23 กันยายน 2551 22:20 น.
Salukphin
อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้ก็ไร้สิทธิ์
เพราะลิขิตของชะตามากำหนด
ต่างว่ายวนวิถีกรรมนำใช้ชด
เล่นตามบทเพลงกรรมนำชะตา
ทำทุกอย่างข้างกายหมายประโยชน์
มิเกลียดโกรธโทษใครถมปมปัญหา
มากไมตรีมีโอบเอื้อเผื่อเมตตา
ยิ้มเต็มหน้ามิท้อแท้แม้หมดลม
อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้ก็ไร้สิทธิ์
เพียงเสี้ยวนิดของใจใส่ขื่นขม
เธออยู่ไกลเกินกว่าไขว่คว้าชม
จึงต้องข่มใจกลืนกล้ำกลั้นน้ำตา
ระยะทางขวางกั้นฉันและเธอ
ยืนมองเหม่อถอดถอนใจไห้โหยหา
ตะวันจรจำพรากจากฟากฟ้า
ยืนก้มหน้าอาลัยในความรัก
อยากฉุดรั้งเธอเอาไว้ก็ไร้สิทธิ์
เพียงแอบคิดใจก็หมองต้องทุกข์หนัก
โชคชะตาเล่นกลซุกซนนัก
ยื่นความรักแล้วไยใส่ร้างรา
ใจฉันเจ็บเหน็บหนาวร้าวซมซาน
ถูกพร่าผลาญด้วยแรงฤทธิ์พิษเสน่หา
ระลอกคลื่นคลอครองนองน้ำตา
ปวดแปลบปร่ารอยรักบาดที่ขาดตอน
อยากฉุดรั้งใจเธอไว้ไม่มีสิทธิ์
กลัวลิขิตของกรรมที่ซ้ำซ้อน
กลัวคำเหยียดเกลียดชังหยันใจสั่นคลอน
กลัวเล่ห์หลอนล้วงใจไฟรักลวง
จึงส่งใจไปชื่นชมห่มคิดถึง
แอบซาบซึ้งก็ยังพรั่นหวั่นแหนหวง
แค่เศษเสี้ยวเงาใจใช่คู่ควง
ร้อยรักห่วงมอบให้ไม่โรยรา
อยากฉุดรั้งเธอไว้ใกล้ใกล้ฉัน
แต่ไกลกันเกินยุดฉุดไขว่คว้า
พรหมลิขิตขีดเส้นเกณฑ์ชะตา
ดุจฟากฟ้าขวางกั้นฉันและเธอ
คนละฟากฟ้าไกลใต้อีสาน
คนละด่านผ่านจุดจบพบเสนอ
คนละถิ่นกำเนิดเกิดเจอะเจอ
เพียงใจเพ้อแอบฝันเท่านั้นเอง.
23 กันยายน 2551 06:28 น.
Salukphin
จันทร์แห่งใจในชีวิตลิขิตฝัน
จารใจจันทร์จดแสงนวลยวนเสนอ
พรมลูบไล้ไออุ่นกรุ่นใจเธอ
รักเสมอเคียงใจไม่ร้างรา
ใจแย้มยิ้มพิมพ์สุขทุกค่ำคืน
นวลแสงชื่นรื่นเย็นเพ็ญส่องหล้า
เด่นแพรวพราววาววับงามจับตา
ดาริกายังพ่ายแพ้แก่แสงจันทร์
จันทร์แย้มยิ้มพริ้มเพราแม้เหงาหงอย
นวลแสงน้อยคอยไล้ลูบจูบรับขวัญ
จันทร์อายอุ่นละมุนรักถักกำนัล
จันทร์ใจฉันส่องสว่างมิร้างเลือน
จันทร์แห่งใจใยชีวิตมิตรของฉัน
ร้อยผูกพันยากใดเปรียบเทียบเสมือน
จากนาทีที่เพิ่มซับนับปีเดือน
เป็นพี่เพื่อนและคนรักที่ภักดี
หากวันใดใจจันทร์ของฉันเศร้า
คงหงอยเหงาเงียบไปบ้างใช่ร้างหนี
เพียงแฝงเมฆเสกปัดเป่าเย้าราตรี
กลับมาที่อ้อมกอดใจไม่เปลี่ยนแปลง.
