5 กันยายน 2554 22:13 น.
Punlerto
..ฤดูดอกไม้ผลิ
รักก็ริเริ่มผลิผล
ฤดูฤดีดล
ดั่งต้องมนต์วะวาบไหว
..ฤดูดอกไม้แย้ม
รักก็แง้มแช่มชื่นใจ
ผ่านฝนพ้นหนาวไป
รักก็กรายใกล้วิมาน
..ฤดูดอกไม้พรั่ง
รักก็หลั่งล้นวิญญาณ
ดอกเด่นเห็นเบ่งบาน
เช่นรักหวานซ่านชีวา
..ฤดูดอกไม้พราว
รักก็กราวพราวนภา
ดอกไม้อาจโรยรา
แต่รักข้าฯ ไม่ล้าแรง...
27 ธันวาคม 2553 09:34 น.
Punlerto
แรกพบ..แรกเจอ.. ละเมอละม้าย
ใจครวญ..ใจคล้าย.. จะขับจะขาน
พี่อ้ำ..พี่อึ้ง.. ตะลึงตะลาน
มองน้อง..มองนาน.. มองผ่านฤาไหว
เสียงน้อง..เสียงนั้น.. เสียงฝันสวรรค์ส่ง
พี่ฟัง..พี่คง.. ยิ่งหลงยิ่งใหล
ยามแย้ม..ยามยิ้ม.. ภาพพิมพ์พริ้มใจ
อยากชิด..อยากใกล้.. ไม่ให้ไกลตา
ขอจับ..ขอจอง.. เนื้อทองน้องนี้
ล้นรัก..ล้นปรี่.. ล้นที่สิเน่หา
เล่ห์ลวง..บ่วงกล.. หรือมนตร์มายา
พี่พร้อม..ยอมถ้า.. น้องมาเคียงกาย
เพียงน้อย..เพียงนิด.. แนบชิดน้องนั่น
ดั่งใฝ่..ดั่งฝัน.. ใจมั่นใจหมาย
คงสุข..เสมือน.. ไม่เคลื่อนไม่คลาย
คงสุข..คล้ายคล้าย.. อยู่ในวิมาน
พี่มอง..พี่เหม่อ.. พี่เพ้อพี่พร่ำ
ฝากครวญ..ฝากคำ.. ร่ำรักสมัครสมาน
ฝากกอดสอดสนิท ฝากจุมพิต..นงคราญ
หวังสองเราสราญ หวังให้หวาน ทุกวารวัน..
26 กันยายน 2552 16:08 น.
Punlerto
อยู่อย่างไทย อยู่อย่างใจ ใช้สติ
รู้ดำริ วิถีทาง สร้างสุขศรี
อยู่พอเพียง อยู่พอพร้อม ย่อมพอดี
คิดถ้วนถี่ มีวินัย ใช้พอตัว
รู้ประเมิน รู้ประมาณ การใช้สอย
ไม่มากน้อย คอยครวญใคร่ ให้ถ้วนทั่ว
อย่าให้อยาก มากล้น จนเมามัว
จ่ายเกินตัว จะยุ่งยาก ลำบากใจ
มีมูลเหตุ แห่งคุณค่า มารองรับ
ผลตอบกลับ จะมั่นคง ตรงเงื่อนไข
เมื่อนึกคิด กิจกรรม ทำสิ่งใด
พินิจใน เหตุผล จนครบครัน
ประกอบกิจ ประกอบการ ชาญฉลาด
ไม่ประมาท มีภูมิเพาะ เป็นเกราะกั้น
คอยคุ้มครอง จากผองภัย สารพัน
คอยคุ้มกัน จากปัญหา นานาประการ
มีต้นทุน คุณธรรม น้อมนำอยู่
และความรู้ ความเข้าใจ ในแก่นสาร
จะอยู่เย็น เป็นสุข สนุกนาน
สำเร็จงาน สำเร็จเงิน เดินก้าวไกล
ชีวิตชื่น ฟื้นชะตา ฝ่าวิกฤติ
พ่อเราคิด พ่อเราวาง แนวทางให้
เชิญพี่น้อง ผองเผ่า เหล่าเลือดไทย
ระลึกไว้ ในคำพ่อ ว่า " พอเพียง "
24 สิงหาคม 2552 08:33 น.
Punlerto
...คืนนี้ นอนไม่หลับ
กระส่าย กระสับ แขนขา
ดึกดื่น แต่ยังตื่น ลืมตา
คล้ายคล้ายว่า ราตรี มีตะวัน
...คืนนี้ หลับไม่ลง
หลายคน เขาคง หลับฝัน
เหลือเรา หงอยเหงา ในเงาจันทร์
ค่ำคืนนี้ นี่นั้น ช่างเนิ่นนาน
...คืนนี้ หลับอย่างไร?
จิตใจ ไม่อาจ หักหาญ
ข่มตัว ข่มตา ข่มอาการ
ยิ่งฟุ้งซ่าน ผลาญใจ ไม่บรรเทา
...คืนนี้ อยากหลับลึก
แต่นึก ตรึกตรอง หมองเศร้า
ดาวเคลื่อน เดือนคล้อย ไม่คอยเรา
ให้อยู่เดียว เปลี่ยวเปล่า อย่างเว้าวอน
...คืนนี้ หลับยากเย็น
ลำบาก ลำเค็ญ รุ่มร้อน
อยากหลับ ก็กลับ ไม่หลับนอน
อยากพักผ่อน ก่อนผ่าน ม่านราตรี
...คืนนี้ ไม่หลับแล้ว
ไม่แคล้ว คงเช้า หรือนี่?
อยู่ยาว อยู่เฝ้า แสงสุรีย์
อยู่อย่างนี้ จนพลัด รัตติกาล
2 เมษายน 2552 12:00 น.
Punlerto
เมื่อฟ้าครึ้ม อึมครึม สลึมสลัว
ใจก็กลัว หวั่นหวาด ขยาดแขยง
เมื่อพายุ ปะทุโถม โหมลมแรง
ใจก็แกล้ง แสร้งกระเส่า เบาปัญญา
เมื่อฟ้าลั่น สนั่นร้อง ก้องพิภพ
ใจก็หลบ สยบยอม พร้อมหนีหน้า
เมื่อเมฆหมอก หม่นมัว ทั่วนภา
ใจก็ล้า มืดมิด ทุกทิศไป
เมื่อฟ้าฝน หล่นเห็น กระเซ็นสาด
ใจก็ขลาด ใจก็เขลา ไม่เอาไหน
เมื่อลมหนาว พราวพร่าง เข้าข้างใน
ใจก็ไหว ใจก็หวั่น สะพรั่นพรึง
แค่อดทน เมื่อฝนมา เมื่อฟ้ามืด
ใจอย่าชืด ใจอย่าชา อย่าอ้ำอึ้ง
แม้ลมตี มีลมตาม ยามลมตึง
ถ้าใจถึง เป็นหนึ่งแน่ ไม่แพ้ใคร
แค่อดทน เมื่อฝนพรำ กระหน่ำหยด
เมื่อฝนหมด ฟ้าจะสด ฟ้าจะใส
ถึงสายฝน ไหลลง ตรงกลางใจ
ผ่านพ้นไป... ใจกระจ่าง สว่างพลัน
แค่อดทน วันที่หม่น จนใจหมอง
มุ่งมั่นมอง รอคอย ตามรอยฝัน
บอกหัวใจ ว่ายังไหว ใจฝ่าฟัน
จุดหมายนั้น ยามยิ้มสู้... อยู่ไม่ไกล
หน้าส่วนตัว
1834
