสียงเศร้าเคล้าน้ำตา
หนึ่งใยรักถักมอบตอบพี่ชาย
ผู้พลีกายเพื่อชาติศาสนา
เทิดกษัตริย์ป้องรัฐขัณฑสีมา
ดาวแต้มฟ้าฝากใจให้นิรันดร์
สองใยรักถักทอมอบตอบเด็กน้อย
ผู้รอคอยใยรักถักวาดฝัน
ด้อยโอกาสขาดสมองต้องฝ่าฟัน
ใยรักฉันเชื่อมร้อยรักถักหมดใจ
ช่วยปกปักปัดภัยให้รอยยิ้ม
สองแก้มอิ่มพิมพ์ภาพอาบสดใส
กล้าเรียนรู้สู้โลกกว้างอย่างมั่นใจ
พร้อมจะใช้ชีวิตใหม่ในสังคม
สามใยรักถักมอบตอบแม่พ่อ
ผู้กอปรก่อคุณธรรมนำสั่งสม
เป็นลูกดีที่ภูมิใจใฝ่ชื่นชม
สามใยบ่มห่มรักคล้องทุกห้องใจ.