23 กันยายน 2551 05:45 น.
Salukphin
วานดวงดาวพราวแสงแห่งฟากฟ้า
บอกเขาว่าคิดถึงซึ้งเสมอ
วานจันทราอายอวลนวลปรนเปรอ
รักเสนอตลอดไปใช่นิรันดร์
วานสายลมพรมพลิ้วชื่นระรื่นฉ่ำ
ทุกคืนค่ำโลมลูบไล้แม้ในฝัน
วานแสงเหลืองเรืองรองของตะวัน
ร้อยกล่อมขวัญโอละเห่ผูกเปลใจ
วานเมฆน้อยคล้อยเคลื่อนช่วยเตือนย้ำ
โปรดจดจำคำของฉันอย่าหวั่นไหว
วานสายฝนโปรยปรายต่างสายใย
หลั่งรินไหลไอรักถักสัญญา
วานน้ำค้างพร่างไพรไล้ชุ่มชื่น
ปลุกใจตื่นตอบถ้อยร้อยเสน่หา
อย่าลืมเลือนเพื่อนของใจยามไกลตา
ดินและฟ้าคือพยานขานไมตรี.
23 กันยายน 2551 05:29 น.
Salukphin
ความ...รักที่คงมั่นยากหวั่นไหว
จน...รวยใช่เครื่องกำหนดกฎเกณฑ์กั้น
วัด...ดีชั่วตัวกระทำกำหนดกัน
ใจ...เรานั้นรู้ครวญใคร่คิดไตร่ตรอง
ความ...รักใช่ให้มองของปรุงแต่ง
จน...เสแสร้งหลงใหลใจขุ่นข้อง
วัด...เปลือกนอกลอกคราบฉาบจับจอง
ใจ...หม่นหมองครองระทมขมขื่นใจ
ความ...รักถูกปลูกฝังดั่งไร้ค่า
จน ...ปรารถนาต้องข่มเก็บเหน็บหม่นไหม้
วัด....ทุกอย่างหมางเมินเดินผ่านไป
ใจ...ซ่อนไว้ใต้เกล็ดหนาวคาวน้ำตา
ความ...รักที่รอคอยเลื่อนลอยหรือ
จน...ใจซื่อเซซังซมตรมเหว่ว้า
วัด...นาทีที่ผันผ่านม่านเวลา
ใจ...ปรารถนาคือรักมั่นนิรันดร.
22 กันยายน 2551 18:17 น.
Salukphin
ขวัญเคว้งคว้างร้างไกลอยู่ไหนขวัญ
จงผายผันคืนหลังยังถิ่นที่
รู้บ้างไหมใจคนคอยกร่อยทุกที
อย่าหน่ายหนียอกย้อนซ้อนอีกเลย
กลับมานะนะขวัญใจฉันเหงา
ต้องห่มเศร้าใจซมตรมชาเฉย
มาเยี่ยมเย้าเข้าสนิทชิดชมเชย
ขวัญเจ้าเอ๋ยอยู่ไหนไม่กลับมา
ขวัญร่อนเร่ระหกระเหินเมินหรือขวัญ
คนไหวหวั่นหวาดแหนหวงด้วยห่วงหา
ต้องร่ำไห้ซานซมตรมน้ำตา
โอ้ขวัญจ๋าใจท้อทดแทบหมดแรง
กลับคืนมานะขวัญใจฉันอ้อน
อย่ายอกย้อนซ่อนเยินยับกับหน่ายแหนง
อย่าหลบลี้หนีไกลใส่ระแวง
อย่าเมินแล้งน้ำใจตัดไมตรี.
หน้าส่วนตัว
1055
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
