28 เมษายน 2552 20:30 น.
Salukphin
ความเหงาเป็นทนายหัวใจเป็นจำเลย
ยากอ้างเอ่ยออกปากใครให้ช่วยเหลือ
เพราะใจเจ็บเหน็บระทมขมเป็นเฟือ
มิรู้เบื่อใยเหงาหงอยคอยกร่อนใจ
หากเหงาคลายย้ายใจไปเป็นโจทก์
คงลิ่วโลดโดดถลาท้าหวั่นไหว
พลิ้วระรื่นตื่นสุขทุกยามไป
อิ่มสดใสสายใจไม่เว้นวัน.
26 เมษายน 2552 16:16 น.
Salukphin
ก็ซ่อนเจ็บเหน็บร้าวหนาวทุกที
มาวันนี้นี่ออดอ้อนวอนสงสาร
มันน่าเบื่อเหลือกระไรใช่รำคาญ
ยามรักหวานผ่านพ้นฉันนั้นเมินมอง
เป็นเวรกรรมทำมาแต่ปางไหน
คอยปลอบใจยามเธอช้ำซ้ำหม่นหมอง
ค่าของรักก็กร่อยด้อยสำรอง
และจักต้องเป็นนางฟ้าผู้อารี.
26 เมษายน 2552 16:13 น.
Salukphin
รักฉันนานนานสักหน่อยบ่อยบอกรัก
อย่าผันผลักผละเร้นกายแล้วหน่ายหนี
โปรดถนอมอ้อมใจร้อยไมตรี
ทั้งทวีสายใจไม่แบ่งปัน
รักเพื่อรักถักศรัทธากว่าสิ้นลม
ร้อยห่อห่มห้องใจให้สุขสันต์
ณ วันนี้ตลอดไปให้มีกัน
พร้อมผูกขวัญมั่นคงตรงใจเดียว.
26 เมษายน 2552 16:09 น.
Salukphin
รักอาจเป็นเช่นทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แต่ก็พลันพร้อมขุ่นข้องร้อยหมองหม่น
ยามแผลงฤทธิ์พิษสวาทบาดเกินทน
ทุกถนนหนห้องใจใส่ร้าวราน
เป็นปรัชญายอกย้อนซ่อนซ้อนซับ
ทั้งมุมกลับรับขื่นรื่นร้อยหวาน
ทุกข์สุขโศกคู่โลกหล้ามาเนิ่นนาน
ล้วนกล่าวขานปริศนาภาษารัก.
26 เมษายน 2552 16:05 น.
Salukphin
จำเลยใจไร้สิทธิ์คิดใช่ไหม
ช่างกระไรใจดำทำเหินห่าง
จำกัดสิทธิ์ปิดโอกาสวาดเส้นทาง
น้ำใจช่างน้อยนิดคิดกีดกัน
ไม่มีใครใฝ่อาสามาช่วยเหลือ
อุ้มโอบเอื้อประคองตระกองขวัญ
จำเลยรักถูกกักสิทธิ์ผิดนิรันดร์
แล้วตัวฉันทำอย่างไรขอใจคืน.