13 เมษายน 2550 10:49 น.
Salukphin
รักคือดาวพราวพร่างกลางคืนแรม
คือจันทร์แจ่มแต้มนวลยวนฟ้าใหญ่
คือสายน้ำฉ่ำชื่นฟื้นพฤกษ์ไพร
คืออุ่นไอแสงสีทองของตะวัน
คืออมฤตทิพย์ธารหวานน้ำผึ้ง
คือสวยซึ้งสายรุ้งพุ่งสานขวัญ
คือน้ำค้างพร่างพรมห่มกำนัล
คือม่านฝันสายลมห่มห้องใจ.
13 เมษายน 2550 10:45 น.
Salukphin
ฟังเธอกล่าวคร่ำครวญทวนรักเก่า
อ่านแล้วเศร้าใจนักรักหมองหม่น
คงต้องใช้ความเข้มแข็งแกร่งอดทน
ปรับเปลี่ยนตนให้เวลารักษาใจ
แปลกที่ทางร้างไกลไม่เห็นหน้า
ข้ามคุ้งฟ้าก็ลบเลือนเจอะเพื่อนใหม่
อเมริกาดินแดนศิวิไลซ์
เธอคงได้สบสิ่งหวังสมดั่งใจ
13 เมษายน 2550 10:38 น.
Salukphin
หยุดตะวันฉายแสงที่แรงร้อน
หยุดถ่ายถอนรอนรักจักยากไหม
หยุดร่ำไห้โหยหาด้วยอาลัย
หยุดคิดถึงได้ไหมในหนึ่งวัน
หยุดเวลานาทีนี่ยากหยุด
และเศร้าสุดที่ใจไม่หยุดฝัน
หยุดอะไรหยุดได้ไม่ว่ากัน
หยุดรักฉันวันนี้มิมียอม.
13 เมษายน 2550 10:12 น.
Salukphin
เธออยากทิ้งก็ทิ้งไปฉันไม่ง้อ
เข้าแถวรอคนดีมีอีกถม
มิหลงยศเงินตราค่านิยม
ทั้งโง่งมชมชื่นตื่นคำลวง
ฉันคือฉันคนนี้ที่ถือมั่น
อาจดื้อรั้นแต่ใจไร้บาศบ่วง
ไม่นิยมใจกลับกลอกยอกย้อนกลวง
เพราะแหนหวงหัวใจใฝ่รักเดียว.
13 เมษายน 2550 10:06 น.
Salukphin
เธอทอดทิ้งฉันไปบอกไร้ค่า
เสียเวลามาบอกรักจึงผลักไส
มันหนาวเหน็บเจ็บชอกช้ำเกินทำใจ
พบคนใหม่มาทิ้งกันมันไม่แฟร์
ก็จดจำขึ้นใจใครทิ้งฉัน
ลบผูกพันรักษาใจไร้รอยแผล
เชอะวันนี้มางอนง้อขอดูแล
คนยอดแย่อย่างนี้ไม่มีทาง.