24 มีนาคม 2552 14:26 น.
Salukphin
เจ็บเกือบตาย.
ใจมักง่ายก็ไม่จำทำลืมบ่อย
เขาทอดทิ้งเธอหมองหม่นก่นรอคอย
นั่งเหม่อลอยหงอยเหงาเศร้าทุกที
เป็นเวรกรรมทำมาแต่ปางไหน
ถูกเฆี่ยนใจจนเยินยับกลับมิหนี
เขาออดอ้อนวอนหวานขานพาที
เธอยิ้มปรี่สุขสมลืมตรมใจ
จะช่วยเธอได้อย่างไรไฉนนี่
เขาแสร้งดีเธอก็รักมิผลักไส
พอเขาห่างร้างราเปลี่ยนเขียนแปลงไป
เธอร่ำไห้ทุกทีนี่แหละกรรม.
23 มีนาคม 2552 18:38 น.
Salukphin
ฝนหลงฟ้าปลาหลงน้ำจำได้ไหม
เธอหลงใหลในรูปแปลงและแสงสี
ฉันคนนี้นี่เฉิ่มเชยเห่ยสิ้นดี
ไม่ควรที่เทียบเคียงเรียงข้างกาย
คำเปรียบเปรยเย้ยเยาะหัวเราะหยาม
ทั้งประณามทรามต้อยต่ำย้ำน่าหน่าย
อย่าได้คิดครอบครองปองใจกาย
จงละอายใจบ้างนักหากรักกัน
ก็เข้าใจในคำเปรียบเหยียบไร้ค่า
จึงเมินหน้าหนีเหน็บเจ็บไหวหวั่น
เมื่อคุณค่าของฉันด้อยถอยสัมพันธ์
จากวันนั้นถึงวันนี้ร่วมสี่ปี
ไม่เคยคิดต้องมาเจอเธออีกครั้ง
คำชิงชังกลับยกย่องต้องเมินหนี
ฉันต่ำต้อยด้อยคุณค่ามาบอกดี
น่าขันนี่คารมคมคำลวง
ขอบคุณนะในไมตรีที่เสแสร้ง
เป็นเส้นแบ่งบอกวัดจัดถมถ่วง
ในสังคมห่มเปลือกเลือกแสดง
ราคาแพงฉันรู้คิดจำติดใจ
ไม่มีสายสัมพันธ์เฉกวันก่อน
อย่าทวนย้อนวันคืนกลับเหมือนหลับไหล
มิตรภาพก่อนเก่าเฉากันไป
เริ่มต้นใหม่ใช่เพ้อฝันฉันร้างลา
อดีตคือสนิมเขรอะเกรอะเปื้อนฝุ่น
บอกเอาบุญว่ารังเกียจเหยียดไร้ค่า
ปัจจุบันนั้นเธออยู่นอกสายตา
เงาปรารถนาอนาคตหมดไม่มี
ไม่ได้คิดเคืองแค้นตอบแทนกลับ
เพราะใจดับดวงไฟรักผลักหน่ายหนี
คนข้างกายชายเคียงใจนิสัยดี
เขาคนนี้คือคนใช่ในปัจจุบัน.
23 มีนาคม 2552 18:15 น.
Salukphin
อยากหมุนวันเวลาย้อนซ่อนสีหน้า
เก็บน้ำตาที่หลั่งไหลไม่ขาดสาย
แล้วกราบลงตรงหน้าตักพี่ชาย
วันสุดท้ายก่อนจากไกลไม่พบกัน
น้องคนนี้หนีหน้าไกลเข้าใจผิด
จึงแผลงฤทธิ์ร้อนแรงแฝงหุนหัน
มิฟังคำพร่ำแจงถ้อยร้อยจำนรรจ์
บอกสั้นสั้นเลิกคบจบกันที
เหมือนเป็นลางพรางเหตุอาเพศร้าย
คลุมขยายท้องถิ่นใจในทุกที่
คนทะนงตรงรั้นดื้อและถือดี
จึงไม่มีสติตรองท่องทบทวน
พายุเกย์ซัดโหมโถมกระหน่ำ
เรือพลิกคว่ำทะเลคลื่นตื่นโหยหวน
ข่าวคนตายหลายหลากมากจำนวน
ญาติกำสรวลเศร้าสลดหดหู่ใจ
หนึ่งในนั้นคือพี่ชายคู่หมายหมั้น
ต้องจากกันเหมือนทิ้งจริงใช่ไหม
ตั้งคำถามทวนคำตอบปลอบหัวใจ
มันมิใช่เข้าใจผิดคิดคาดเดา
แต่ร่างที่ผ้าขาวรัดมัดตราสัง
ดับความหวังขังใจให้ก่นเศร้า
ณ วันนี้ไร้รูปเสียงมีเพียงเงา
กับรอยเหงาของใจในซากรัก.
23 มีนาคม 2552 18:08 น.
Salukphin
ฉันมิใช่บุษบานารีนาถ
งามผุดผาดดั่งจินตะหรามารศรี
หรือละเวงวัลลายอดนารี
น้องบัวคลี่บ้านป่าผู้อาภัพ
ฉันมิใช่พิมพิลาไลยผู้ใจอ่อน
แพ้ออดอ้อนคมคำดั่งลำหับ
ใช่นวลนางเมรีมีความลับ
และตกอับดั่งสีดาจากสามี
เป็นผู้หญิงธรรมดาไม่ก๋ากั่น
แจ้วจำนรรจ์ปันน้ำใจให้ล้นปรี่
มากอารมณ์ชมชอบชังทั้งเลวดี
ก็แค่นี้นี่ตัวฉันนั่นความจริง.
23 มีนาคม 2552 18:03 น.
Salukphin
ช่อเฟื่องฟ้าหน้าบ้านบานร้อยสานฝัน
หลากสีสันขาวแดงส้มชมพูเหลือง
พุดน้ำบุษย์บานเบ่งงามอร่ามเรือง
ใกล้ช่อเอื้องปีบยูนานบานบุรี
หอมระรื่นรวยรินกลิ่นดอกไม้
ดาลดลใจให้ชุ่มฉ่ำค่ำคืนนี้
กราบพระก่อนเข้านอนวอนฝันดี
ทั้งราตรีให้สนิทยามนิทรา.