18 มิถุนายน 2554 23:41 น.
Salukphin
ที่ท้องทุ่งคุ้งฟ้าฝ่าลมฝน
ใจร้อนรนเร่าร้อนบ่ห่อนหาย
ใจปวดเจ็บเหน็บหนาวร้าวมิวาย
ใจละลายพ่ายช้ำซ้ำรอยเดิม
ใจมักง่ายถ่ายเทเล่ห์ปลิ้นปล้อน
ใจกะล่อนหลอนหลอกพิษตอกเสริม
ใจอาดูรคูณทดท้อบวกต่อเติม
ใจฮึกเหิมเติมประมาทขาดไตร่ตรอง
ใจปลาบปลื้มดื่มด่ำคำพูดหวาน
ใจสะท้านต้านเขลาขลาดวาดหม่นหมอง
ใจใสซื่อสื่อเดียงสาน้ำตานอง
ใจอยากลองเล่นบทใดถามใจดู
15 มิถุนายน 2554 22:15 น.
Salukphin
ขอบคุณในไมตรีที่มอบให้
เป็นสายใจให้คนท้อต่อแรงสู้
เป็นไออุ่นกรุ่นโลมไล้ไว้เชิดชู
เป็นดั่งพู่แพรพันห่มบ่มผิวกาย
เป็นไอน้ำฉ่ำชื้นชื่นชุ่มฉ่ำ
เป็นดั่งถ้ำพักอาศัยไล่เหนื่อยหน่าย
เป็นกำแพงพักใจให้ผ่อนคลาย
และสุดท้ายเป็นมิตรแท้แม้ยามยาก
15 มิถุนายน 2554 21:57 น.
Salukphin
คำร้อยเล่ห์ลมลวงแสร้งห่วงหา
สัญญา พร่าคร่าเฆี่ยนใจให้สลาย
ที่พร่ำบอกหลอกซ้ำเจ็บเหน็บช้ำอาย
ไม่เหนื่อยหน่ายจ่ายแจกแถมแซมหลอกลวง
รักษาสายสัมพันธ์นั้นยากยิ่ง
ชัง กลอกกลิ้งทิ้งทอดหยอดแหนหวง
น้ำ ใจแล้งแห้งขอดคอดแก่นกลวง
หน้าร้อยบ่วงบ่อทรามบ่มความเลว
อย่าตอกย้ำคำว่ารักเหมือนหนักแน่น
พูด ทดแทนถ้อยคำลวงถมห้วงเหว
อีก นานไหมไฟบาปหยุดจุดควันเปลว
เลยละเลวลบเลือนรางร้างจากใจ
เบื่อจึงเดินเหินห่างหายคล้ายหลีกหนี
ไม่อยากมีหนี้สัมพันธ์ร้อยหวั่นไหว
อยากกรวดน้ำคว่ำขันขาดทุกชาติไป
ฟังจำไว้ให้จารจิตติดกันลืม
14 มิถุนายน 2554 23:23 น.
Salukphin
จะเก็บดาวเก็บเดือนที่เกลื่อนฟ้า
ร้อยบูชาหัวใจคนไกลถิ่น
ทระนงคงคุณธรรมดั่งน้ำคู่ดิน
ไม่ยลยินหวั่นไหวในมายา
ทั้งมั่นคงในศักดิ์ศรีมิมีเปลี่ยน
บ่มพากเพียรฝึกฝนค้นศึกษา
ขันติวิริยะมั่นเสริมปัญญา
เอื้อเมตตาต่อทุกคนชนทั่วไป
แม้เหน็ดเหนื่อยอย่างไรก็ไม่บ่น
ความอดทนมิถอยพรั่นหรือหวั่นไหว
ยอดพระผู้ประเสริฐเลิศกว่าใคร
ขอนบไหว้ด้วยศรัทธาค่าของคน
8 มิถุนายน 2554 06:57 น.
Salukphin
คำว่าพอใช่ต่อจุดลมหายใจ
ลบหวั่นไหวหวาดเจ็บเหน็บเลือนหาย
มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวลมบ่มบาดกาย
ใช่ผ่อนคลายความเจ็บเหน็บเนิ่นนาน
อย่ามาขอต่อสัมพันธ์ที่สั้นแหว่ง
อย่าเสแสร้งแปลงลวงบ่วงสมาน
อย่ามาง้อต่อไมตรีที่ร้าวราน
อย่าคิดสานสายใจไร้ยั่งยืน
พอเพราะเพียงลิ้นลมคมร้อยเล่ห์
มากถ่ายเทกลเกลื่อนกลาดถมดาษดื่น
หยุดเสียเถอะคำว่าพอขอส่งคืน
อย่ามาฝืนแฝงอำพรางสร้างเรื่องราว.