5 มกราคม 2552 15:37 น.
Salukphin
หัวใจเธอไม่ได้เสริมใยรัก
จึงเปราะหักชอกช้ำซ้ำหวั่นไหว
เพราะไร้เหล็กเสริมสร้างไว้ข้างใน
ถูกผลักไสสลัดทิ้งนิ่งดูดาย
มาเริ่มต้นค้นคิดผลิตเกราะ
ที่เหมาะเจาะจองจำใจยังไม่สาย
ใช้เหล็กเส้นเน้นถักทอต่อลวดลาย
ขึงตาข่ายล้อมเพชรเจ็ดชั้นงาม
หุ้มด้วยผ้าแพรมณีสีสดใส
ลงยาให้เอิบอิ่มใช้ทับทิมสยาม
มรกตน้ำดีที่วาววาม
แก้วโป่งข่ามร่วมตกแต่งกำแพงใจ
ตั้งแต่นี้ต่อไปใจมิเจ็บ
หรือหนาวเหน็บเพราะพลั้งเผลอเธอเชื่อไหม
ด้วยใยรักถักเสริมร้อยสร้อยสายใย
จึงห่างไกลชอกช้ำย้ำอีกนาน.
4 มกราคม 2552 17:00 น.
Salukphin
ไม่มีสิทธิ์คิดถึงซึ้งเป็นห่วง
แค่คู่ควงก็ยากจัดคัดเหมาะเหม็ง
เพราะอยู่ไกลไร้วาสนามาคอยเล็ง
ใช่ตัวเต็งเล็งอย่างไรไม่เข้าตา
อยู่นอกวินถิ่นใจไม่พานพบ
เหมือนเร้นหลบหนีไกลไม่พบหน้า
พรหมกำหนดกฎใจใส่เวลา
ดินและฟ้าคือกำแพงแห่งสองเรา.
4 มกราคม 2552 16:57 น.
Salukphin
ก็มิใช่เธอคนดีที่พี่รัก
จึงหยุดพักพับสัมพันธ์ก่อนหวั่นไหว
ก็มิใช่คนสำคัญยอดขวัญใจ
แยกทางไปในวันนี้นี่แหละแฟร์
ไม่มีรอยบาดเจ็บหรือเหน็บหนาว
ใจไร้คาวขื่มขมตรมร้อยแผล
และมิต้องติก่นชังหยามรังแก
คนพ่ายแพ้เพราะพิษรักจักไม่มี.
4 มกราคม 2552 16:50 น.
Salukphin
เมื่อความรักความฝันปันโลกสวย
ดั่งเทพช่วยอวยพรผ่อนทุกข์สลาย
ใจที่เจ็บเหน็บผละช้ำละลาย
จุดความหมายเปลวไฟหวังอีกครั้งครา
เติมแรงรักแรงใจให้เต็มร้อย
เติมบ่อยบ่อยน้อยไปก็ไม่ว่า
เติมเยื่อใยไมตรีมีเมตตา
เติมปรารถนาของหัวใจใส่ซึ่งกัน
ร้อยสายโซ่สัมพันธ์มั่นคิดถึง
ร้อยซาบซึ้งสายใจไปผูกขวัญ
ร้อยใยรักถักเกลียวใจไว้นิรันดร์
จากใจฉันมั่นเสนอเธอคนเดียว.
4 มกราคม 2552 16:43 น.
Salukphin
บทสรุปของใจในปีเก่า
เจอะเรื่องเศร้าเซาะใจใส่ขมขื่น
มีบาดเจ็บเหน็บช้ำทนกล้ำกลืน
หลับและตื่นต้องเวียนว่ายฝายน้ำตา
พบเพื่อจากพรากไกลใครกำหนด
ใจเจนจดจำฝังใจไฟเสน่หา
มันปวดแปลบแสบร้อนกร่อนวิญญา
ยิ้มขมปร่ามาลัยทองคล้องกำนัล
เมื่อปีใหม่ให้แสงทองเรืองรองใส
ดุจโลมไล้ไออบอุ่นกรุ่นรับขวัญ
ใจสงบจบเหน็บหนาวร้าวรำพัน
ปลุกเชื่อมั่นมาดทะนงเสริมส่งใจ.