26 กรกฎาคม 2550 09:28 น.
Salukphin
คำสัญญาว่าไว้จำได้มั่น
เธอกับฉันจารจดใจใส่ปลาบปลื้ม
มิปันเอื้อเผื่อใครให้หยิบยืม
ร้อยด่ำดื่มผูกพันคือสัญญา
น่าอนาถวาสนาช่างอาภัพ
ใจเยินยับเกินจักรู้รักษา
ฉันถูกพรากจากไกลให้วิวาห์
เธอถูกฆ่าขีดราร้างร่างหมดลม
คำสัญญาว่าไว้ดุจไร้ค่า
เกล็ดน้ำตาอาวรณ์ร่อนห่อห่ม
ใจสลายล้าซวนซบอบตรอมตรม
ร้อยขื่นขมแพ้พ่ายตายทั้งเป็น.
25 กรกฎาคม 2550 22:28 น.
Salukphin
ก็วันวานยังซึ้งตราตรึงใจ
ฉันมิใช่คนสำคัญมันไร้ค่า
ขอก้าวไกลด้วยมิใช่ในสายตา
ยิ้มขมปร่าน่าขันฉันโง่เอง
เป็นแค่เงาเขาเท่านั้นเลิกฝันหวาน
อย่าหน้าด้านรั้นดื้อถืออวดเก่ง
เก็บหัวใจใสซื่อสื่อบทเพลง
ลบบานเบ่งศรัทธาอย่าลำพอง
เธอกับเขาคือเงากันยากผันเปลี่ยน
ฉันขอเขียนหัวใจไม่แบ่งสอง
ไม่เข้าแทรกแยกกลางนั่งขวางคลอง
เป็นสำรองรักเท่านั้นฉันขอลา
จะวันวานวันไหนใจก็มั่น
เราจบกันวันนี้ย่อมดีกว่า
หมดซาบซึ้งตรึงใจใส่โรยรา
จบปัญหาคาใจได้นะเธอ.
25 กรกฎาคม 2550 21:58 น.
Salukphin
เหงาไม่เข้าใจ........
คิดอะไรกันเล่าเจ้าปัญหา
ไหนเคยบอกเข้าใจไม่ค้างคา
แท้ทีท่าหลอกกันมันน่าตี
เหงาเพราะคิดว่าใครใครเขาไม่รัก
น้อยใจนักไยมิตรองมองถ้วนถี่
มองข้ามคนเคียงใกล้ไม่พาที
แล้วยังมีหน้าบอกเหงามิเข้าใจ.
25 กรกฎาคม 2550 21:11 น.
Salukphin
เธอวาดฝันสุดขอบฟ้าตามหาฝัน
เพื่อสร้างสรรค์เรือนทองคล้องความหวัง
เขาคงอยู่เคียงข้างร้างชิงชัง
พายถึงฝั่งของใจไม่เดียวดาย
ฉันคนไกลไร้ค่าขอลาก่อน
มิยอกย้อนขัดขวางสร้างแหนงหน่าย
ขอก้าวจากพรากใจห่างร้างเรือนกาย
ขอหยุดสายสัมพันธ์ฉันขอหยุด
25 กรกฎาคม 2550 19:13 น.
Salukphin
ใจมันเจ็บเหน็บชาล้าโรยแรง
มันดื้อแพ่งแต่งรั้นน่าขันหนอ
ปลอบตัวเองทุกครั้งนั่งน้ำตาคลอ
จะเติมต่อโต้ตอบช้ำย้ำคืนไป
เกลียดใจคนฉลฉ้อขอโต้กลับ
ให้เยินยับอับอายพ่ายหวั่นไหว
ให้เธอเจ็บเหน็บช้ำซ้ำกว่าใคร
จนเยื่อใจขาดเว้าแหว่งยากแต่งคืน
เพราะคำรักคำรอล้อหลอกลวง
ดั่งโซ่ห่วงถ่วงใจให้ขมขื่น
ขอโอกาสปรารถนามาพลิกฟื้น
เพื่อหยิบยื่นโทษทัณฑ์นั้นคืนเธอ
ไม่ต้องวอนเอ่ยพ้อคำขอโทษ
คนใจโหดหมดความหวังยั้งเสนอ
หมดสายใยใจดีที่ปรนเปรอ
ฉันมิเผลออภัยหรือให้ทาน.