30 มีนาคม 2552 06:37 น.
Salukphin
เธออยู่ที่ไหนในคืนเหงา
รู้หรือเปล่าใครชะเง้อเพ้อห่วงหา
ใจเหน็บหนาวร้าวระบมตรมน้ำตา
ประหนึ่งว่าจะสะดุดหยุดหายใจ
เป็นแรงเหงาเคล้าโศกโยกยั่วขวัญ
จนใจฉันพรั่นหวาดวาดหวั่นไหว
เธอรู้ไหมในเส้นทางช่องว่างใจ
มากหยากไย่รุงรังทั้งหมอกเงา
มิอยากคิดคาดเดาและเหมาตู่
ใจอยากรู้เธออยู่ไหนในคืนเหงา
ลืมสัมพันธ์สัญญาไหมของใจเรา
หรือว่างเปล่าปล่อยใจวางร้างและลืม.
29 มีนาคม 2552 18:30 น.
Salukphin
หากใจเธอรักฉันขอสัญญา
หนึ่งห้ามมาเผยเงาเป็นเจ้าของ
สองห้ามหวงทวงสิทธิ์คิดครอบครอง
สามห้ามมองหญิงใดในสายตา
สี่ห้ามถามเซ้าซี้จู้จี้บ่น
ห้าห้ามค้นคำถามยากมากปัญหา
หกห้ามเชื่อคำคนก่นนินทา
เจ็ดห้ามด่าขึ้นเสียงเถียงตบตี
แปดห้ามบอกใครใครนี่ไงแฟน
เก้าห้ามเดินควงแขนใครแทนที่
สิบห้ามเที่ยวนอกบ้านงานราตรี
สิบห้ามนี้ทำได้ไหมถามใจเธอ.....
29 มีนาคม 2552 18:16 น.
Salukphin
เมื่อเราจะได้เจอกัน.......
ใช่ความฝันที่ฉันเธอเพ้อห่วงหา
ต่างถนอมออมใจนับจับเวลา
พร้อมวิวาห์ร่วมเรียงเคียงคู่กัน
มิใช่เป็นคู่กรรมซ้ำพลัดพราก
มิใช่เป็นคู่จากฝากคว้างขวัญ
มิใช่เป็นคู่ร้างร้าวหนาวรำพัน
ต้องกำนัลเหน็บหนาวคาวน้ำตา
ครบกำหนดสองปีที่หมายมั่น
ความสุขสันต์อิ่มเอมใจในสีหน้า
เธอและฉันได้เจอกันดั่งสัญญา
ลงนาวาสีทองคล้องเรือนใจ.
29 มีนาคม 2552 17:58 น.
Salukphin
อย่าสำออยออดอ้อนเว้าวอนหวาน
น่ารำคาญคนกะล่อนมากย้อนยอก
เจรจาพาทีมีกลิ้งกลอก
เล่ห์หลอนหลอกหลากหลายหมายตบตา
คงเป็นเรื่องชายขี้เหงาและเจ้าชู้
ยามหดหู่หัวใจอ้อนร่อนเสน่หา
หว่านคารมถมถ้อยร้อยมายา
จำนรรจาแจงความตามอารมณ์
เบ็ดที่เกี่ยวเหนี่ยวเหยื่อเพื่อวางล่อ
เมื่อไรพอพักเก็บวางร้างสะสม
หยุดชีกอต่อคะขานหว่านคารม
เลิกนิยมชมน้องหนูอยู่กับบ้าน.
29 มีนาคม 2552 17:37 น.
Salukphin
น้ำตารื่นริน ริน ไหลไม่ขาดสาย
ยอมรับพ่ายเพลงพรหมห่มลิขิต
ยอมให้โชคชะตาพร่าชีวิต
เหมือนทำผิดยอมเซ่นฟ้าบูชาดิน
รักเราสองต้องหมองหม่นก่นโศกเศร้า
ร้อยคละเคล้าหนาวเหน็บเจ็บมิสิ้น
ทั้งหุ้มห่มบ่มชอกช้ำซ้ำอาจิณ
ใจถวิลวาดหวังไว้ไร้ร่างเงา
พบเพื่อรักเร้นร้างพรากฝากรอยเจ็บ
เป็นตะเข็บข่วนขีดใจให้หงอยเหงา
คนหนึ่งเป็นคนหนึ่งตายพ่ายซบเซา
ทุกข์รุมเร้าเผาใจให้ละลาย
ยอมจำนนหนี้รักใว้ห้ฟ้าดิน
ด้วยไอกลิ่นน้ำตาร้าวหนาวมิหน่าย
เป็นรอยรักสลักไว้คู่ใจกาย
จารใส่ป้ายปักลงตรงหลุมศพ.