28 พฤศจิกายน 2550 07:33 น.
Salukphin
อยากฉุดรั้งเธอไว้มิให้ห่าง
อย่าแรมร้างสายใจใยเสน่หา
ร้อยถักทอหน่อรักไว้ไม่ร้างรา
เติมคุณค่าของรักด้วยภักดี
ระยะทางใช่ขวางกั้นจัดสรรรัก
อุปสรรคหนักใหญ่ใช่ศักดิ์ศรี
เธอทะนงคงมั่นมากยากพาที
ฉันคนนี้ก็ทระนงคงพอกัน
จึงเจอเจ็บตะเข็บใจในความรัก
เหมือนโซ่หลักถักล้อมใจจนไหวหวั่น
มาลาทองคล้องน้ำตาล่ารางวัล
รองรับขวัญของใจในวันลา
แม้ใจอยากฉุดรั้งยังไร้สิทธิ์
เพียงเสี้ยวคิดใจก็ท้อพ้อโหยหา
ใจเราสองครองโบช้ำย้อมน้ำตา
ปรารถนาคือสมหวังยังอยู่ไกล.
28 พฤศจิกายน 2550 07:28 น.
Salukphin
ฉันรักเธอมากไหมใจเธอรู้
ใช่ขี้ตู่ตี๊ต่างร้างแหนหวง
รักเธอมากกว่าใครใช่แค่ควง
ทั้งเป็นห่วงหวังดีมีอาทร
อาจจะดูไร้ค่าติน่าเบื่อ
ด้วยมิเชื่อชอบระแวงแต่งเรื่องหลอน
คิดว่าฉันนั้นรักเร่เห่เว้าวอน
แล้วยอกย้อนยั่วใจให้ระทม
คำว่ารักจากฉันนั้นเอ่ยยาก
แต่รับปากฝากรักไว้ไม่ขื่นขม
ทั้งทอถักภักดีมิมีตรม
อย่าห่อห่มระแวงคลางแคลงใจ.
26 พฤศจิกายน 2550 06:59 น.
Salukphin
แพรผืนนี้มีค่าไหมไม่อาจรู้
ด้วยมองดูไร้ค่าใยผ้าหมอง
มิพลิกพลิ้วปลิวไสวใครจะมอง
ลอยละล่องฟ่องฟ้ายามราตรี
ไม่ทอแสงวะวับงามจับตา
ทั้งผืนผ้ามิมีเงาเข้าแต้มสี
ฟ้าก็คล้ำดำสนิทในคืนนี้
แพรจึงมีสีคล้ำเหมือนช้ำใจ
แพรผืนงามวามวาวพราวระยับ
ใครจ้องจับต้องงันงงและหลงใหล
ด้วยเส้นสายลายใยผ่องต้องตรึงใจ
คนใกล้ไกลต่างหมายปองครองแพรงาม
น่าประหลาดปรารถนาช่างอาภัพ
ใครยากจับแตะต้องเหมือนของห้าม
เพียงสายตาเชยชมข่มคำปราม
ยังต้องคร้ามเงาประกายพ่ายผืนแพร
ระริกไหวไอน้ำค้างหว่างรัตติกาล
แพรผสานหวั่นไหวไร้รอยแผล
ทอใยรักฟักประสานการดูแล
ใยผ้าแพรพลิกพลิ้วลิ่วตามลม
แพรผืนบางร่างสายเส้นเต้นพลิ้วไหว
คลี่สายใยไออุ่นกรุ่นห่อห่ม
มีลวดลายหลายหลากฝากสายลม
ช่วยพร่างพรมห่มกายหายหนาวใจ
แพรผืนงามแวววามใสในค่ำนี้
เส้นใยมีพลิกพลิ้วพราววะวาวใส
ส่องประกายพรายระยับงามจับใจ
ผสานไว้ด้วยเส้นลายทอสายใย
แพรน้ำค้างหว่างไพรในค่ำนี้
ดูหลากสีละลานตาคาคบไม้
ห่มยอดหญ้าพลิกพลิ้วช่อกอก้านใบ
ประดุจไหมสีทองคล้องใจกาย
ระยิบยับวับวาวราวแต่งแต้ม
เจิดจ้าแจ่มล้อนวลยวนจันทร์ฉาย
แพรน้ำค้างพร่างพรมห่มทุกข์คลาย
ชนหญิงชายอบอุ่นใจด้วยใยแพร.
