16 มีนาคม 2552 18:07 น.
Salukphin
เมื่อเธอมีคนใหม่เธอไม่บอก
เมื่อเธอหลอกบอกรักใครเชื่อได้หรือ
เมื่อเธอเร่รักเรียงรายใกล้ฝายมือ
เมื่อเธอยื้อแย่งไว้ใช่จริงจัง
เมื่อเธอไม่จริงใจใส่แหนหวง
เมื่อเธอลวงบ่วงบาศแสร้งคาดหวัง
เมื่อเธอเกลื่อนกลบภาพฉาบซ่อนชัง
เมื่อเธอฝังสิ่งดีงามถามทำไม
ยามเธอมีคนใหม่ฉันไม่ถาม
หรือหวงห้ามตามยื้อยุดฉุดคว้าไขว่
ยามเธอเร่รักแจกจ่ายรายเรียงไป
ฉันก็ไม่เป็นก้างขวางติดคอ
เมื่อเธอไม่จริงใจใช่หมดห่วง
เหมือนพ้นห้วงทุกข์ระทมที่ห่มห่อ
มิต้องลบกลบฝังทั้งต้นตอ
ใจเกี่ยวก่อกอปรสุขทุกวันคืน.
15 มีนาคม 2552 18:14 น.
Salukphin
เป็นฟางเส้นสุดท้ายอย่าหมายยื้อ
ด้วยฉันถือศักดิ์ศรีใจใช่เหนือกว่า
เธอทะนงหลงติดตรงหน้าตา
และบูชาค่าของเงินเกินความดี
ก็มาถึงซึ่งจุดจบพบเพื่อร้าง
ใช่ร่วมสร้างหนทางรักถักล้นปรี่
เธอคือเธอฉันคือฉันนั่นแหละดี
จบวันนี้ดีกว่าทนไปจนตาย
ไม่มีคำขอโทษโปรดรับทราบ
ไม่มีบาปแบ่งบุญเกื้อเพื่อจำหน่าย
ไม่มีรักทำทุนที่วุ่นวาย
โบกมือบายละกันวันอำลา.
15 มีนาคม 2552 18:10 น.
Salukphin
คำสัญญาที่ว่าไว้..
จำได้ไหมใครขอย้ำคำรักษา
บอกสี่ปีพี่เรียนจบจะกลับมา
แล้ววิวาห์ครองคู่อยู่ด้วยกัน
คนที่รอก็รักษาสัญญาไว้
เพราะแน่ใจในรักภักดิ์คงมั่น
ด้วยสายใจใยปลูกความผูกพัน
มิแปรผันผละรักษาสักนาที
แต่วันนี้พี่กลับมาพาคนใหม่
บอกใครใครเข้าวิวาห์หน้าฝนนี่
ลืมสัญญาที่ว่าไว้ไม่ไยดี
เจ็บครั้งนี้น้องจดจำย้ำเอาคืน
ปรับเปลี่ยนตนเป็นคนใหม่ใช่ก๋ากั่น
ด้วยรูปพรรณหน้าตาดีไม่มีฝืน
กริยางามความสามารถวาดเป็นพื้น
หนุ่มบ้านอื่นต่างมุ่งมั่นขันใฝ่ปอง
เหมือนชะตามาเป็นใหญ่ใคร่ส่งเสริม
หมากตัวเดิมในกระดานพาลขุ่นข้อง
มาถือสิทธิ์คิดตีตราสัญญาจอง
บอกตัวน้องมีคู่หมั้นน่าขันดี
อดีตคำสัญญาอย่ามาถือ
อย่าดึงดื้อยื้อแย่งไว้ใช่ลูกหนี้
น้องคนนี้มีอิสระและเสรี
พร้อมใจมีคนใหม่ไร้ซากรัก.
15 มีนาคม 2552 18:05 น.
Salukphin
เจ็บครั้งนี้ไม่มีน้ำตา
ยอมรับว่าบทเรียนก่อนย้อนเป็นฐาน
ไม่หนาวเหน็บเจ็บระบมหรือซมซาน
ด้วยเดินผ่านพ้นทะเลเห่ระทม
เมื่อมีรักครั้งใหม่ไม่เติมหวัง
เจ็บกี่ครั้งยั้งใจไม่ขื่นขม
เพราะเตือนตนคนรักแท้ที่ชื่นชม
คือสายลมปรวนแปรไม่แน่นอน
อย่าหวังวาดปรารถนามาครองคู่
อย่ารับรู้เรื่องรักแท้แม้มาก่อน
อย่าใจอ่อนอ่อนใจใส่อาทร
อย่าลืมต้อนหัวใจใส่ผลึก.
15 มีนาคม 2552 18:02 น.
Salukphin
ไม่เคยมีรักมาทักทายใจ
น่าแปลกไหมแรกพบเธอดูเก้อเขิน
เป็นอะไรในครั้งแรกรักมาเชิญ
อยากหมางเมินเดินจากไปไม่แคร์กัน
ด้วยยังเยาว์เขลานักชักสับสน
เธอคือคนของใจใช่ไหมนั่น
มาเกี่ยวก่อทอปลูกความผูกพัน
จนใจฉันชักอ่อนแอแพ้ความดี
แต่สำนึกของใจใคร่ขัดแย้ง
เธอแต้มแต่งแสร้งลวงใจใช่ไหมนี่
คำบอกรักเร่ซ่อนร้ายป้ายราคี
นอนหนาวหนี้เหน็บช้ำจมน้ำตา
จึงข่มใจไม่แสดงแต่งรักตอบ
เพียงชื่นชอบคือใช่ไร้ห่วงหา
ให้ตัววัดชัดเจนใจในเวลา
บ่มคุณค่าของรักแท้มอบแก่กัน.