18 พฤศจิกายน 2550 15:25 น.
Salukphin
ตามหารักตามหาใจใช่ฉันล้า
สุดขอบฟ้ากว้างไกลใจเสียหลัก
ทุกข์ถ่ายถมจมจ่อมใจไร้เพิงพัก
รุมเร้าหนักฟักใจให้ตรอมตรม
ใจหนอใจไหวอ่อนกร่อนจนล้า
มีน้ำตาซึมซับรับขื่นขม
ท่องทะเลเห่รัญจวนครวญระทม
เมฆหมองห่มหัวใจช้ำซ้ำเดียวดาย
ตามหารักตามหาใจใครคนหนึ่ง
ด้วยซาบซึ้งอาลัยไม่ห่างหาย
คำสัญญาว่ารักมั่นจวบวันตาย
ดุจจะคล้ายถักทอก่อสายใย
ให้ใจรักใจรอต่อความหวัง
มิหยุดยั้งรั้งราล้าหวั่นไหว
เฝ้าอดออมถนอมเนื้อเยื่อหัวใจ
เพื่อจักได้เคียงคู่อยู่ด้วยกัน
ตามหารักตามหาใจไกลข้ามถิ่น
ฝ่าลมลิ้นลมลวงทรวงไหวหวั่น
ฝ่าสังคมถมมนุษย์ยุดฟาดฟัน
ฝ่าเกราะกั้นศักดินาฐานันดร
ฝ่ากำแพงประเพณีที่กำหนด
ฝ่าเกณฑ์กฎหินผาท้าหลอกหลอน
ฝ่าอำนาจวาสนาท้าแคลนคลอน
ฝ่าตัดตอนสายใจเส้นใยรัก
ตามหัวใจไกลถิ่นบินลัดฟ้า
ตามแก้วตาดวงใจใช่ยากนัก
ข้ามเหวหินปีนป่ายหลายแหล่งพัก
เจออุปสรรคหนักใหญ่ใจก็ทน
ด้วยเชื่อมั่นขวัญของใจไม่แปรเปลี่ยน
ใจจึงเขียนสดใสไร้หมองหม่น
วันจะเคลื่อนเดือนจะผ่านดั่งดาลดล
ยังว่ายวนวิ่งไต่ตามถามหาใจ.
18 พฤศจิกายน 2550 06:42 น.
Salukphin
รักฉันนานนานสักหน่อยอย่าปล่อยทิ้ง
ขอรักจริงจากใจใช่สงสาร
รักแต่น้อยบ่อยคงเบื่อเหลือรำคาญ
ขอใยหวานสานรักไว้ในเสี้ยวใจ
ไม่เคยขอสิ่งใดให้เคืองขุ่น
ขออิงอุ่นแอบขวัญยามหวั่นไหว
ขอเสี้ยวกอดออดอ้อนชิดติดสายใย
ขอได้ไหมไอรักถักนิรันดร์
ขอใยซึ้งสัมพันธ์ก่อนวันจาก
ขอรับปากมิรักใครนอกใจฉัน
ขอสัตย์ซื่อถือจริงใจมอบให้กัน
ขออย่าปันแปลงเปลี่ยนเขียนใจแปร
ขอจดจำคำสัญญาอย่าลืมฉัน
ขอคำมั่นมากไหมใช่กล่าวแก้
ขอผูกพันพันธะใจไปดูแล
ขอรักแท้จากใจได้ไหมเธอ.